หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 44

ลูกน้องของสิทธิชัยติดตามอย่างใกล้ชิด

หลังจากเดินผ่านประตูเข้ามา ชัชนันท์ก็พาทุกคนมายืนอยู่ตรงกลางห้องโถง

ในเวลานี้ เจ้าของกิจการกำลังรวมกลุ่มกัน และล้อมพวกเขาไว้แน่นจนแทบไม่มีอากาศหายใจ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกันพวกเขาเหล่านั้นไว้ด้วยความยากลำบาก แต่ก็ถูกคนเหล่านั้นเบียดจนแทบจะยืนไม่ไหว

"ฉันไม่อยากได้บ้านแล้ว! คืนเงินให้ฉันเดี๋ยวนี้!"

"คืนเงินมา! คืนเงินคืนมาเดี๋ยวนี้!!!"

เจ้าของกิจการตะโกนเสียงดัง แต่ละคนต่างมีอารมณ์เดือดดาล

ฉากนั้นวุ่นวายมาก แต่ชัชนันท์ยังคงยืนอยู่ที่เดิมอย่างสงบ

หลังจากมองไปรอบ ๆ ชัชนัท์ยกมือขึ้นทำมือบอกให้ทุกคนเงียบ "ทุกคนเงียบ ฟังฉันก่อน โอเคไหม?"

ในวินาทีต่อมา ฝูงชนที่ส่งเสียงดังก็ค่อยๆ เงียบลง

ชัชนันท์กวาดมองทุกคนที่กำลังเบียดเสียดกันอย่างแน่นหนา และกล่าวว่า "โปรดฟังฉัน อสังหาริมทรัพย์ของเราไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน คำพูดเหล่านั้นบนอินเทอร์เน็ตเป็นเพียงข่าวลือและการใส่ร้ายป้ายสี"

"อสังหาริมทรัพย์ของเรามีบุคลากรจากฝ่ายควบคุมคุณภาพมาตรวจสอบในระหว่างขั้นตอนการก่อสร้างเป็นประจำ ไม่มีการตัดลดวัสดุระหว่างการก่อสร้างแต่อย่างใด ซึ่งคนที่ยืนอยู่ข้างฉันตอนนี้คือผู้อำนวยการสำนักควบคุมคุณภาพ"

"ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน คุณสามารถถามคุณสิทธิชัย ว่าสิ่งที่ฉันพูดนั้นเป็นความจริงหรือไม่"

เมื่อคำพูดนี้ถูกพูดออกมา ชัชนันท์ก็หันมามองสิทธิชัยอย่างเป็นมิตร

สิทธิชัยพยักหน้าทันที มองทุกคนด้วยใบหน้าที่จริงจัง และพูดว่า

"สวัสดีทุกคน ผมชื่อสิทธิชัย ผู้อำนวยการสำนักควบคุมคุณภาพในเมืองสินธุของเรา ผมขอยืนยันด้วยตำแหน่งของผมว่าตึกอสังหาริมทรัพย์นี้ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด"

"อย่างที่คุณชัชนันท์กล่าวมา ในระหว่างการก่อสร้างอาคารนี้ ทีมของเราได้เข้ามาทำการสุ่มตรวจสอบเป็นประจำ"

"ผลการตรวจสอบในทุกๆครั้งเป็นไปตามมาตรฐาน เมื่อไม่กี่วันก่อน ทีมของเราก็มาสุ่มตรวจไปแล้วหนหนึ่ง และผลก็ออกมาดี นี่คือรายงานที่เราเขียนหลังจากการตรวจสอบแบบสุ่มแต่ละครั้ง หากพวกคุณเชื่อจะเอาไปอ่านเองก็ได้นะ"

"คำพูดเหล่านั้นที่เผยแพร่บนอินเทอร์เน็ตล้วนเป็นข่าวลือล้วนๆ มีคนจงใจเผยแพร่ข่าวลือและใส่ร้ายป้ายสี ผมหวังว่าทุกคนจะไม่ไหลตามคำพูดเหล่านั้น และพลาดตึกอสังหาริมทรัพย์ดีๆ ไป"

หลังจากพูดเสร็จ สิทธิชัยก็หยิบแฟ้มสีดำออกมา แล้วเปิดมันออก พร้อมโชว์รายงานการตรวจสอบคุณภาพทีละหน้าให้ทุกคนเห็น

"ถ้าพวกคุณยังไม่เชื่อ จะตามไปตรวจสอบกับผมที่หน้างานเดี๋ยวนี้ก็ได้นะ"คำพูดของสิทธิชัยนั้นดังและชัดเจน

"เราไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของคุณหรอก ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ถูกเปิดเผยออกมาขนาดนี้แล้ว ชัชนันท์ต้องจ่ายเงินให้คุณมาพูดเกลี้ยกล่อมคนอื่นแน่ๆ" หญิงสาวผมทองที่ยืนอยู่ด้านหน้าตะโกนออกมา

"การร่วมมือเพื่อหาผลประโยชน์ร่วมกันแบบนี้มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ คุณคิดว่าพวกเราโง่เหมือนเด็กสามขวบจนดูไม่ออกหรือไง?" หญิงผมทองกล่าวเสริมอีกครั้ง

"เราไม่ไปดูหรอก เราต้องการเงินคืนตอนนี้ ไม่ว่าตึกจะดีหรือไม่ดี เราก็ไม่ต้องการมันแล้ว"

"ใช่ เราไม่มั่นใจในคุณภาพของตึกอสังหาริมทรัพย์นี้แล้ว เอาใครมาพูดก็ไม่มีประโยชน์หรอก คืนเงินมาเดี๋ยวนี้!"

คนอื่นๆต่างตะโกนผสมโรง

ฝูงชนถูกปลุกเร้าจนไม่มีความตั้งใจที่จะฟังต่อเลย

ทุกคนต่างตะโกนขอเงินคืนด้วยใบหน้ากรุ่นโกรธ

ชัชนันท์คาดการณ์สถานการณ์ตรงหน้านี้ไว้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่มันร้ายแรงกว่าที่เธอคิดไว้มาก

"ตอนที่ทำการซื้อขาย และเซ็นสัญญา ในสัญญาระบุไว้ชัดเจนว่า เฉพาะในกรณีที่มีปัญหาด้านคุณภาพ หรือทางเราไม่ส่งมอบบ้านตามที่ตกลงกันไว้เท่านั้น ทางเราถึงจะคืนเงินให้พวกคุณได้"

"ฉันไม่สน ฉันจะเอาเงินคืน แล้วก็จะไม่ไปดูหน้างานด้วย ถ้าไม่มีมูลเขาก็คงไม่ลือกันหรอก!" หญิงสาวทองชี้หน้าชัชนันท์และตะโกนด้วยความโกรธ

"คืนเงินมา! ไม่มีใครเชื่อเรื่องไร้สาระของคุณหรอก จะมามัวพูดมากทำซากอะไร คืนเงินมาเดี๋ยวนี้!"

"ไม่ต้องเอาสัญญามาอ้าง ถ้าคุณไม่คืนเงิน เราก็ไม่ไปไหน ! จะอยู่ที่นี่เพื่อรบกวนคุณทุกวัน!"

ทันทีหลังจากนั้น คนอื่นๆ ก็เริ่มตะโกน และเหตุการณ์ก็เริ่มวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ จนควบคุมไม่ได้!

ทุกคนไม่แยแสเลย ไม่ว่าจะอธิบายยังไง ทุกคนก็พูดอยู่คำเดียว คือคำว่าคืนเงิน!

ความอดทนของเธอเกือบหมด

แต่ถึงกระนั้น เธอก็ทำได้เพียงระงับและสงบสติอารมณ์ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเธอก็พอจะเข้าใจอารมณ์ของคนเหล่านี้

ชัชนันท์ถอนหายใจออกมายาวๆ และพูดอีกครั้งว่า "ได้โปรดให้เวลาฉันสามวัน แล้วฉันจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่พวกคุณ หากฉันยังทำให้พวกคุณพอใจไม่ได้ ฉันจะคืนเงินให้"

ในเวลานี้ ผู้คนที่ส่งเสียงด่าก็เงียบลง ทุกคนเริ่มมองหน้ากัน ทุกคนต่างตกตะลึง

"ทำไมต้องสามวัน เอาคืนมาเดี๋ยวนี้!!! มันเป็นแผนของคุณเพื่อถ่วงเวลาล่ะสิไม่ว่า อย่าคิดว่าพวกเราโง่นะ" หญิงผมทองขึ้นเสียงอย่างตั้งใจ และตะโกนเสียงดัง

ในเวลานี้ เสียงของเธอแหลมบาดหูเป็นพิเศษ

ดวงตาของชัชนันท์จ้องไปที่เธอทันที

ท่ามกลางฝูงชน เธอคือคนที่เด่นชัดที่สุด และเหมือนจะเป็นผู้นำในการโจมตีทุกครั้ง