หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5084

เมื่อต้องเผชิญกับร่างเงา ปราณอัคคีคืออาวุธที่ดีที่สุด

"พินาศ"

เขาพูดคำเดียวเสียงแผ่วเบา

ตูม!

ร่างเงาอันทรงพลังของประมุขเทียน ผู้นำแห่งพลับพลาเทียนหยวนถูกบดขยี้จนกลายเป็นสายฝนลำแสงเจิดจ้า

เมื่อเห็นอย่างนั้น ทุกคนต่างตกตะลึง

"เป็นแค่ร่างเงาแต่กลับกล้าขู่ฉัน ไม่เจียมตัวเอาซะเลย!" เฉินผิงพ่นลมหายใจเย็นชา

ตุบ!

เทียนซื่อพยายามหนี แต่ขาของเขากลับอ่อนแรงและทรุดลงกับพื้น รอยเปียกดวงใหญ่แผ่กระจายไปทั่วกางเกง อัจฉริยะแห่งพลับพลาเทียนหยวนกลัวจนฉี่ราด!

เมื่อเห็นเทียนซื่อในสภาพนั้น ม่อชิงหยุนก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจ

สมน้ำหน้า เขาทำตัวหยิ่งผยองอยู่เรื่อย ในที่สุดก็โดนสักที!

"คิดหนีเหรอ?"

เท้าของเฉินผิงเหยียบขยี้หินใต้เท้าทุกฝีก้าว ราวกับกำลังเหยียบหัวใจของเทียนซื่อ

เทียนซื่อร้องไห้และคลานหนีพร้อมอ้อนวอน "ฉะ-เฉินผิง ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย! ขะ-ข้าแค่ทำตามคำสั่ง! ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความคิดของข้า! ข้าจะไม่ตอแยม่อชิงหยุนอีก ข้าสาบาน!"

เขาอ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง เพียงเพราะต้องการเอาตัวรอด

"อัจฉริยะแห่งพลับพลาเทียนหยวน" เฉินผิงเหยียบหน้าอกของเขา "น่าสมเพช"

แสงสีทองแผ่ออกมาจากใต้เท้าของเฉินผิง เทียนซื่อส่งเสียงครางในลำคอ เพียงเท่านั้นเขาก็ถูกเผากลายเป็นศพไหม้เกรียม

ตูม! ตูม!

ทันใดนั้น เสียงระเบิดดังสนั่นสองครั้งก็ดังขึ้นจากระยะไกล รูปปั้นนักรบทั้งสองกลับมาแล้ว ยอดฝีมือพลับพลาเทียนหยวนทุกคนถูกสังหารหมดสิ้น

รูปปั้นทั้งสองกลายเป็นหมอกดำและกลับเข้าสู่ร่างของเฉินผิงอีกครั้ง

เมื่อเห็นดังนั้น ผู้อาวุโสสามก็ตกตะลึง รูปปั้นนักรบทั้งสองต้องเป็นของวิเศษจากยุคโบราณไม่ผิดแน่!

เขารู้ว่ารูปปั้นเหล่านั้นล้ำค่า แต่ถึงอย่างนั้น แววตาของผู้อาวุโสสามก็ไร้ซึ่งความโลภ

“เฉินผิง ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เราจึงต้องขอตัวก่อน ข้าต้องไปรายงานไป๋ชวง” ผู้อาวุโสสามกล่าวพร้อมกับโค้งคำนับ

“ต้องขออภัยวังซิ่วหลัวด้วย” เฉินผิงโค้งตอบ