หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 547

แซคคารี่ส่งที่อยู่ของเขามาให้ฉัน ฉันไม่รู้ว่าที่นั่นคือที่ไหน แต่ฉันกับลีโอก็รีบมุ่งหน้าไปให้รู้ว่าเขายังปลอดภัยดี

จู่ ๆ ฉันก็คิดได้ว่าฉันกำลังโดนโจชัวร์หลอกอีกครั้งเเล้ว!

ฉันรีบโทษโจชัวร์ทันที

“โจชัวร์เป็นคนที่พาฉันมาที่นี่ เขาบอกว่าวิวที่นี่สวยมาก อย่างไรก็ตาม เขากลับทิ้งฉันไว้คนเดียวตอนที่เรามาถึง เนื่องจากคุณอยู่ที่เมืองเอสพอดี ฉันก็เลยส่งข้อความหาคุณด้วยเลย”

แซคคารี่ถามด้วยรอยยิ้ม “เธอเคยอยากมาที่เมืองเอสคนเดียวเหรอ?”

ฉันอยากมาเเต่เขาก็อยู่ที่นั่นด้วย

ฉันไม่เคยซ่อนความรักที่ฉันมีให้เขาต่อหน้าของลีโอ ฉันรีบวิ่งไปซุกตัวในอ้อมเเขนของเขา

“ฉันอยากมาค่ะ ยิ่งเรื่องนี้ด้วยเเล้ว เเต่ว่ามันไม่ใช่เพราะที่นี่เป็นเมืองเอสนะ ฉันอยากมาเพราะว่าฉันอยากเจอใครบางคนที่เมืองเอสต่างหาก”

แซคคารี่โน้มลงมาลูบหัวของฉัน เขาชอบทำแบบนั้น เขาจูบลงบนหน้าผากของฉันต่อหน้าลีโอ

“ที่รัก เธอจีบฉันเก่งขึ้นเเล้วนะ”

ฉันหัวเราะออกมา “ทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะคะ?”

“เพื่อสะสางเรื่องส่วนตัวน่ะ”

แซคคารี่ไม่เต็มใจที่จะบอกเรื่องนั้น ฉันจึงเปลี่ยนเรื่องถามว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับไปเมืองอู๋ นิ้วของเขาเลื่อนมาสัมผัสที่มุมปากของฉันอย่างรักใคร่

“จะมีงานเลี้ยงอาหารค่ำคืนนี้ เธอจะไปกับฉันไหม?”

ฉันยังไม่เคยไปปรากฏตัวในงานเลี้ยงกับเเซคคารี่อย่างเป็นทางการมาก่อนเลย ฉันตั้งตาคอยสำหรับมันมาก แต่ฉันก็คิดถึงลูก ๆ ของฉันด้วยเหมือนกัน หลังจากที่พิจารณาสักพัก ฉันก็ตัดสินใจที่จะอยู่เป็นเพื่อนไปงานกับเขา

แซคคารี่พาฉันกลับไปที่โรงเเรมกับเขา ฉันนั่งลงบนเตียงจ้องมองเขา เขาเหล่ตามองฉันเเล้วถามขึ้นมาว่า “ที่รัก เธออยากอาบน้ำก่อนไหม?”

เสียงของเขานั้นนุ่มนวลมาก

ซัมเมอร์กัดริมฝีปากของเธอ “ไม่ค่ะ”

น้ำเสียงของชาร์ลสจริงจังขึ้น “เหตุผลล่ะ”

“นั่นเป็นครอบครัวของคุณ” เธอตอบ

ซัมเมอร์มองออกไปที่อากาศดีที่หาได้ยากในเมืองอู๋เเล้วจึงอธิบายอย่างสงบว่า “ก็เเค่ตอนที่ฉันเเต่งงานกับคุณเท่านั้น ฉันถึงจะเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวคุณ ตอนที่ฉันจากคุณมา ฉันก็จากครอบครัวของคุณเหมือนกัน มันไม่มีความจำเป็นสำหรับฉันที่จะต้องผูกมัดความดีของเธอที่มีต่อฉันในอดีต”

เขาโหดร้ายกับเธอ และเธอก็ไม่มีข้อผูกมัดที่จะมอบความอบอุ่นให้เขาอีก เธอไม่ยกโทษให้เขาเเละไม่มีสายใยอะไรกับเขาอีกแล้วเเล้ว

ชาร์ลสเงียบไปสักพักก่อนที่เขาจะขู่เธอว่า “ผมหวังว่าสติของคุณจะกลับมาอีกครั้งนะ”

ซัมเมอร์ตอบกลับไป “คุณก็ด้วย”

ความเจ็บปวดที่เธอต้องทุกข์ทนจากเขาคงจะมีไม่มากขึ้นก็น้อยลง