หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1002

“ชาวโลกต่างรู้ดีว่า เผ่าพันธุ์หนึ่งนั้นเป็นที่โปรดปรานของฟ้าดิน พวกเขาฝึกตนราบรื่น ไร้ซึ่งอุปสรรค ไร้ซึ่งปีศาจในใจ อีกทั้งยังมีอายุขัยยืนยาว”

“หากได้ฝึกตนคู่กับพวกเขา ก็จะสามารถหลีกเลี่ยงอุปสรรคในการฝึกตนได้ส่วนหนึ่ง”

“แม้กระทั่ง ยังสามารถแบ่งปันอายุขัยซึ่งกันและกันได้”

“พวกเขาก็คือ เผ่าภูติ”

ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความยินดี

ตอนนี้ ความดีงามของเผ่าภูติเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาชาวโลก แม้แต่ผู้บำเพ็ญตนระดับสูง ก็มอบเผ่าภูติเป็นของขวัญให้แก่ผู้อื่น

เผ่าภูติ ได้กลายเป็นสินค้าอย่างสมบูรณ์

ปี้ซินกำมือไว้แน่น จนเล็บจิกลึกเข้าไปในเนื้อ

เกิดจากรากเดียวกัน เหตุใดจึงต้องเร่งรีบทำร้ายกัน เหตุใดจึงต้องปฏิบัติต่อเผ่าภูติเช่นนี้?

ทุกคนต่างตะโกนเรียกด้วยความคาดหวังอย่างเต็มเปี่ยม “เผ่าภูติ เผ่าภูติ!!”

หญิงสาวบนเวทียกมือขึ้นเล็กน้อย ทุกคนก็เงียบสงบลงทันที

“เพื่อจับเผ่าภูติ ผู้จัดการเฉินเกือบเอาชีวิตไม่รอด แม้แต่ท่านเจ้าของหอของเราก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส หากมียาศักดิ์สิทธิ์ชั้นเลิศ ก็สามารถทำการแลกเปลี่ยนได้ทันที”

มีคนถามขึ้นมาจากด้านล่าง “หอสมบัติวิเศษของพวกเจ้าไม่ได้ตั้งใจโกหกเพื่อโก่งราคาหรอกใช่ไหม?”

“เผ่าภูติมีนิสัยอ่อนโยน รักสันติ ในเผ่าไม่ได้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ พวกเขาจะทำร้ายท่านเจ้าของหอได้อย่างไร?” ทุกคนต่างไม่เชื่อ

หญิงสาวถอนหายใจและกล่าวว่า “เผ่าภูติไม่รู้ไปหาผู้บำเพ็ญตนมาจากไหน เป็นนักพรตสิบแปดคนที่มีพลังยุทธ์สูงส่ง น่าเกรงขามยิ่งนัก”

“ต้องใช้กลยุทธ์คลื่นมนุษย์ เป็นเวลาถึงสามวันสามคืน กว่าจะสังหารพวกเขาได้”

“ท่านเจ้าของหอคาดเดาว่า เผ่าภูติน่าจะหาที่พึ่งพิงได้แล้ว”

นี่ก็เป็นเหตุผลที่พวกเขาลังเลมาตลอด

กลัวว่าจะนำภัยมาสู่หอสมบัติวิเศษ

“ครั้งนี้จับภูติเป็น ๆ ได้สามสิบสองคน และหนึ่งในนั้นมีราชินีภูติด้วย!”

ทุกคนต่างส่งเสียงฮือฮา แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้มากยิ่งขึ้น

หญิงสาวโบกมือ จากนั้นก็มีคนเข็นกรงออกมา กรงถูกคลุมด้วยผ้าสีดำ ต้องเข็นกรงออกมาถึงหกกรง กว่าจะหยุดลง

“เปิด!” หญิงสาวออกคำสั่ง

กรงที่ทำจากเหล็กศักดิ์สิทธิ์เปล่งประกายแสงเย็นยะเยือก แสงที่แพรวพราวจนทำให้ภูติที่อยู่ในกรงต้องยกมือขึ้นปิดตาเพื่อป้องกันแสงนั้น

“ภูติช่างสวยบริสุทธิ์จริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่ใคร ๆ ก็ชอบเลี้ยงภูติกัน”

“โอ้โห ครั้งนี้พวกเราสามคนเลี้ยงภูติด้วยกันดีไหม?”

มีคนกระซิบกระซาบอยู่ด้านล่าง

หยวนเหยาโกรธจนตาแทบจะแดงก่ำ

ผิวของเหล่าภูติขาวผ่อง ยิ่งอยู่ใต้แสงไฟก็ยิ่งดูขาวราวกับหยก รูปร่างบอบบางและใบหน้าสวยงามของพวกนางทำให้หลายคนตกตะลึง

เหล็กสีดำขลับตัดกับสาวน้อยผิวขาว สร้างความแตกต่างอย่างมาก

“คนที่ถือคทาอยู่ คงเป็นราชินีภูติสินะ? ถึงแม้ว่าจะมีใบหน้าที่งดงาม แต่ดูท่าทางก็พยศเอาเรื่องทีเดียว!”

“ราชินีภูติต้องเป็นของข้า!”

“ต้องเป็นของข้าเท่านั้น ขอให้ข้าได้ลิ้มลองรสชาติของราชินีภูติสักหน่อยเถอะ! ฮ่าๆๆๆ...”