หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1043

“ข้าช่วยเจ้าบังดาบ ล้างมือทำน้ำแกงให้เจ้า เพื่อพูดกับเจ้าคำหนึ่ง ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาเจ้า ข้า...”

กระทั่งบัดนี้เหยากวงยังคงจำฉากนั้นได้ เขาถูกลู่เจาเจาตีตกภูเขาสัจธรรม ไม่ทันมีเวลาอธิบายอะไร

บัดนี้เขาแค่อยากจะพูดความในใจ

อยากให้ลู่เจาเจาเข้าใจจิตใจของเขา!

“เจาเจา ข้าอยากเป็นที่พึ่งพิงของเจ้า…”

“ข้าอยากวิวาห์กับเจ้า แก่เฒ่าไปด้วยกัน ตั้งแต่พันปีก่อน ข้าก็รักมาตลอด…” เสียงนั้นจู่ๆ ก็ติดขัด รวบรวมความกล้าลืมตาขึ้น...

เด็กสาวหายไป เหลือเพียงเด็กน้อยอายุสี่ห้าขวบเท่านั้น ดวงตาที่จ้องมองสับสน

น้ำเสียงของเหยากวง

เขารวบรวมความกล้าที่จะสารภาพรัก เหมือนสีซอให้ควายฟัง!

“วิวาห์คืออะไร?” นางถามอย่างจริงจัง

เหยากวงโกรธมากจนเลือดพุ่งพล่าน ในปากรู้สึกคาวหวานมาก

ยกมือขึ้นกุมหน้าอก "เจ้า... ตอนนี้อายุเท่าไรแล้ว"

ลู่เจาเจามองเขาเหมือนคนงี่เง่า "เจาเจาสี่ขวบแล้ว!" ชูนิ้วอวบขึ้นมาห้านิ้ว

ดื่มมากเกินไปจึงแอบหักนิ้วมือนิ้วหนึ่ง

เหยากวงมองไปเรื่อยๆ น้ำตาไหลออกมาจากหางตา

ชี้ไปที่นางนานสองนาน แต่พูดไม่ออก

เขาถึงกับสับสน ไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะพบกับลู่เจาเจาวัยสี่ขวบ

ลู่เจาเจาตายแล้ว เขาก็สิ้นหวัง

นางไม่ตาย ดูเหมือนยิ่งสิ้นหวัง!!

เหยากวงหันหลังปิดหน้าวิ่งหนีไป ราวกับว่ามีผีกำลังตามไล่ล่า

“เฮ้ เจ้าวิ่งหนีทำไม เพี้ยน!” ลู่เจาเจารู้สึกปวดหัว นวดคิ้วเดินโซเซกลับบ้าน

เซี่ยอวี้โจวถือจานหยกสีขาวเข้ามาพอดี บิดของกินอย่างระมัดระวัง

“เจาเจา ทำไมเจ้ามีกลิ่นเหล้ากลับมา” เซี่ยอวี้โจวรู้สึกประหลาดใจ

“ลองชิมแมลงนี่สิ”

“พี่ชายสวีฝานเพิ่งส่งมาให้ ตอนที่ส่งมายังขาวจั๊วะอ้วนท้วนดุกดิก ข้ากลัวแทบตาย”

“เขาขอให้ข้าทอดในกระทะ เจ้าลองเดาสิเกิดอะไรขึ้น”

“กรอบนอกนุ่มใน มีกลิ่นหอมไปอีกแบบ อยากลองไหม” เซี่ยอวี้โจวถือจานยืนรอที่ประตูนานแล้ว นึกไม่ถึงว่าลู่เจาเจาจะไม่อยู่บ้าน

ลู่เจาเจามองแวบเดียวก็รู้ว่า มันคือดักแด้วิญญาณ

ดักแด้วิญญาณเกิดจากการกินยาวิเศษและหญ้าวิเศษ ดูดซับแก่นแท้ของสวรรค์และโลก