หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 630

“ไปให้พ้น” ฉินเสี่ยวเทียนเตะพ่อบ้านให้ออกไปพ้นทางแล้วพูดว่า “ฉันยังมียาของฉินเซียวหลินเหลืออยู่ มันสามารถควบคุมสี่เพชรพยัคฆ์ได้ ก่อนที่เข้าจะไปฝึกฝน ฉินเซียวหลินได้สั่งเอาไว้ว่าเราสามารถปล่อยสี่เพชรพยัคฆ์ได้ก็ต่อเมื่อจำเป็นเท่านั้น”

ชายคนนั้นมุ่งหน้าตรงไปยังสวนด้านหลัง เขาไม่สนใจคำพูดใดๆ ของพ่อบ้าน

พ่อบ้านจำต้องถอดใจหลังจากโดนเตะออกมา เขาทำได้แค่ถอนหายใจและยอมทำตาม

ตรงส่วนที่ลึกที่สุดของสวนด้านหลังมีลานกว้างอีกแห่งหนึ่ง ด้านในมีประตูถูกล็อกเอาไว้ด้วยแม่กุญแจที่มีสนิมเกาะ แสดงให้เห็นว่าสถานที่แห่งนี้ถูกปิดเอาไว้มานานนับปี

เข้าจ้องมองที่ประตูตรงหน้า ฉินเสี่ยวเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะที่เขาจะกัดฟันและตัดสินใจเปิดมัน

ครืด...

ประตูบานใหญ่และหนักอึ้งถูกเปิดออก เผยให้เห็นห้องหนึ่งที่อยู่ลึกเข้าไปด้านใน เสียงร้องคำรามดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องทันทีจากในห้องนั้น ตามมาด้วยเสียงโซ่ที่กระทบกัน

ฉินเสี่ยวเทียนยืนอยู่หน้าห้องที่ล็อกอยู่ เขาไขกุญแจประตูแล้วผลักมันให้เปิดออก

แสงอาทิตย์สาดส่องเข้าในห้องที่มืดสลัวทันที

ที่ด้านใน มีชายหน้าตาบูดบึ้งอยู่สี่คนถูกล่ามโซ่เอาไว้ เสื้อผ้าของพวกเขาขาดรุ่งริ่ง เมื่อพวกเขาเห็นว่ามีใครบางคนเข้ามาในห้อง พวกเขารีบพุ่งตัวออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ อย่างไรก็ตาม พวกเขาขยับได้เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น เพราะโซ่ตรวนที่ล่ามพวกเขาติดไว้กับกำแพง

“อาหาร... ฉันต้องการอาหาร!” หนึ่งในพวกเขากัดฟันและคำราม

อีกสามคนที่เหลือจ้องมองไปยังฉินเสี่ยวเทียน พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังหิวโหย

ฉินเสี่ยวเทียนหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากระเป๋าของเขาประมาณหนึ่งกำมือ มันมีลักษณะคล้ายถั่วเยลลี่ แล้วโยนออกไปให้กับพวกเขา

พวกเขาหยิบเยลลี่ขึ้นมาจากพื้นแล้วยัดใส่ในปากทันที

เพียงไม่นานหลังจากที่พวกเขาทั้งสี่กินของที่ฉินเสี่ยวเทียนโยนให้เสร็จ ท่างทางเกรี้ยวกราดของพวกเขาก็ค่อยๆ สงบลง

ขณะที่คนทั้งสี่เดินตามหลังฉินเสี่ยวเทียนมา ผู้ใต้บังคับบัญชาตระกูลฉินได้แต่รู้สึกสงสัย บางคนก็แอบจ้องมองไปที่พวกเขา

นอกจากคนระดับสูงและผู้นำตระกูฉิน ไม่มีใครรู้ถึงการมีอยู่ของสี่เพชรพยัคฆ์ แม้แต่ฉินกังก็ไม่รู้เช่นกัน ฉินเฟิงเป็นข้อยกเว้น เนื่องจากเขาวางแผนที่จะใช้สี่เพชรพยัคฆ์เล่นงานเฉินผิงในตอนนั้น อย่างไรเสียเขากลับถูกฉินเสี่ยวเทียนสั่งห้ามเอาไว้

ฉินเสี่ยวเทียนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าวันหนึ่ง เขาจะต้องเป็นฝ่ายถูกบีบให้ใช้งานสี่เพชรพยัคฆ์เสียเอง

ที่เส้นทางออกจากจิงตู คนขับแท็กซี่กำลังพูดคุยกับเฉินผิงอย่างเพลิดเพลิน เขากำลังได้รับค่าจ้างที่มหาศาล จากจิงตูไปยังหงเฉิงมีค่าใช้จ่ายราวๆ สามพันเห็นจะได้ เป็นธรรมดาที่คนขับแท็กซี่จะรู้สึกดีใจ

“คุณทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไรเหรอ พ่อหนุ่ม? ไม่ค่อยมีใครเดินทางจากจิงตูไปหงเฉิงด้วยรถแท็กซี่หรอกนะ”

คนส่วนใหญ่ไม่ต้องการที่จะจ่ายค่าเดินทางเป็นพันในการนั่งแท็กซี่แน่นอน

“ก็แค่ธุรกิจเล็กๆ น่ะครับ” เฉินผิงตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม