หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 219

ตอนที่ 219 เรื่องล้อเล่น

คิดว่าเรื่องทั้งหมดคือเธอแค่ฝัน ฝันที่ดูเพ้อเจ้อเท่านั้น ไม่มีเรื่องอะไรดี

เธอเงยหน้า บังคับให้น้ำตาไหลย้อนกลับไป เธอไม่อยากทำร้ายตัวเองมากไปกว่านี้แล้ว เธอไม่อยากรับรู้เรื่องราวแบบนี้อีกแล้ว

“ทำไม ทนดูความรักของฉันและนรชัยไม่ได้หรือไง” เสียงหวานดังออกมาจากข้างหลังเธอ คาร่าเงยหน้าไปมอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยดน้ำมองมาทางทัตดา ใบหน้าหวานๆเต็มไปด้วยความสะใจ

เธอเอามือกอดอกเชิดหน้า เดินมาทางคาร่าอย่างไม่รีบร้อน เสียงของรองเท้าส้นสูงดังเป็นจังหวะ

แววตาของคาร่าสงบลง เธอเช็ดหยดน้ำบนใบหน้า หันไปหาทัตดา “เธอพูดว่าไงนะ”

ทัตดายิ้ม “คาร่า ฉันรู้ว่าเธอชอบนรชัย แต่ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่านรชัยชอบฉัน ขอโทษจริงๆนะ”

ท่าทางของทัตดา ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกผิด ราวกับว่ากำลังโอ้อวดเธออยู่ คิดว่าที่นรชัยชอบเธอคือเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว

คาร่าหน้าซีด เธอเหยียดยิ้ม

เธอเองก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง มีเลือดมีเนื้อ คิดว่าเธอไม่มีอะไรหรืออย่างไร แทงกันขนาดนี้ แน่นอนว่าเธอเจ็บไม่น้อย

แต่ว่า เธอไม่มีทางยอมให้ทัตดาเอาเรื่องนี้มาเป็นเครื่องมือทำร้ายเธอแน่นอน

คนที่ทำร้ายเธอได้ มีเพียงคนเดียวเท่านั้น

“ไม่เป็นไร ฉัยขอให้พวกเธอครองรักกันยาวนาน ตลอดชีวิตนี้ไม่แยกจากกัน” คาร่ายิ้มมุมปาก ใช้คำพูดสวยหรูอวยพรให้กับทัตดาอย่างไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

ทัตดารูปร่างหน้าตาสวยหวาน สไตล์การแต่งตัวของก็หวานเข้ากับใบหน้า แถมสามารถอ้อดอ้อนคนให้ใจอ่อนได้อย่างไม่น่าเหลือเชื่อ ช่างเหมือนเด็กสาวผู้บอบบาง

คำง่ายๆที่อธิบายตัวตนของทัตดาได้ชัดเจนมากที่สุด คงจะเป็นคำว่าปลอม

“ก็ดีนะ ถ้าตอนนี้เธอเลิกกลับนรชัย แล้วส่งเขามาให้ฉัน” คาร่ามองเหยียดมาทางทัตดา ทัตดากลับคิดว่าคาร่าจะพูดแบบนี้ “ไม่จำเป็น ตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบเขาแล้ว”หรือว่า “ความสุขของพวกเธอก็เหมือนความสุขของฉัน” อะไรแบบนี้

เป็นอะไรที่น่าขำดี

คนที่พูดควรจะเป็นทัตดาไม่ไช่หรอ

ในเมื่อนรชัยตัดสินใจที่จะอยู่กับทัตดาแล้ว เธอเองก็ตัดสินใจพอใจ ตอนนี้ไม่มีอะไรให้น่าเสียดายแล้ว เธอก็มีศักดิ์ศรีเป็นของตัวเอง เธอถูกพวกเขาทำร้ายมามาก แต่ตอนนี้เธอจะไม่มีทางปล่อยให้ศักดิ์ศรีของเธอถูกเหยียบย่ำแน่นอน

ทัตดาใบหน้าทู่ คาร่าไม่ได้เป็นไปตามที่เธอคิดไว้

คำพูดของคาร่า เธอเองก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร ไม่ทางที่จะปล่อยนรชัยไปหาเธอแน่

