หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4957

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ชะงักไป โชคดีที่ฉันไม่ได้เปิดเผยอะไรมากนักในวงกตมาร มีแค่หอสะกดมารอย่างเดียว

เขาไม่ได้เอาของอย่างธนูศักดิ์สิทธิ์ ระฆังมังกร หรือแส้ปราบมารออกมา

รวมทั้งกิเลนเพลิงและอสูรกลืนสวรรค์ด้วย หากสิ่งเหล่านี้ถูกเปิดเผย เขาก็นึกไม่ออกว่าจะเป็นยังไง

“คุณเข้าไปบำเพ็ญเพียรในหอคอยได้ แต่จำไว้ว่าในหอคอยไม่มีทรัพยากร ดังนั้นถ้าคิดจะเข้าไปฝึกในนั้น คุณต้องเอาทรัพยากรเข้าไปด้วย” เฉินผิงกล่าว

แม้ว่าหนึ่งปีข้างนอกหอคอยจะเท่ากับร้อยปีเมื่ออยู่ภายใน แต่ก็ต้องนำทรัพยากรที่เพียงพอสำหรับหนึ่งร้อยปีเข้าไปด้วย มิฉะนั้นถึงอยู่ในหอคอยเป็นร้อยปีก็เปล่าประโยชน์

“เรื่องทรัพยากรไม่ต้องห่วง ท่านพี่ ท่านใช้ทุกอย่างของเมืองซือหนิวได้ตามสบาย และข้าจะเอาทรัพยากรเข้าไปด้วยให้มากพอ”

ในฐานะเจ้าเมือง หนิวเหมิงมีทรัพยากรมากมายจนไม่มีใครเทียบได้

“ขอแค่คุณมีทรัพยากร ก็เชิญใช้ได้ตามสบาย” เฉินผิงพูดเรียบๆ

“ขอบคุณท่านพี่! ข้าขอดื่มให้ท่าน!”

หนิวเหมิงยกแก้วขึ้นแล้วดื่มหมดในอึกเดียว

เมื่อเห็นอย่างนั้น ไป๋อี้จึงพูดกับหนิวเหมิงว่า “ท่านเจ้าเมือง ข้ามีเรื่องขอร้อง ข้าขอพูดได้ไหม”

“พูดมา” หนิวเหมิงตอบ

ไป๋อี้บอกหนิวเหมิงเรื่องสถานการณ์ตลาดมืดของเมืองซือหนิว ในขณะนั้น ไป๋อี้ตั้งใจที่จะรวมตลาดมืดเข้าด้วยกัน หวังที่จะทำให้ทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หนิวเหมิงก็พยักหน้าและพูดว่า “ไม่มีปัญหา! ข้าจะมอบทหารให้เจ้าหนึ่งกอง หากใครก็ตามทำผิดกฎก็ไม่ต้องเกรงใจ เมื่อถึงเวลา ข้าจะทำให้ตลาดมืดถูกกฎหมาย พวกเจ้าจะได้ไม่ต้องหลบซ่อนอีกต่อไป”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไป๋อี้ก็รีบลุกขึ้นยืนเพื่อดื่มอวยพรให้หนิวเหมิง “ขอบคุณท่านเจ้าเมืองหนิวเหมิง!”

“ท่านเป็นพ่อตาของท่านพี่ ส่วนหนิวเหมิงเป็นเพียงลูกน้อง ฉะนั้นจึงควรเรียกท่านอย่างนอบน้อมและดื่มอวยพรเพื่อแสดงความเคารพ”

ชายคลั่งบอกไป๋อี้