หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว นิยาย บท 15

ลู่เฉินคาดไม่ถึงจริงๆว่าหลี่ชิงเหยาจะไม่เชื่อใจเขาเลยแม้แต่น้อย

พวกเขาเป็นสามีภรรยากันมาสามปี สุดท้ายเขาก็สู้คนนอกไม่ได้เลยหรอ?

“ใช่... ผมมันก็แค่ไอ้ตัวร้าย หยางเหว่ยเป็นสุภาพบุรุษ ผมเป็นคนที่ใส่ร้ายเขาเอง ตอนนี้คุณพอใจหรือยัง?” ลู่เฉินพูดอย่างเย้ยหยันตัวเอง

เมื่อสูญเสียความเชื่อใจไป ไม่ว่าจะอธิบายเยอะแค่ไหนมันก็ไม่มีประโยชน์

“คุณพูดแบบนี้ทำไม? ฉันเข้าใจคุณผิดหรอ?” หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้ว

“คุณไม่ได้เข้าใจผิดหรอก เป็นเพราะผมเองที่ปากร้าย สมแล้ว” ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชา

“คุณมันช่างดื้อรั้น!” หลี่ชิงเหยาเริ่มโกรธเล็กน้อย

เธอไม่คาดคิดเลยว่าลู่เฉินจะเป็นคนเช่นนี้

เพราะความหึงหวง เขาถึงขั้นจงใจใส่ร้ายคนอื่น แทนที่จะสำนึกผิดและแก้ตัวใหม่

หรือว่าหลังจากการหย่าร้าง เขาก็ฉีกหน้ากากตัวเองออก แล้วเลิกปลอมต่อแล้วงั้นหรอ?

“เอาล่ะๆ ชิงเหยา คุณอย่าโกรธเกินไปเลย”

ในเวลานี้ หยางเหว่ยทำเป็นคนมีน้ำใจ "ลู่เฉินเห็นว่าผมสนิทกับคุณอย่างนี้ แน่นอนว่าเขาคงรู้สึกรังเกียจผมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ผมไม่โทษเขาหรอก คนเราทุกคนมีโอกาสทำผิดพลาดกันได้อยู่แล้วน่ะ"

“ดู ดูคุณหยางสิ เขาตอบแทนการใส่ร้ายของคุณด้วยความเมตตา นี่แหละคือความต่าง!” หลี่ชิงเหยาพูดอย่างไม่พอใจ

“ถ้าคุณคิดอย่างนั้นจริงๆ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว” ลู่เฉินพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ฮึ่ม! ฉันว่าคุณกินปูนร้อนท้องนะ!”

เลขาจางพูดอย่างไม่พอใจ "คนอย่างคุณน่ะ นอกจากจะไร้ความสามารถแล้ว มิหนำซ้ำยังชอบปากแข็ง มันน่าขยะแขยงจริงๆ!"

"ก็แล้วแต่พวกคุณจะคิดก็แล้วกัน"

ลู่เฉินขี้เกียจที่จะพูดมากไปกว่านี้ เขาลุกขึ้นและพร้อมที่จะเดินออกไป

ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่มีผมหยิกก็เดินเข้ามาจากประตู

ชายหนุ่มคนนั้นใส่แว่นกันแดดและงับบุหรี่ซิการ์อยู่ ท่าทางเขาดูเย่อหยิ่งมาก

" เฮ้! ที่นี่คึกคักจริงๆ!"

จ้าวเทียนหลงยิ้มและมองไปรอบๆ

แต่แล้ว สายตาของเขาก็หยุดแล้วจับจ้องไปที่หลี่ชิงเหยา เขาตกตะลึงไปในทันที

ดวงตาของเขาดูเหมือนจะพ่นไฟออกมาสะอย่างนั้น มันดูกระตือรือร้นมาก

"จุ๊ๆๆ... ไม่คิดว่าคืนนี้ผมจะโชคดีได้ขนาดนี้ ได้เจอผู้หญิงที่ช่างวิเศษมากขนาดนี้อีกด้วย!"

จ้าวเทียนหลงเลียริมฝีปากของเขา จากนั้นเขาก็เดินตรงไปหาหลี่ชิงเหยา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "คนสวย หน้าคุณดูคุ้นเคยมาก เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า?"

หลี่ชิงเหยาเหลือบมองเขา เธอขี้เกียจที่จะตอบเขา

“คนสวย การที่เราเจอกันมันก็แสดงว่าเรามีวาสนาต่อกัน เราไปดื่มไวน์กันสักแก้วสองแก้ว ดีไหมครับ?” จ้าวเทียนหลงพูดเชื้อเชิญ

“ฉันไม่อยาก” หลี่ชิงเหยาปฏิเสธ

“ความอยากมันสามารถสร้างกันได้ด้วยเงิน”

จ้าวเทียนหลงลูบคางของเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่า "เอางี้ เรามาพูดตรงๆเถอะ ตราบใดที่คุณนอนกับผมคืนหนึ่ง คุณอยากได้เงินเท่าไหร่ก็บอกมาได้เลย "

"ไสหัวไป!" หลี่ชิงเหยากล่าว

" เฮ้! แสบใช่ย่อย แต่ผมชอบ!" จ้าวเทียนหลงยิ้มอย่างตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

ขณะที่เขาพูด เขาก็กำลังจะยื่นมือไปลูบเธอ

"ปัง!"

หลี่ชิงเหยาที่อารมณ์ไม่ดีตบหน้าเขาไปอย่างไม่ลังเล

รอยนิ้วมือทั้งห้านิ้วนั้นเห็นได้ชัดเจน

“คุณ...คุณกล้ามาตบผมงั้นหรอ?”

จ้าวเทียนหลงลูบใบหน้าที่เจ็บของเขา สีหน้าของเขาก็มืดลงทันที

“แล้วไงล่ะ? คุณมันเป็นคนที่พ่อแม่ไม่ได้สั่งสอนจริงๆ” หลี่ชิงเหยาพูดอย่างเย็นชา

“นังตัวดี! ผมว่าคุณไม่รู้จักชั่วดีจริงๆ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน