หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1044

“ข้าจะขึ้นไปดูบนภูเขา ดูว่าวันนี้ผู้อาวุโสสูงสุดออกมาจากการบำเพ็ญหรือยัง” ลู่เจาเจาถาม

หลังจากที่นางอุทิศตน สมาชิกหลักส่วนใหญ่ของสำนักหมื่นกระบี่ก็มอดม้วยในหายนะครั้งนั้นกว่าครึ่ง บางส่วนขึ้นสวรรค์แล้ว ยังมีผู้อาวุโสสูงสุดหลายคนบาดเจ็บสาหัส พักฟื้นในสำนักกระบี่มาตลอด

ไม่มีความหวังที่จะขึ้นสวรรค์ ยื้อลมหายใจต่อไปเพื่อปกป้องสำนักกระบี่

บางคนถึงกับคาดเดาว่าผู้อาวุโสสูงสุดตายไปแล้ว

ลู่เจาเจาเดาว่าถึงแม้เขาจะไม่ตาย แต่สถานการณ์ก็อาจไม่สู้ดีนัก มิฉะนั้น ไม่มีทางปล่อยให้หมิงคงทำร้ายโลกมนุษย์ตามอำเภอใจ

“ประมุขหมิงคงรับผิดชอบสถานการณ์โดยรวม ไม่เคยได้พบผู้อาวุโสสูงสุด” เซี่ยอวี้โจวตะโกนเสียงดัง

“เดี๋ยวๆ เจ้าอยากลองหนอนวิญญาณใหม่ที่ข้าจับได้เมื่อเช้าไหม? มันเพิ่งขึ้นจากกระทะน่ะ…”

ลู่เจาเจาโบกไม้โบกมือแล้วเดินตรงดิ่งไปที่ห้องโถงใหญ่

ราชครูออกมาพอดี

“ลองชิมสิ เพิ่งขึ้นจากกระทะเลย” เซี่ยอวี้โจวถือจานเล็กตามไป

ราชครูเห็นหนอนวิญญาณทอดกรอบสีเหลืองทอง ก็อดไม่ได้ที่จะยกมือบิตัวหนึ่ง

“นี่คือดักแด้จิตวิญญาณหรือ ดักแด้วิญญาณนี้เติบโตในหญ้าวิเศษและชาวิเศษเท่านั้น มันเป็นสัตว์วิญญาณหายาก มีเพียงสำนักหมื่นกระบี่เท่านั้นที่เลี้ยงมันได้!”

“จริงสิ เมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้น มีกลิ่นเหม็นๆ ในเรือนตลอด” ราชครูบิดักแด้กำลังจะใส่เข้าปาก

เซี่ยอวี้โจวสะดุ้ง ก้มหน้ามองชามทันที

“สมควรตายพันครั้ง ใครแม่งใช้หม้อต้มอึ!!” จู๋มั่วเตะประตูห้องครัว ใบหน้าโกรธจนเขียวปั๊ด

นั่งยองๆ ใต้ชายคาผะอืดผะอม

สวรรค์ นี่เป็นผลกระทบที่ยิ่งใหญ่กว่าตอนที่เขาถูกจำคุกพันปีเสียอีก!

เซี่ยอวี้โจวตัวสั่นเทิ้ม "นี่มัน... แมลงเนื้อในห้องน้ำไม่ใช่หรือ"

ศิษย์ส่วนใหญ่ของสำนักหมื่นกระบี่ไม่กินธัญพืชทั้งห้า เขาต้องแลกอะไรตั้งมากมายเพื่อหาสมบัตินี้มา!

ดวงตาราชครูเบิกกว้าง แมลงสีทองในมืออีกนิดเดียวเกือบจะเข้าปากแล้ว!

ในเรือน ได้ยินเสียงร้องไห้โหยหวนของเซี่ยอวี้โจว

“ลู่เจาเจา เจ้าทำร้ายข้า!”

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย!”

เซี่ยอวี้โจวเดินกะโผลกกะเผลกขึ้นไปบนภูเขา

มีรอยตบชัดเจนบนแก้มทั้งสองข้าง เขายกมือขึ้นปาดน้ำตาคับข้องใจ

ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางพูดว่า "ตอนนี้ข้ารู้แล้ว ทำไมทั้งสามโลกจึงเป็นศัตรูของนาง..."

จู๋มั่วมองเขา สายตามืดมน "เจ้ารู้ว่านางเป็นใคร ยังเชื่ออีก! โง่หรือเปล่า..."