หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 13

"โว้ย! น่าโมโห!" พูดจบ ชลิตาก็คว้าหมอนที่อยู่ข้างๆ โยนลงไปที่พื้นอย่างแรงราวกับเสียสติไปแล้ว

ชัชนันท์ขึ้นข้างบนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าอ่อนๆ จากนั้นก็ขับรถสปอร์ตของตนเอง มาถึงด้านล่างอาคารของXเอนเตอร์เทนเมนท์

Xเอนเตอร์เทนเมนท์ตั้งอยู่ใจกลางเมืองสินธุในเขตที่เจริญสุดๆ

รูปทรงภายนอกของอาคารดูมีชีวิตชีวา รู้สึกได้ถึงความทันสมัยและมีความเป็นศิลปะ

ผนังกำแพงแทบจะใช้กระจกกึ่งโปร่งแสงทำทั้งหมด

ตัวอาคารมีทั้งหมดสิบหกชั้น ด้านบนสิบสองชั้น ด้านล่างสี่ชั้น

การฝึกซ้อม การดำเนินชีวิต รวมไปถึงการทำเพลงของศิลปินและเด็กฝึกหัดของXเอนเตอร์เทนเมนท์จะอยู่ภายในอาคารนี้ทั้งหมด

ชัชนันท์ลงจากรถ เข้าไปในอาคารทันที

ชุดสูทสีฟ้าอ่อนที่ดูเป็นมืออาชีพ จับคู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาว บวกด้วยรองเท้าส้นสูงสีขาว ท่ามกลางความสดใสอ่อนโยนปะปนไปด้วยประสบการณ์ที่มากมาย

ขึ้นลิฟต์ส่วนบุคคลของประธาน ชัชนันท์จึงขึ้นมาถึงห้องทำงานประธานชั้นบนสุดได้โดยตรง

เพิ่งจะนั่งลงไป นลินก็อุ้มเอกสารกองเบ้อเริ่ม เคาะประตูเดินเข้ามา

เธอวางเอกสารทั้งหมดลงไปบนโต๊ะ พูดขึ้น "สองวันนี้ เด็กฝึกหัดที่มาสัมภาษณ์ในบริษัทเรา ทั้งหมดสองร้อยคน ฉันจึงเลือกคนที่คุณสมบัติไม่เลวออกมาห้าสิบคนแล้ว เธอตรวจสอบดูหน่อย ถ้าไม่มีปัญหาจะได้เซ็นสัญญาเลย......"

"ดูจากแนวโน้มนะ ฉันคาดว่าถ้ารอเราปิดรับสมัครอีกหนึ่งเดือน บริษัทเราคงมีคนเยอะขึ้นอีกเป็นร้อยแน่ๆ......" นลินพูด

"อืม เดี๋ยวดู" ชัชนันท์พูด

"คุณนันท์ น้องสาวเธอน่ะ สงสัยวันนี้คงโดนคุณลุงเล่นงานจนยับเยินเลยสินะ?" นลินถามขึ้นอย่างสนอกสนใจ จากนั้นจึงยกเก้าอี้ตัวหนึ่งมาที่ด้านหน้าชัชนันท์ แล้วนั่งลงไป

"ใช่......" ชัชนันท์พูด "เหมือนที่ฉันคิดเอาไว้เป๊ะเลย"

"เธอนี่รู้จักนิสัยชลิตาอย่างทะลุปรุโปร่งจริงๆนะ ที่เธอบอกว่าหลังจากชลิตาได้ยินว่าฉันต้องการเซ็นสัญญาด้วยยัยนั่นต้องคุยโวโอ้อวดแน่ๆ แล้วก็เป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆ"

"ตัวท็อปที่กำลังเป็นกระแสอย่างธันวา ข่าวประเภทนี้แค่มีคนรู้เพียงคนเดียว ทั้งยังพูดออกไปอีก ก็ต้องได้รับความสนใจอย่างมาก จนติดอันดับคำค้นหายอดฮิตอันดับหนึ่งอยู่แล้ว" บนใบหน้าของนลินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เรื่องทั้งหมดนี้น่าขำชะมัด

ชัชนันท์ยิ้มบางๆ พูดขึ้น "เพราะฉันกับเธอเข้ากันได้ดีไงล่ะ นลิน จริงๆฉันก็บอกเธอไปหลายรอบมากๆแล้วนะ ตอนที่อยู่กันส่วนตัว เรียกฉันว่านันท์ก็ได้"

เริ่มแรกเธอกับนลินเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยบริดจ์ห้องเดียวกัน เพราะคุยกันรู้เรื่อง จึงกลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน

ปีก่อนเธอบอกว่าตนเองอยากก่อตั้งบริษัทXเอนเตอร์เทนเมนท์ภายในประเทศ นลินจึงไม่ลังเลสักนิดที่จะล่วงหน้ากลับมาก่อตั้งบริษัทก่อน

ทั้งยังยืนอยู่หน้าสุด เพื่อดำเนินการตามคำสั่งของเธอที่อยู่เบื้องหลัง

ตอนที่รอเธอกลับมา นลินได้มอบบริษัทเอนเตอร์เทนเมนท์ที่สุกงอม พร้อมจะเจริญก้าวหน้าแห่งหนึ่งให้แก่เธอ

สำหรับเธอแล้ว นลินเป็นเพื่อนสนิท และเป็นเพื่อนร่วมสนามรบที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกัน

"เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาน่าเบื่อ ฉันเรียกคุณนันท์มาคุ้นแล้ว"นลินบอก

"ช่างเถอะ"

"คุณนันท์ เธอว่าสามีคนนั้นของเธอจะเป็นคนแบบไหนกันแน่?"

ชัชนันท์ส่ายหัว สำหรับทุกเรื่องของเขา เธอไม่รู้อะไรเลย

บนโลกใบนี้ น่าจะไม่มีคนที่สองอย่างเธอหรอก ขนาดจดทะเบียนสมรสยังไม่ต้องไปถึงสถานที่ด้วยตนเองเลย

เรื่องราวทั้งหมดของเธอกับสามีของเธอคนนั้น ถ้าพูดออกไปคาดว่าคงไม่มีใครเชื่อหรอก

ในค่ำคืนหนึ่งเมื่อสามปีก่อนที่เกือบจะตายอยู่แล้ว ตอนนั้นเธอได้รับการช่วยเหลือจากคีรีหมอประจำตัวของตระกูลรัตนากรกุล

คืนวันนั้น คีรีขับรถผ่านมา เห็นเธอที่โดนหิมะหนาๆปกคลุมอยู่พอดี จึงพาตัวเธอมาที่โรงพยาบาลทันที

หลังจากเธอฟื้น เขาบอกเธอว่า เขาเป็นศาสตราจารย์อยู่ที่วิทยาลัยแพทยศาสตร์ประเทศY ได้ช่วยเธอตามหายอดฝีมือผู้มีประสบการณ์ ที่จะสามารถรักษาอาการป่วยของเธอจนเจอแล้ว

ทั้งยังบอกเธอว่า อีกฝ่ายเป็นแพทย์แผนจีนซึ่งเป็นคนจีนที่ไปตั้งถิ่นฐานอยู่ที่เมืองสุวรรณของประเทศY คนในพื้นที่ต่างเรียกเขาว่าหมอเทวดา เพียงแต่ตอนนี้เขาไม่รักษาโรคให้ใครแล้ว

ดังนั้นเธอจึงขอที่อยู่ของหมอเทวดาจากคีรี แล้วรีบมุ่งหน้าไปที่เมืองสุวรรณประเทศYภายในคืนนั้นเลย

แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับปิดประตูไม่ยอมพบหน้า

"อือ นั่นก็จริง อ้อใช่สิคืนนี้เธอทำตัวว่างๆไว้นะ" จู่ๆนลินก็ท่าทางจริงจังขึ้นมา

"มีอะไรเหรอ?" ชัชนันท์ถามขึ้นอย่างสนใจ

"ฉันเจอเด็กหนุ่มงานดีที่บาร์ไม่ลาน่ะ ว่าจะพาเธอไปเจอหน่อย"

"เจ้าหนุ่มนั่นหล่อดี เป็นพวกหล่อๆเถื่อนๆ มีเสน่ห์เป็นเอกลักษณ์มากๆ ฉันสืบถามมาแล้ว ตอนนี้เขายังไม่ได้เซ็นสัญญากับบริษัทไหน" นลินพูดต่อ

"โอเค......"

......

ในบาร์ตอนดึกดื่น คนมากมายเบียดเสียดกัน เพลงแดนซ์ที่ดีเจเปิดเสียงดังสะเทือนหู จังหวะคึกคักราวกับกำลังเคาะอยู่บนหัวใจของผู้คน

กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่คละคลุ้งอยู่ในอากาศ ชายหญิงที่กำลังสนุกสุดขีดอยู่บนฟลอร์เต้นรำ เอาแต่โยกร่างกายตามเสียงเพลงอย่างควบคุมไม่ได้

ชัชนันท์กับนลิน ทั้งสองคนเข้ามาแล้วก็ไปที่โซนที่นั่งหาตำแหน่งที่อยู่ใกล้กับเวทีแสดงให้มากที่สุด นั่งลงไป

เนื่องจากรีบร้อนออกมา ทั้งสองคนจึงไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เมื่อเป็นเช่นนี้เธอสองคนถึงได้โดดเด่นที่สุดในบาร์

เพราะแสงไฟนีออนที่เจิดจ้า สลับกันสาดไปที่ใบหน้าของเธอสองคน ยิ่งขับให้พวกเธอโดดเด่นกระแทกตาเป็นพิเศษ

คนที่อยู่ในโต๊ะข้างๆก็สนุกสนานกันอย่างเต็มที่ บรรดาชายหญิงพวกนั้น ส่งเสียงโหวกเหวกดังลั่น

ชัชนันท์จึงมองไปทางด้านข้างโดยสัญชาตญาณ

ในวินาทีนั้น หัวใจของเธอก็บีบตัวแน่นขึ้นมาทันที

เธอเห็นชายหนุ่มมาเฟียคนนั้น คนที่เคยนอนกับตนเอง นั่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มชายหญิงที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยง

ตอนนี้เขากำลังดื่มค็อกเทลสีฟ้าอ่อนด้วยท่าทีผ่อนคลาย ใบหน้าที่ราวกับแกะสลักเอาไว้เต็มไปด้วยความนิ่งเฉย

โต๊ะของเขา ข้างๆผู้ชายทุกคนจะมีสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ด้วย ยกเว้นเขาที่นั่งอยู่คนเดียว

ดวงตาคู่นั้นของเขาก็กวาดสายตามาทางเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เธอตัวสั่นขึ้นมาทันที ความทรงจำที่น่าอับอาย กรอกเข้ามาในหัวอีกครั้ง