หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5108

สายตาของม่อชิงหยุนมืดมนและเฉียบคมขณะที่เธอพร้อมปกป้องเฉินผิง เธอยืนอยู่ข้างหน้าเขา ทว่าเฉินผิงกลับผลักเธอออกไปเบาๆ

สายตาของเจ้าตำหนักชี่สบตากับเฉินผิง เขาดูประหลาดใจ ไม่คาดคิดว่าเฉินผิงจะยังหนุ่มขนาดนี้

“เจ้าคือเฉินผิงใช่ไหม” เจ้าตำหนักชี่ถาม

“ใช่!” เฉินผิงพยักหน้า “แล้วแกเป็นใคร”

“ข้าคือผู้ปกรองตำหนักลำดับเจ็ดแห่งตำหนักทวยเทพ เจ้าตำหนักชี่ ข้ามาเพื่อพบเจ้า” เจ้าตำหนักชี่ตอบ

เฉินผิงเหลือบมองเจ้าตำหนักชี่ ไม่มีท่าทีหวาดกลัว แต่กลับมีรอยยิ้มเยาะปรากฏบนริมฝีปากของเขา “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่เจ้าตำหนักลำดับเจ็ดแห่งตำหนักทวยเทพมาพบด้วยตัวเอง”

น้ำเสียงของเขาเรียบเฉยและคล้ายจะเย้ยหยัน ซึ่งทำให้ม่านตาของเจ้าตำหนักชี่หดลงเล็กน้อย

แม้รัศมีของเฉินผิงจะดูอ่อนแอ แต่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขาดูเหมือนกับคนที่ผ่านความเป็นความตายมาแล้ว ท่าทางสงบนิ่งและเยือกเย็นของเขาเป็นสิ่งที่หาได้ยากในผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไป

“เจ้าบาดเจ็บหรือ” เจ้าตำหนักชี่ถาม

เฉินผิงพยักหน้าตอบโดยไม่ปิดบัง “เพิ่งจัดการผู้บำเพ็ญเพียรจากชั้นสามมา พวกมันวอนหาเรื่องฉันเอง!”

เจ้าตำหนักชี่ชะงักและเย้ยหยัน “เจ้าโอ้อวดสินะ ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนจากชั้นสามอย่างน้อยๆ ก็อยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับเจ็ด อย่างเจ้าจะกำจัดพวกเขาได้ยังไง”

ในสายตาของเจ้าตำหนักชี่ เฉินผิงเป็นเพียงเซียนพเนจรระดับสี่ แล้วจะฆ่าผู้บำเพ็ญเพียรจากชั้นสามหลายคนได้ยังไง

คุยโวชัดๆ คิดหรือว่าจะข่มขู่ข้าได้!

“โอ้อวดงั้นเหรอ”

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ แล้วก้าวไปข้างหน้าสองก้าว พลังวิญญาณที่เหลืออยู่ในตัวเขาพลุ่งพล่านขึ้นมา แม้จะไม่พุ่งถึงขีดสุด แต่ก็มาพร้อมกับเจตจำนงสังหารเฉียบคม “เท่าที่รู้คือ ใครก็ตามที่ขวางทางฉันมันสมควรตาย แกมาที่นี่วันนี้เพื่อลิ้มรสคมกระบี่ของฉัน หรือเพื่อฟังเหตุผลจากฉันล่ะ เจ้าตำหนักชี่”

คำพูดของเขาคมกริบราวกับใบมีด ทำเอาเจ้าตำหนักชี่ตกตะลึงชั่วขณะด้วยรัศมีอันน่าเกรงขาม เจ้าตำหนักชี่รู้สึกงุนงง รัศมีของเฉินผิงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วทำไมแววตาของเขายังดุดัน เขาแอบวางแผนบางอย่างไว้อย่างนั้นหรือ