หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4960

เมื่อเห็นสถานการณ์พลิกผัน หลี่เทียนเป่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดี แม้ว่าร่างกายจะเจ็บปวด แต่เขาก็บังคับตัวเองให้เดินไปหาสายลับที่จับหนิวเปิ่นเป็นตัวประกัน

“หนิวเหมิง พนันได้เลยว่าเจ้าคงคาดไม่ถึงว่าจะเป็นอย่างนี้ สถานการณ์น่ะพลิกได้เสมอ” หลี่เทียนเป่าแสยะยิ้ม “หลีกทางและปล่อยเราไป ไม่อย่างนั้นลูกชายของเจ้าตาย”

สีหน้าของหนิวเหมิงเปลี่ยนไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ขณะมองเข้าไปในดวงตาที่หวาดกลัวของลูกชาย เขาตัดสินใจไม่ถูก ในฐานะเจ้าเมือง เขาจะปล่อยให้สายลับจากเมืองเฟยหู่รอดไปไม่ได้

แต่นั่นคือลูกชายของเขา เขาจะยืนเฉยและปล่อยให้ลูกได้รับอันตรายได้อย่างไร

“อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม” เฉินผิงก้าวเข้ามาและกระซิบ “ปล่อยพวกมันไปก่อน เราจะจัดการที่เหลือทีหลัง”

หนิวเหมิงกัดฟัน ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้และสลายวงแหวนอาคม

“ไปได้แล้ว” เขาเตือนอย่างเย็นชา “แต่จงรู้เอาไว้ ทุกสิ่งที่เมืองเฟยหู่ทำในวันนี้ เมืองซือหนิวจะไม่ลืม เราจะสะสางเรื่องนี้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง”

หลี่เทียนเป่าหัวเราะอย่างพึงพอใจ ส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขาถอยกลับ “หนิวเหมิง เราจะได้พบกันอีกครั้ง หวังว่าไฟแค้นของเจ้าจะไม่มอดดับง่ายๆ”

ร่างของสายลับเมืองเฟยหู่ค่อยๆ เลือนหายไปในระยะไกล หนิวเหมิงกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ เลือดไหลลงมาตามนิ้วของเขา

“ท่านพ่อ!” หนิวหลี่วิ่งออกจากห้องของเธอ ภาพของน้องชายที่ถูกจับเป็นตัวประกันทำให้เธอหลั่งน้ำตา “เราต้องไปช่วยหนิวเปิ่น!”

“ไม่ต้องกังวล พ่อจะพาหนิวเปิ่นกลับมา” หนิวเหมิงพูดด้วยดวงตาที่เปล่งประกายมุ่งมั่น “หากเมืองเฟยหู่กล้าทำแบบนี้ในเมืองของข้า... พวกมันจะต้องชดใช้อย่างสาสม!”

จากนั้นเขาก็หันไปหาทหารยาม เสียงของเขาดังกึกก้อง “ใครเป็นคนเฝ้ายามวันนี้ พวกมันเข้ามาได้ยังไง”

การเข้าถึงตำหนักเจ้าเมืองต้องมีตราประทับ แล้วทำไมสายลับจากเมืองเฟยหู่ถึงเข้ามาได้โดยไร้อุปสรรค

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน