หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 614

เป็นดังที่เขาพูด ฉินเสี่ยวเทียนคือคนที่ส่งพวกหมู่บ้านหม่าวมา เขาเสนอข้อตกลงที่พวกเขาไม่อาจปฏิเสธได้ เป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงยอมช่วยฆ่าเฉินผิง

“ก็นะ ถ้าพวกแกมาที่นี่เพื่อฆ่าคุณเฉิน พวกแกก็ยิ่งไปไหนไม่ได้ อีกไม่นานเขาจะมาที่นี่” จ้าวอู๋ฉีกล่าว

เขาอาจจะเผยข้อมูลให้อีกฝ่ายรู้ก็จริง แต่เขาไม่มีเจตนาจะหักหลังเฉินผิง เขารู้ว่าคนพวกนี้ฝีมือเทียบกับเฉินผิงไม่ได้แน่

เป็นไปตามที่จ้าวอู๋ฉีคาดไว้ ทันทีที่เขาพูดจบ จงเหมียนเหยียนชะงักไปชั่วครู่ “คุณแน่ใจนะว่าเขาจะมา?”

“แน่นอน ฉันแน่ใจ ฉันโทรเรียกเขาแล้ว” จ้าวอู๋ฉีตอบพลางพยักหน้า

จงเหมียนเหยียนหันไปยิ้มเยาะใส่จ้าวอู๋ฉี “ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะรอเขาที่นี่ นี่คุณกะว่าจะให้เฉินผิงปราบพวกเราเหรอ? งั้นเราคงต้องให้คุณเห็นความจริงตอนที่เขาโผล่มา ผมจะทำให้คุณได้เห็นว่าแผนของคุณมันโง่เง่าแค่ไหน เฉินผิงแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขาไม่มีทางสู้กับเราทั้งห้าได้”

จงเหมียนเหยียนไม่กลัวเฉินผิงเลยสักนิด เขาคงไม่ธรรมดาถ้าฆ่าเฉียนเฟิงได้ และคงไม่ธรรมดาถ้าทำลายกู่ฉงได้ แต่ทั้งหมดนั้นไม่มีอะไรเลยถ้าเทียบกับจงเหมียนเหยียน

พวกเขาทั้งห้าไม่ได้ถึงกับอันตรายมากนักถ้าอยู่คนเดียว แต่ถ้าร่วมมือกัน พวกเขาจะเป็นขุมกำลังที่ไม่อาจมองข้าม ทั้งห้าใช้เวลาฝึกหลายสิบปีจนประสานกันได้อย่างพร้อมเพรียง ราวกับว่าหยั่งรู้ความคิดของกันและกัน

ตอนนี้ความมั่นใจเอ่อล้นจงเหมียนเหยียน สีหน้าของเขาทำเอาจ้าวอู๋ฉีเริ่มไม่แน่ใจ เขาไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่โทรหาเฉินผิง ถ้าเกิดว่าเฉินผิงปราบทั้งห้าไม่ได้ล่ะ? ไม่นะ ฉันคงกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในการฆ่าเขา

จ้าวอู๋ฉีตื่นตระหนก นึกสงสัยว่าน่าจะโทรหาเฉินผิงดีไหม ตอนที่เขามาถึงพอดี

จ้าวอู๋ฉีรีบเตือนเฉินผิงว่าควรจะหนีถ้าเผื่อเขาแพ้ขึ้นมา ได้โปรดอย่าตายที่นี่เลย!

“ผมจัดการพวกเขาเองได้” เฉินผิงตอบอย่างมั่นใจ ตั้งแต่ขึ้นมาถึงระดับนี้เขาก็ยังไม่ได้สู้เลย เขาจึงกระตือรือร้นอยากรู้ว่าร่างกายของเขาแกร่งขึ้นแค่ไหน

“นายพลจ้าว คุณนี่ทำงานเร็วจริงๆ ใช้เวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ลากคอคนพวกนี้ออกมาได้แล้ว” เฉินผิงชมด้วยน้ำเสียงประทับใจ

“ไม่กี่ชั่วโมง?” จ้าวอู๋ฉีพูดตาม เขาแปลกใจที่ได้ยินแบบนั้น “คุณเฉิน นี่ผ่านมาสามวันแล้วนะครับ ผมทุ่มทุกอย่างที่มีเพื่อตามหาพวกนี้ ถ้าคืนนี้ผมหาไม่เจอคุณก็คงกลับพรุ่งนี้ แล้วผมก็คงหมดหนทาง!”

“อ๋อ..”

เฉินผิงพูดไม่ออก เขาไม่ได้ดูว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ในตอนที่เขาฝึกวิชาเสริมพลังกาย เขาเห็นท้องฟ้าตอนกลางคืนเมื่อลืมตาขึ้น ก็เลยนึกว่าเพิ่งผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง ใครจะไปคิดว่ามันผ่านไปสามวันแล้ว โดยที่เขายังนั่งอยู่ที่เดิมตลอดเวลา