กว่าทัตดาจะได้นรชัยก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เธอต้องหลอกนรชัย หลอกทุกคน จนมาถึงขาดนี้ได้ ไม่มีทางที่เธอจะปล่อยให้นรชัยจากไป

“ฮ่าฮ่า ฉันก็แค่ล้อเล่นเอง”

“ฉันรู้” คาร่าพยักหน้าน้อยๆ ไม่สนใจก่อนเดินออกไป

ทัตดามองคาร่าเดินจากไป ใบหน้าสวยๆมองอย่างโกรธแค้น อดไม่ได้ที่จะอยากผลักคาร่าให้ล้มลง

มีสิทธิอะไร เธอต้องพยายามมากแค่ไหนกว่าจะได้สิ่งนี้มา แค่คาร่าพูดว่าไม่เอาคือไม่เอาแล้วหรือ?

เห็นเธอเป็นอะไรกัน

กลับมาที่โต๊ะ วรินทรกินอิ่มไปแค่ครึ่งเดียว ฝั่งตรงข้ามคือภูเขาน้ำแข็งอย่างนรชัย ทำให้ความอยากอาหารของเธอน้อยลงไปครึ่งนึง

ถึงแม้จะเจ็บ ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ปล่อยให้พวกเขามาทำร้ายเธออย่างไรก็ได้หรือ

คนอย่างทัตดาอะไรที่ทำร้ายคาร่าได้ ไม่ว่าอย่างไรทัตดาก็หาวิธีทำมัน

วรินทรมองเธอ แล้วกลับไปสนใจอาหารของเธอต่อ

ตอนนั้นก็มีคนโทรมาหาวรินทร ซึ่งคนโทนมาหาเธอก็คือ พยาบาลพิเศษที่ดูแลประภาพ

“ห้ะ เกิดอะไรขึ้น อะไรนะ เขาตื่นแล้ว ตอนนี้ฉันกำลังเข้าไป!!” วรินทรดีใจที่รู้ว่าประภาพฟื้นแล้ว เธอหมดความสนใจกับอาหาร รีบวิ่งออกไป “เธอกินไปเลยนะ ประภาพฟื้นแล้ว ฉันไปดูเขาก่อนนะ”

“รีบไปเถอะ” คาร่าเสียดาย เดิมทีตั้งใจจะพาเธอไปช้อปปิ้งด้วยกัน พอเธอรู้ว่าประภาพฟื้นแล้ว รับออกไปทันที คาร่าอดไม่ได้ที่จะเซ็ง

เรื่องนี้มันมีสาเหตุ เพราะว่าเขาช่วยชีวิตคนรักของเธอ แน่นอนว่าเธอต้องห่วงเขา เพราะเธอรู้สึกผิด

ช่วงสองวันที่ผ่านวรินทรมาเฝ้าที่โรงพยาบาลตลอด แต่ประภาพก็ยังไม่ได้ฟื้นขึ้นมา วรินทรและกวินได้เขามาเยี่ยมประภาพตามเวลาที่โรงพยาบาลกำหนดเท่านั้น

ทุกครั้งมีเพียงวรินทรคนเดียวที่เข้าไป ส่วนกวินนั้น รอเขาเลิกเรียนเสร็จจึงเข้าไป

แม้ประภาพฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่ร่างกายยังอ่อนแออยู่ ทำให้วรินทรรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

พอถึงเวลาเยี่ยม วรินทรมองเห็นผู้ชายที่สายผ่านจมูกเขา “เป็นไงบ้าง”

ประภาพไม่อย่างให้เธอต้องเป็นห่วง จึงค่อยๆยิ้ม “ผมสบายดี คุณไม่ต้องห่วง”

วรินทรโมโหมองเขา “เกือบตายแล้วยังมีหน้ามาบอกว่าสบายดี?”

ไม่รอให้ประภาพได้พูดอะไร วรินทรไม่รู้ว่าน้ำตาของเธอได้ไหลตอนไหน “ประภาพ ขอบคุณนะ ถ้าไม่มีคุณตอนนี้ ฉันคงไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร”