หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 739

เสี่ยวหลานดึงจุกปิดขวดไวน์ออก รินใส่แก้วสองใบแล้วยื่นให้เซี่ยเชา

“ถ้าทำตัวดีๆ ฉันจะปรนเปรอคุณเอง ตกลงไหมคะ?” เธอขยิบตาใส่เขา ยิ่งทำให้เขาลุ่มหลงเธอจนถอนตัวไม่ขึ้น่

“ผมจะทำตัวดีๆ ผมสัญญา..” เขารีบพยักหน้า

“ตอนนี้แค่ดื่มกับฉัน แล้วก็อย่าแตะต้องฉัน เข้าใจไหมคะ?” เธอเผยรอยยิ้มเยาะเมื่อเห็นเขาต้องมนต์เสน่ห์ของเธอ

“ได้ครับ..” เขาพยักหน้า

พอเธอยื่นแก้วไวน์ให้เขาก็ดื่มรวดเดียวหมด

เธอจึงดื่มหมดในทีเดียวเช่นกัน จากนั้นก็รินไวน์ใส่แก้วของเขาอีก

เธอกะว่าจะมอมเหล้าเขาให้เมาแอ๋ เธอจะได้หนีออกไป

แต่เมื่อเสี่ยวหลานจะให้เซี่ยเชาดื่มอีกแก้ว เธอก็รู้สึกมึนหัวและแขนขาอ่อนแรงขึ้นมาฉับพลัน แก้วในมือเธอหล่นลงพื้น

“หรือว่า..ไวน์มัน..มีบางอย่างในไวน์..” เธอตกตะลึง

ต้องเป็นเพราะไวน์แน่เธอถึงได้ไม่สบายขึ้นมากะทันหัน

“ฮ่าฮ่า! ผมแอบวางยาไว้ในไวน์ แต่ไม่นึกว่าคุณจะดื่มเข้าไปเอง” เซี่ยเชาเลิกเล่นละครแล้วเริ่มหัวเราะ

“คุณ..ไม่ได้โดนคาถายั่วยวนของฉันเข้าไปเหรอ?” เสี่ยวหลานประหลาดใจ

ไม่มีชายคนไหนนอกจากเฉินผิงที่จะรอดไปได้เมื่อเธอใช้วิชานี้

ทุกครั้งที่เขาตัดร่างมันขาด มันก็จะกลับคืนสภาพเดิม ไม่ว่าเขาจะทำยังไงก็ทำลายอสูรร่างมนุษย์ลงไม่ได้สักที

พลังวิญญาณในจุดชีพจรตันเถียนของเขาเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว แม้จะใช้จิตตวิสุทธิช่วยก็ไม่อาจฟื้นคืนพลังให้เขาได้เร็วพอ

เขารู้ว่าถ้ามัวสู้แบบนี้ต่อไป เขาคงจะโดนมันฆ่าหรือไม่ก็ตายเพราะพลังหมด ยิ่งกว่านั้นเขาจะเสียเวลามากกว่านี้ไม่ได้เพราะไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหลานบ้าง

“ฉันเป็นแค่ปราณสัมผัส ไอ้หนู ฉันฆ่าไม่ตาย แกเอาชนะฉันไม่ได้ อย่ามาเอาดาบวิเศษของฉันไป!” อสูรส่งเสียงเตือน

เหงื่อของเฉินผิงไหลปนไปกับน้ำขณะที่เขาทำหน้าเครียด ถ้าอสูรตนนี้ฆ่าไม่ตายแถมยังฟื้นขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วฉันจะไปชนะมันได้ยังไง?

ระหว่างที่ขบคิดมันก็จู่โจมเขาอีกครั้ง เขารีบหลบการโจมตีแล้วอัดเจ้าอสูรจนเละอีกรอบ

น้ำในบ่อรวมตัวกันขึ้นเป็นร่างเงาอีกครั้งเหมือนดังเดิม ทุกครั้งที่เขาชกอสูร พลังวิญญาณของเขาในจุดชีพจรตันเถียนจะลดลง ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปจุดชีพจรของเขาจะแห้งเหือด เขาจะไม่เหลือพลังวิญญาณให้ใช้อีก