หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว นิยาย บท 16

“ทําไมพาคนมาเยอะขนาดนี้”

หยางเหว่ยตากระตุกและรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ได้

เชี่ย ตกลงกันว่าตัวต่อตัว แต่แกกลับพาคนเยอะอย่างนี้มา ไม่เป็นไปตามกฎจริงๆเลยนะไอ้หนุ่ม

หยางเหว่ยด่าในใจ แต่ในขณะนี้ เขาก็ทําได้แค่กัดฟันไปสู้

ยังไงก็เสียหน้าต่อหน้าผู้หญิงที่เขารักไม่ได้

“ก็คือพวกเขากี่คนแหละ ล้อมพวกเขาไว้!”

ทันทีที่จ้าวเทียนหลงโบกมือ บอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งก็ร่วมกันไปล้อมรอบหยางเหว่ยไว้ทั้งสามคน

“ทําอะไรล่ะ? กูจะเตือนพวกแกนะ พ่อกูป็นหยางอ้าว เป็นประธานของเภสัชกรรมตระกูลหยางนะ”

เมื่อหยางเหว่ยเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี เขาก็รีบบอกตัวตนของเขาทันที

เขาตั้งใจที่จะใช้ชื่อเสียงของพ่อเขามาขู่คนกลุ่มนี้

“เชี่ย! หยางอ้าวเป็นอะไรวะ?”

บอดี้การ์ดคนหนึ่งตะโกนว่า "แกรู้ไหมว่าคนที่อยู่ข้างๆกูนี่เป็นใคร? เขาเป็นลูกชายของคุณหู่นะ นายน้อยของต้าฟากรุ๊ป!”

พอคําพูดเหล่านี้พูดออกมา ทุกคนก็โกลาหล

“คุณหู่? หรือว่าเป็นจ้าวหู่ ซึ่งเป็นเจ้าพ่อของเขตตงเฉิงคนนั้นหรอ?”

“นอกจากคนใจร้ายคนนั้นแล้ว จะมีใครกล้าเรียกว่าเป็นคุณหู่ได้อีก?”

“ไอ้หนุ่มนี้น่าสงสารจริงๆ ไปยุ่งกับลูกชายของคุณหู่ ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะซวยแล้ว!”

ทุกคนกระซิบกัน สีหน้าของพวกเขาต่างก็มีความกลัวเล็กน้อย

“พวก...พวกคุณเป็นคนของคุณหู่เหรอ”

หลังจากตกตะลึงเล็กน้อยแล้ว หยางเหว่ยก็ตื่นตระหนกทันที

จ้าวหู่ คนอื่นเรียกเขาว่า คุณหู่ เป็นเจ้าพ่อที่มีชื่อเสียงในเขตตงเฉิง อิทธิพลของเขารองจากผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามนั้น

เขาใจร้าย โหดเหี้ยม และใจแคบด้วย เขาได้เลี้ยงลูกน้องมาหลายร้อยคน เพื่อไปทำการแบล็กเมล์เป็นพิเศษ

เขาเป็นคนที่ดุร้ายที่พอมีคนพูดถึงเขา สีหน้าของทุกคนก็จะซีดลง

ถ้ามีใครล่วงเกินคุณหู่ คนนั้นจะตายอย่างสมเพช

เชี่ย วันนี้เขาได้ล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกินแล้ว

“เป็นไงล่ะ? เมื่อกี้แกยังหยิ่งอยู่ไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้รู้แล้วว่ากลัว?”

จ้าวเทียนหลงเข้ามาใกล้ด้วยสีหน้าที่เย็นชา ดวงตาของเขาดูดุร้ายมาก

“พี่ เข้าใจผิดแล้ว เป็นความเข้าใจผิดกันหมด...”

หยางเหว่ยฝืนยิ้ม ท่าทางของเขานั้นดูขี้ขลาดมาก

“เข้าใจผิดหรือ? เข้าใจผิดพ่อมึง!”

จ้าวเทียนหลงโกรธแล้ว เขายกมือขึ้นตบ2ครั้งไปที่หน้าหยางเหว่ยอย่างแรง

“ปัง ปัง!”

ตามด้วยเสียงดังที่คมชัด2ที่ รอยนิ้วมือ 2 รอยเห็นอย่างชัดเจนบนหน้าเขา

แต่หยางเหว่ยไม่กล้าที่จะโกรธ เขาได้แต่พูดด้วยรอยยิ้มว่า "พี่ พ่อผมกับคุณหู่ยังถือว่าเป็นเพื่อนกัน คุณให้เกียรติผมหน่อย เรื่องวันนี้ก็ช่างมันเถอะนะ? พรุ่งนี้ผมจะเลี้ยงคุณเพื่อขอโทษคุณ”

“เกียรติเหรอ? คุณแม่งเป็นอะไรล่ะ? สมควรที่จะขอเกียรติจากผมด้วยหรอ?”

จ้าวเทียนหลงใช้นิ้วชี้ไปจ้ำหน้าผากของหยางเหว่ยอย่างแรง

แต่ละครั้งจะได้บังคับให้หยางเหว่ยถอยหลังไปหนึ่งก้าว

หยางเหว่ยในขณะนี้เชื่อฟังมาก เขาไม่กล้าพูดอะไรเลย

“เฮ้ พวกอันธพาลอย่างพวกแก ที่แกมารังแกคนอื่นด้วยคนเยอะอย่างนี้ จะถือว่ามีความสามารถอะไรล่ะ?”

ในเวลานี้ เลขาจางที่อยู่ด้านหลังไม่ไหวแล้ว

“เป็นไงล่ะ? ดูเหมือนว่าคุณไม่เต็มใจมากหรือ?”

จ้าวเทียนหลงผลักหยางเหว่ยออกไป แล้วก็เข้าใกล้ผู้หญิงสองคนด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

“ฉันเตือนคุณนะ ที่นี่เป็นถิ่นของตระกูลฉาว คุณอย่าซี้ซั้วนะ" เลขาจางพูดอย่างแข็งแกร่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน