หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 43

สายตานี้ทำเอาคมสันหนาวจนขั้วกระดูก

"เอ่อ......ถึงยังไงบริษัทของเธอก็เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวสำหรับคิงเอนเตอร์เทนเมนท์ พวกฉันก็ต้อง......นายก็น่าจะรู้อยู่แล้ว"คมสันอธิบายอย่างอึกอัก

"แต่ว่านายวางใจได้ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำอีกแน่นอน"คมสันรีบเอ่ยพูด ด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนเต็มแก่

"เอาตามที่นายเห็นสมควร"แทนไทยังคงเย็นชา

พูดจบ แทนไทก็โทรหาเกริก "แจ้งข่าวทุกสำนัก อย่าให้ฉันเห็นข่าวด้านลบเกี่ยวกับพาราวิหคอีก"

คมสันทำหน้าข้องใจ "แค่นี้? นายไม่คิดจะทำอะไรมากกว่านี้หน่อยเหรอ?"

แทนไทดูดบุหรี่เข้าปอดอึกใหญ่ ใบหน้ายังคงเรียบนิ่ง ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ กระนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอยู่ดี

......

หลังจากแช่น้ำจนสบายตัว และมาร์กหน้าเสร็จ ชัชนันท์ก็รู้สึกเหมือนได้ชาร์จพลังเต็มเปี่ยม

ท่าเดินก็เปลี่ยนเป็นสบายๆ

หลังจากทาครีมบนผิวพอเป็นพิธี เธอก็นั่งลงบนเตียง รอฟังข่าวจากวารี

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาได้ไม่ทันไรวารีก็โทรมา เธอจึงกดรับด้วยใจตุ๊มๆต่อมๆ

"นันท์ ยังจับไม่ได้เลย ตอนที่ตำรวจมาถึงขึ้นไปดูบนห้องก็เจอแต่ห้องโล่งๆ"

"ตามที่เจ้าของตึกบอกมาคนที่มาเช่าอยู่ที่ห้องนั้นเดือนหนึ่ง แล้วก็เพิ่งมาคืนห้องไปเมื่อช่วงบ่ายของวันนี้สดๆร้อนๆ"

"บัตรประชาชนของคนคนนั้นที่เจ้าของตึกเอามาให้ดูก็เป็นของปลอมทั้งหมด แต่ว่าตอนนี้คนของเรากำลังพยายามตามจับอยู่"

"แกไม่ต้องห่วงนะป้าจะให้สามีลุงของแกจับตามองเรื่องนี้เอาไว้ จะพยายามจับไอ้โง่นั่นมาให้ไวที่สุด"

"นันท์ ขอโทษจริงๆนะที่จับคนทำไม่ทัน"น้ำเสียงของวารีเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

ชัชนันท์คิดไว้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ดังนั้นจึงไม่ได้รู้สึกรับไม่ได้ขนาดนั้น ทุกอย่างมันไม่ได้ราบรื่นเป็นธรรมดา อย่างมากก็แค่รู้สึกอัดอั้นในใจ

แต่เธอกลับต้องฝืนเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้ จากนั้นก็เอ่ยปลอบประโลนคนที่อยู่ในสายว่า "ไม่เป็นไรค่ะป้าวารี คุณป้าไม่ต้องขอโทษด้วยซ้ำ ยังไงการจับตัวพวกแฮ็กเกอร์ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆอยู่แล้ว"

"แกวางใจได้เลย ภายในสามวันนี้ฉันจะมอบผลลัพธ์ที่น่าพอใจให้แก"วารีเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว

"ค่ะ"ชัชนันท์ตอบกลับยิ้มๆ

ถ้าเป็นคนอื่นพูดอวดไว้ซะดิบดีขนาดนี้ เธอก็คงไม่เชื่อ แต่นี่เป็นวารี ชัชนันท์จะไม่เชื่อก็ไม่ได้

"นันท์ แกไม่ต้องกังวลรู้ไหม? ไม่ว่าเรื่องอะไรก็มีป้าคนนี้อยู่ทั้งคน" วารีเอ่ยพูด

ชัชนันท์พลันรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ "ขอบคุณค่ะ ใช่สิคุณป้า พรุ่งนี้ช่วยส่งทีมในฝ่ายควบคุมคุณภาพ มาที่ตึกได้ไหม?"

"ได้อยู่แล้ว เด็กดีรีบนอนเถอะ อย่าคิดมากเลย"

"ค่ะ ฝันดีนะคะป้าวารี"

......

ชัชนันท์นอนหลับๆตื่นๆทั้งคืน เพราะเรื่องบางอย่างในใจของเธอ

เธอตื่นขึ้นมาในตอนเจ็ดโมงเช้า

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอก็มัดผมหางม้าอย่างรวดเร็ว แต่งหน้าเบาๆ สวมเสื้อผ้าและพร้อมที่จะออกไปข้างนอก

เธอสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวผ้าลื่น กับเสื้อโค้ตตัวยาวสีชมพูอ่อน ตามมาด้วยกางเกงขากระบอกสีดำ รองเท้าส้นสูงสีชมพูอ่อน เป็นลุคลุยๆที่ดูสบายๆและนุ่มนวล

เมื่อเธอเดินออกจากห้อง ชลิตาก็ออกมาจากห้องของตัวเองพอดีเหมือนกัน

เมื่อเห็นชัชนันท์ ชลิตาก็ดึงหน้าทันที และเดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว เอ่ยเย้ยหยันว่า "แกคงจะร้อนรนอยู่ไม่สุข จนเมื่อคืนนอนไม่หลับสินะ?"

เจ้าของกิจการเหล่านั้นเมื่อเห็นชัชนันท์ก็พากันตะโกน

"พวกคุณทำเกินไปแล้ว! กล้าดียังไงมาขายตึกอสังหาริมทรัพย์ที่ตัดลดวัสดุในการก่อสร้าง! คืนเงินมาเดี๋ยวนี้!"

"เจ้าของโครงการขี้โกง! คืนเงินมา!!!"

"คืนเงินเดี๋ยวนี้! คืนเงินเดี๋ยวนี้!!!"

ไม่รู้ว่าเป็นใคร ทันใดนั้นก็ไข่ปามาหลายฟอง

ซึ่งปาถูกกลางหน้าผากชัชนันท์อย่างแม่นยำ

ไข่แตกไหลไปทั่วใบหน้าและร่างกายของเธอ

กลิ่นคาวที่รุนแรงทำให้ชัชนันท์รู้สึกมวนท้อง

แม้ว่าจะไม่เจ็บ แต่เธอก็ตกใจอยู่ไม่น้อย หัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้นโดยอัตโนมัติ

ฉากนี้ พลอยทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกใจไปด้วย ดวงตาของทุกคนมีแต่ความช็อก

ชัชนันท์ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หยิบกระดาษทิชชู่ออกมาจากกระเป๋าของเธออย่างเงียบ ๆ และทำความสะอาดของเหลวที่เปื้อนอยู่บนหน้าผาก ใบหน้า และลำตัวของเธออย่างรวดเร็ว

จากนั้นเธอก็เหลือบมองไปเศษซากไข่ที่เพิ่งถูกปามาอย่างเย็นชา

เพราะมีคนอยู่เยอะ เธอเลยแยกไม่ออกว่าใครเป็นคนทำ

เธอจึงหันไปมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้างๆ และขึ้นเสียงอย่างจงใจ "ตรวจสอบกล้องวงจรปิด ตามหาคนที่ปาไข่มาให้ได้ ฉันจะฟ้องเขา"

ชายวัยกลางคนในฝูงชนหน้าซีดทันทีด้วยความตกใจ คนรอบข้างที่เตรียมจะปาไข่ตามเขาพลันหยุดการกระทำลงแต่โดยดี

วินาทีถัดมา ชัชนันท์ก็หันมาผายมือเชิญสิทธิชัยด้วยท่าทางสุภาพ และพาเขาเข้าไปภายในตัวตึกอาคาร