หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 559

แซคคารี่วางโทรศัพท์ไว้บนเตียงก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ฉันนั่งลงบนเตียงและดูข้อความในโทรศัพท์ของเขา มันเป็นข้อความจากเอ็มมี่

[เอ็มมี่: แซคคารี่ ฉันแบกรับความสูญเสียได้]

เธอหมายความว่ายังไง ‘แบกรับความสูญเสีย’?

ฉันขมวดคิ้ว หลังจากนั้นไม่นานแซคคารี่ก็ออกมาจากห้องน้ำ เขาที่เห็นฉันนั่งอยู่บนเตียงจึงถามขึ้นอย่างอ่อนโยน “แคโร เธอจะอาบน้ำไหม?”

น้ำเสียงของเขา เขาไม่โกรธงั้นเหรอ?

ฉันพยักหน้า “ค่ะ”

“โอเค ระวังแผลที่ท้องด้วยนะ”

“ค่ะ ฉันจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ”

ฉันไม่รู้จะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไรจึงรีบเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อฉันออกมา แซคคารี่ก็กำลังอ่านหนังสืออยู่เหมือนอย่างเคย ฉันเดินไปหาและมุดตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา ก่อนจะเริ่มพูดคุย “พรุ่งนี้เราจะพาเด็ก ๆ กลับมาอยู่ที่บ้านหนึ่งวัน และส่งพวกเขากลับคฤหาสน์ชอว์ในอีกวันถัดมา ดีไหมคะ?”

เสียงทุ้มตอบ “ตามใจเธอเลย”

“พรุ่งนี้คุณอยู่บ้านหรือเปล่า?”

แซคคารี่ละสายตาจากหนังสือมามองฉัน ก่อนจะพูดออกมาในที่สุด “ฉันต้องไปเมืองถงวันพรุ่งนี้”

แซคคารี่งานยุ่ง เขาคอยไป ๆ มา ๆ ระหว่างเมืองใหญ่อยู่เสมอ

ฉันตอบรับด้วยความผิดหวัง จู่ ๆ แซคคารี่ก็ถามขึ้น “เธอกับดิกสันคุยอะไรกันก่อนหน้านี้?”

ฉันสะดุ้ง เพราะแซคคารี่ไม่เคยถามคำถามอะไรแบบนี้มาก่อน เขาหึงดิกสันงั้นเหรอ?

เสียงใสรีบอธิบาย “ไม่มีอะไรมากค่ะ เราก็แค่คุยกันเรื่องเรนนี่เล็กน้อย จากนั้นคุณก็มา พี่รอง คุณหึงเหรอคะ?”

ฉันถามออกไปตรง ๆ และแซคคารี่ก็เมินฉันในทันที

ฉันเข้าใจในสิ่งที่เขาบอกเป็นนัย ฉันจึงรีบหยุดเคลื่อนไหวทันที

หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ผล็อยหลับไปโดยมีกลิ่นตัวเขาอยู่รอบ ๆ ฉันตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก ลุกขึ้นและเดินไปเข้าห้องน้ำ

เมื่อกลับออกมา ฉันถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของเขาก่อนที่จะเดินถึงเตียงด้วยซ้ำ ฉันนอนอยู่ในอ้อมกอดเขาอย่างมึนงง หลังจากนั้น ฉันก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันที่รู้สึกง่วงเลยยอมให้เขาทำอะไรตามอำเภอใจ เมื่อตื่นขึ้น เขาก็ได้ออกไปแล้ว

ในตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะไปรับเด็ก ๆ ที่คฤหาสน์ชอว์ ทว่า ซัมเมอร์ก็ส่งข้อความมาหาฉัน

[ซัมเมอร์: แคโร เมื่อวานนี้มีใครบางคนที่ชื่อ แอนนีโมนี ซิก อ้างตัวว่าเป็นพนักงานที่เธอจ้างมาให้ฉัน หลังจากนั้น หล่อนก็มาช่วยฉันปรับปรุงร้านน้ำชา มันใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งวันด้วยซ้ำ... ฉันเพิ่งเข้าร้านไปแล้วก็เห็นการปรับปรุงนั่น ลักษณะร้านในตอนนี้ดูเหมือนจะมีค่าใช้จ่ายไม่น้อยเลย หล่อนเป็นใครกัน?]

ฉันรีบไปที่ร้านน้ำน้องแมว และเห็นแอนนีโมนีกำลังสั่งคนงานให้เปิดไฟ ดูจากลักษณะของโคมไฟแล้ว ฉันสามารถบอกได้เลยว่านั่นจะต้องเป็นโคมไฟที่มีราคาแพง ยิ่งไปกว่านั้น เพียงมองแค่แวบเดียวก็บอกได้เลยว่าของประดับที่อยู่บนกำแพงนั่นจะต้องมีมูลค่ามหาศาล!

ในตอนนั้น แอนนีโมนีใส่ชุดเอี๊ยมพร้อมกับเสื้อยืดแขนสั้นสีขาว เธอดูเหมือนเป็นเพียงแค่เด็กนักเรียน เขี้ยวของเธอมีเสน่ห์มากตอนที่เธอยิ้ม เมื่อเทียบกับเจ้านายที่เย็นชา เจ้ากี้เจ้าการ และร่ำรวยที่เคยปฏิเสธฉันในอดีต เธอดูเหมือนจะเป็นคนละคนกันเลย!

ฉันถามซัมเมอร์ “เธอเป็นคนจ่ายทั้งหมดนี่เหรอ?!”