หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 748

ในขณะที่ เฉินผิงกำลังตื่นตระหนก ก็มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาในคฤหาสน์ นั่นคือหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งที่เดินเข้ามา

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งก็รีบหันหน้าหนีทันที “พวกเราต้องขออภัยด้วย คุณเฉิน เราไม่ทราบว่าคุณมีงานอดิเรกตั้งแต่เช้าตรู่”

ด้วยเหตุนี้คนทั้งคู่กำลังจะเดินออกไป แต่เฉินผิงกลับพูดขึ้น “หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ! ฉันแค่กำลังทานมื้อเช้าเท่านั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น!”

ขณะที่เขาพูด เขาใช้โอกาสนี้ยืนขึ้นและหนีจากเสี่ยวหลาน

“พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าฉันกลับมาแล้ว?” เฉินผิงถาม

นับตั้งแต่เขากลับมาจากหมู่บ้านหม่าว เขาไม่ได้แจ้งให้ทั้งสองคนทราบเพราะเขาไม่ต้องการรบกวนเวลาในการฝึกฝนและเสริมสร้างความแข็งแกร่งของพวกเขา เมื่อเห็นว่าศัตรูของเรามีความแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคตทั้งหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งอาจทำอะไรไม่ได้มากนักหากพวกเขายังอยู่แค่ระดับปรมาจารย์

อันที่จริง หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งเองก็ตระหนักดีถึงข้อจำกัดของพวกเขา หากพวกเขาไม่เสริมความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง พวกเขาอาจจบลงด้วยการสร้างปัญหาแทน มากกว่าที่พวกเขาจะแก้มัน ดังนั้น พวกเขาจึงต้องฝึกฝนอย่างหนักในการบำเพ็ญฌานด้วยความช่วยเหลือของยาต้าหวนตันจากเฉินผิง

“ท่านกู่เป็นคนบอกพวกเรา” หลินเทียนหู่ตอบคำถามอย่างเร่งรีบ

“แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ?” เฉินผิงรู้ดีว่ากู่เวิ่นเทียนคงไม่บอกพวกเขาถึงที่อยู่ของเขาโดยไม่มีเหตุผล พวกเขาต้องไปหากู่เวิ่นเทียนเพื่อถามเกี่ยวกับฉันเป็นแน่

“คุณกำลังเป็นที่ถูกพูดถึงของยุทธภพหลังจากที่คุณได้เอาชนะฉินเซียวหลิน คุณเฉิน ตอนนี้ทั้งเจียงเป่ยและเจียงหนานกำลังจัดตั้งสมาพันธ์ยุทธจักรขึ้น พวกเขาต้องการให้คุณขึ้นมาเป็นผู้นำของพวกเขา” ชื่อเฟิ่งอธิบาย

“ไม่ล่ะ ฉันไม่สนใจจะเป็นผู้นำหรืออะไรทั้งนั้น” เฉินผิงปฏิเสธอย่างไม่ลังเล ฉันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะต้องจัดการ ทำไมฉันต้องสนใจเรื่องสมาพันธ์ยุทธจักรด้วย? ปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเองเถอะ!

“พวกตระกูลเริ่นอย่างนั้นหรือ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ฉันไม่คิดว่าเคยได้ยินชื่อว่าเคยพบเจอกับพวกตระกูลเริ่นตอนที่ฉันอยู่ที่ตำหนักยาในตำบลเทียนเฟิง เพื่อร่วมงานชุมนุมศิลปะการต่อสู้

เฉินผิงพยักหน้าตอบ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินชื่อของพวกเขามาก่อน พวกเขาไม่ได้เป็นตระกูลที่ฝึกยุทธ มาคิดอีกที มันอาจจะไม่ใช่ความคิดที่แย่นักที่จะตามหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งไป อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ดแล้ว ตอนนี้ศิลาวิญญาณของฉันก็หมดแล้ว ฉันอาจจะเจอบางอย่างที่มีประโยชน์ที่นั่นก็เป็นได้

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราจะไปกันหลังจากที่ฉันเปลี่ยนชุดแล้ว” จากนั้น เฉินผิงก็เดินไปที่ห้องของเขา

เสี่ยวหลานเดินเข้าไปหาหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งด้วยความสงสัยใคร่รู้ “เฉินผิงสำหรับพวกคุณแล้วคือใครกัน? ทำไมพวกคุณถึงได้กลัวเขานัก?”

เธอรู้สึกสงสัยเพราะว่าเธอมองออกว่าหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งนั้นไม่ใช่คนธรรมดา อันที่จริงพวกเขาทั้งสองคนเป็นคนมีความสามารถมาก ทำไมพวกเขาถึงเคารพเฉินผิงมากขนาดนั้น?

หลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งหันมามองหน้ากันและกันด้วยความงุนงง “คุณจำพวกเราไม่ได้เหรอ คุณอู่เม่ยเอ๋อร์?”