หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 560

“ใช่ หล่อนปรากฏตัวขึ้นเมื่อวานนี้ แล้วบอกว่าเธอเป็นคนจัดการเรื่องนี้ หลังจากนั้น ฉันก็เพิ่งมาถึงที่ร้านแล้วก็เห็นว่าการปรับปรุงนี่ใกล้จะเสร็จแล้ว!”

แอนนีโมนีเห็นฉันก่อนจะวิ่งมาด้วยรอยยิ้มราวกับเด็กน้อย “หัวหน้า คุณชอบสไตล์นี้ไหมคะ?”

ร้านในตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นสไตล์แบบดั้งเดิมมากขึ้น ในขณะเดียวกัน การจัดการทุกอย่างภายในวันเดียวก็ไม่ใช่สิ่งที่เด็กสาวจะสามารถทำได้เช่นกัน เธอกระตุ้นความสนใจของฉันในทันที

อย่างไรก็ตาม แม้จะสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้มีเจตนาร้ายและยังทำงานได้ดี ฉันที่รู้สึกขี้เกียจจะไปสอบสวนเบื้องหลังของเธอ จึงเลือกมองไปอีกทางแทน

ฉันหันกลับมาและถามซัมเมอร์ “เธอชอบหรือเปล่า?”

ซัมเมอร์ยังคงสวมหน้ากากสีดำเอาไว้ หลบซ่อนตัวเองในโลกแห่งความมืดมน เธอตอบกลับด้วยเสียงแผ่วเบา “ชอบมาก ๆ”

ฉันถามแอนนีโมนี “เธอจ่ายเงินไปเท่าไหร่?”

ฉันจะต้องคืนเงินที่แอนนีโมนีใช้ไปให้เธอ

“ประมาณหกแสนเหรียญค่ะ เดี๋ยวฉันจะส่งใบเสร็จไปให้คุณในภายหลังนะคะ!” แอนนีโมนีเดินเข้ามาใกล้ซัมเมอร์และถามขึ้น “คุณจาคอปส์ เราจะเริ่มทำงานกันตอนไหน และเราจะหาแมวได้จากที่ไหนคะ?”

ซัมเมอร์ตอบเธอทีละคำถาม “ฉันได้ให้แมวชุดสุดท้ายของทางร้านกับคนอื่นไปแล้ว ในตอนนี้ เราจะต้องไปซื้อแมวชุดใหม่ เธอสามารถมาที่ร้านสัตว์เลี้ยงกับฉันเพื่อมาเลือกแมวอายุประมาณหกเดือน และแมวที่โตแล้ว เราจะให้พวกมันอยู่ในร้านน้ำชาประมาณหนึ่งสัปดาห์ และเริ่มเปิดร้านหลังจากที่พวกมันคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมมากขึ้น ทว่าเราไม่มีกำลังมากพอที่จะบริหารร้านนี้กันแค่สองคน ฉันวางแผนไว้ว่าจะจ้างพนักงานเสิร์ฟเพิ่ม”

แอนนีโมนีพยักหน้า “เอาตามแผนคุณเลยค่ะ หัวหน้า”

ซัมเมอร์เตือนเธอ “เธอเรียกฉันว่าพี่สาวก็ได้”

“โอเคค่ะ พี่ซัมเมอร์”

แอนนีโมนีนั้นเป็นมิตรกับซัมเมอร์เป็นพิเศษ ในตอนแรก เธอปฏิเสธที่จะขายร้านนี้ แต่ในตอนที่เธอรู้มาว่าเป็นซัมเมอร์ เธอก็รีบเปลี่ยนใจทันที ราวกับเธอรู้จักซัมเมอร์มานานแล้ว ทว่าซัมเมอร์กลับดูเหมือนไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน!

ฉันถามพวกเขา “เธออยากให้ฉันช่วยอะไรหรือเปล่า?”

ซัมเมอร์ส่ายหน้า “ฉันจัดการที่เหลือเองได้ เธอไปทำธุระของเธอเถอะ ไว้ฉันจะบอกหากมีอะไรเพิ่มเติม”

ฉันหันไปหาแอนนีโมนี “ฉันขอวีแชทของเธอไว้ได้ไหม?”

เธอส่ายหัว “ฉันไม่ใช้โทรศัพท์ค่ะ”

ฉันถามอย่างประหลาดใจ “แม้กระทั่งโทรศัพท์เนี่ยนะ?”

เบลล่าไม่ยอมให้ฉันอุ้มเธอ นั่นทำให้ฉันรู้สึกเศร้า แต่เมื่อฉันอุ้มราฟ เธอก็อิจฉาและเริ่มอยากให้ฉันอุ้มเธอบ้าง

เมื่อเห็นเธอทำตัวแบบนั้น ฉันดุเธอ “เอาแต่ใจจริง ๆ เลยนะ”

ฉันส่งราฟให้กับคุณแม่ ก่อนจะอุ้มเบลล่าขึ้นมาและสอนเธอ “เบลล่าหนูห้ามรังแกน้องนะคะ เข้าใจไหม?”

เบลล่าไม่เข้าใจ ฉันถอนใจและบอกกับคุณแม่ “ในอนาคต ราฟจะต้องถูกเธอแกล้งอย่างแน่นอน พวกเราจะต้องคอยสอนเธอ”

คุณแม่ฉันเห็นด้วย “ราฟเป็นเด็กเงียบ ๆ”

“ใช่ค่ะ เหมือนแซคคารี่มากเลย”

มันก็ไม่ได้แย่ที่จะเป็นอย่างแซคคารี่

ชายคนนั้นอาจจะมีท่าทีที่เย็นชา แต่เขาก็มีคนคอยไล่ตามตลอด ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนที่เขานั้นเลือกคู่ชีวิต พวกเขาจะเลือกเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิต

คนเดียวไปตลอดชีวิต...