หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 726

เฉินผิงยิ้มเยาะพลางเลียริมฝีปาก “สัตว์พิษของแกที่เก็บไว้ฝึกราชาซากศพถูกฉันดูดกลืนหมดแล้ว ถ้าจะจับฉันขังอีกรอบก็ไม่ว่านะ ถ้าแกมีของอร่อยๆ แบบนั้นให้กินอีก”

ราชาพิษสูดลมหายใจลึกๆ ข่มความโกรธไม่ให้ปะทุ อุตส่าห์เพาะพันธ์สัตว์พิษฤทธิ์ร้ายแรงขึ้นมาได้ แต่ตอนนี้ดันลงไปอยู่ในท้องของมันหมด แถมยังทำให้มันตายยากขึ้นอีก!

“ระหว่างเราจะมีแค่คนเดียวที่ได้รอดไปจากที่นี่ เฉินผิง”

ระหว่างที่พูดราชาพิษก็เหวี่ยงแขนสุดแรง เหล่าด้วงที่ไร้ปีกทำตามที่เจ้านายสั่ง พวกมันไต่ขึ้นคลุมร่างของเขาจนดูราวกับเกราะตัวด้วง

“งั้นก็เอาตามที่แกว่า!” เฉินผิงตะโกนตอบ เขากระโจนขึ้นแล้วไปโผล่ตรงหน้าราชาพิษในเสี้ยววินาที

เปรี้ยง! ตุบ! พลั่ก!

หมัดทรงพลังของเฉินผิงตรงเข้าใส่ด้วงเหล็กที่จับกันเป็นแผง ทุกครั้งที่โจมตีด้วงจำนวนน้อยนิดจะร่วงลงพื้น จากนั้นด้วงที่มากกว่าเดิมจะเข้ามาแทนที่ในฉับพลัน ไม่ว่าฉันจะฆ่าไปเท่าไหร่พวกมันก็จะยิ่งเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันคงฆ่าพวกด้วงไม่หมดแน่!

ดวงตาราชาพิษฉายแววรื่นรมย์ “แกแตะต้องฉันไม่ได้!” เขาเอ่ยอย่างสะใจ “ถึงทีของฉันบ้าง มาดูกันว่าร่างกายของแกจะสมกับเป็นราชาซากศพจริงหรือเปล่า!”

ราชาพิษซัดหมัดหนักหน่วงลงที่อกเฉินผิง แม้ว่าพลังที่ใช้เสริมหมัดจะล้นเหลือ แต่ก็ทำได้แค่ฝากรอยช้ำเอาไว้

เมื่อกระบวนท่าของทั้งสองไม่มีใครเหนือกว่ากันอย่างเด็ดขาด จึงเห็นได้ว่าแต่ละฝ่ายมีทักษะและพลังทัดเทียมกัน

แม้ว่าฝีมือของราชาพิษจะไม่ถึงขั้นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ แต่เขาก็ติดอันดับปรมาจารย์อาวุโสระดับสูงมาหลายปี แม้จะตัดพลังของเขาออกไป เกราะตัวด้วงก็เพียงพอที่จะยกระดับฝีมือจนเขาสู้ตัวต่อตัวกับเฉินผิงได้

ตูม!

หลังทั้งสองแลกหมัดกันยาวนาน แรงปะทะที่ตามมาก็ทำให้ทั้งราชาพิษกับเฉินผิงต่างถอยหลังกรูดจนห่างจากกันหลายก้าว

เฉินผิงขมวดคิ้ว ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่เขาก็พูดถูก กว่าจะฆ่าด้วงของเขาจนหมดได้ ฉันก็คงใช้พลังวิญญาณจนเกลี้ยงซะก่อน

แววตาของเฉินผิงฉายประกายความหวัง เรื่องง่ายๆ แต่ได้ผล! ทำไมก่อนหน้านี้ฉันถึงคิดไม่ออกนะ?

“เดี๋ยวแกก็รู้” เฉินผิงพูดอย่างมั่นใจ ในมือของเขามีดวงไฟสีฟ้าลุกวาบขึ้นมา

เพลิงวิญญาณที่เขาใช้พลังวิญญาณสร้างขึ้นมานั้น ไม่อาจเอาเปลวไฟธรรมดามาเทียบได้

รอยยิ้มของราชาพิษพลันเปลี่ยนเป็นสีหน้าหวาดกลัว เมื่อเห็นดวงไฟสีฟ้าวูบไหวในมือเฉินผิง

เฉินผิงวาดมืออย่างว่องไว แล้วซัดไฟในมือจนกลายเป็นดวงไฟใหญ่พุ่งใส่ราชาพิษ กระทั่งลูกน้องของเขาที่ยืนห่างๆ ยังต้องเข้าไปหลบความร้อนระอุหลังต้นไม้

ราชาพิษกระโดดหลบเช่นกัน แต่ไม่วายโดนสะเก็ดไฟเข้าที่แขนจนเกิดเป็นเสียงลุกไหม้ เปลวไฟที่ลามเลียเกราะพวยพุ่งขึ้นสูงกว่าสิบฟุต เหล่าด้วงกลายเป็นเชื้อไฟที่ลุกไหม้อยู่นานกว่าจะมอดดับลง

มีกลิ่นชวนคลื่นเหียนจากเนื้อและเปลือกนอกที่โดนเผาโชยมา พวกด้วงร่วงกราวลงจากร่างของราชาพิษ แม้บางตัวจะหนีจากไฟกองใหญ่ที่กำลังลามทั่วฝูงด้วงได้ พวกมันก็ไปได้ไม่ไกลก่อนที่จะลุกไหม้เป็นเปลวเพลิง