หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1067

แต่เมื่อได้ลิ้มรสอำนาจที่ควบคุมทุกสิ่งดั่งพลิกฝ่ามือ ก็ไม่มีใครอยากลงไปยังโลกมนุษย์อีก

ถ้ามันง่ายขนาดนั้น มหาเทพคงกลับมาตั้งนานแล้ว

และยังมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในภายหลังเกี่ยวกับการล่มสลายของเต๋าสวรรค์ และการอุทิศตนเพื่อสามดินแดนของลู่เจาเจา

นางไม่ได้รู้สึกดีกับแดนเทพ แต่สิ่งมีชีวิตมากมายในสามดินแดนนั้นบริสุทธิ์

พวกเขาไม่ควรต้องถูกฝังร่วมกับแดนเทพ

“ถ้าอย่างนั้น สิ่งนี้จะไม่เป็นอันตรายต่อผู้คนหรอกหรือ?” อาหมานมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ตอนแรกเห็นว่าดอกไม้นี้สวย ก็ตั้งใจจะดูให้ละเอียด ในตอนนี้กลับหลีกเลี่ยงไปไกล

“ไม่ใช่แค่เป็นอันตราย ถ้ามันตกลงไปในโลกมนุษย์ มันจะยิ่งอันตรายมากขึ้น”

ชาวบ้านที่เดินนำหน้า บางคนได้แอบดึงต้นไม้ออกมาสองต้นแล้วซ่อนไว้ในอก

การที่เทพเจ้าเลี้ยงดูมาเป็นพันปี แค่คิดก็รู้แล้วว่าต้องเป็นของดี

“ไม่ได้นะ! เอาออกไปไม่ได้! ถ้าเป็นเทพเจ้าจริง จะเลี้ยงดูสิ่งที่เป็นอันตรายต่อผู้อื่นได้อย่างไร! ข้าว่าไม่ใช่เทพหรอก เป็นปีศาจต่างหาก!” อาหมานพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด และกำลังจะเข้าไปหยุดยั้ง

แต่เซี่ยอวี้โจวกลับจับชายเสื้อของนางไว้

“ช้าก่อน…” เซี่ยอวี้โจวดึงนางไว้

“เจาเจา เจ้าบอกว่าดอกหลิวหลีจิ้งถูกทำลายจนหมดสิ้นแล้ว แล้ว...ทำไมที่นี่ถึงเพาะพันธุ์ได้มากมายขนาดนี้ล่ะ?” เซี่ยอวี้โจวรู้จักลู่เจาเจาดี ถึงแม้จะดูไม่ใส่ใจอะไร แต่เรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตผู้คน นางจะไม่ทิ้งภัยอันตรายไว้แม้แต่น้อย

นี่คือสิ่งที่ทำให้ลู่เจาเจารู้สึกผิด

นางก้มหน้าก้มตา หลบสายตา

“ข้า...”

“เพื่อไม่ให้เกิดภัยพิบัติ ข้าเผาทำลายเมล็ดพันธุ์ทั้งหมด ไม่เหลือแม้แต่เมล็ดเดียว”

“แต่ข้ารู้ว่า พวกเขายังไม่ยอมแพ้”

“เพื่อให้บทเรียนกับพวกเขา!…ข้า”

“ข้าออกตามหาทั่วสามดินแดน พบพันธุ์ไม้ที่คล้ายกับดอกหลิวหลีจิ้ง เลยเก็บซ่อนไว้ในถ้ำ หลังจากข้าจากไป คงมีคนนำกลับมา”

ใครจะไปคิดกันล่ะว่า เจ้าพ่อจะมาหลบตัวอยู่ในเขามานานถึงพันปี!

เซี่ยอวี้โจว…

พูดเสียงเบาลง นิ้วชี้ไปที่ดอกไม้สีสันสดใสที่อยู่เต็มพื้น “ปลูกมาเป็นพันปีกว่าจะออกดอก มันเป็นของปลอมเหรอ??”

“เจ้าไปเจอของประหลาดพวกนี้มาจากไหนเนี่ย? ดูเหมือนกันเป๊ะเลย!”ไม่งั้นท่านเซียนคงรู้ทันไปนานแล้ว

“ข้ามีศิษย์คนหนึ่ง…” ลู่เจาเจามองไปที่อาหมาน

“นางมีพรสวรรค์ในการปลูกดอกไม้และต้นไม้ พืชทุกชนิดที่อยู่ในมือของนางจะเจริญเติบโต การเพาะพันธุ์พืชใหม่ๆ เป็นเรื่องง่ายสำหรับนาง”

“นางจึงเพาะพันธุ์ออกมาให้ข้า”

เซี่ยอวี้โจวแตะดอกไม้เล็กๆ “มันชื่ออะไร? มีสรรพคุณอะไรไหม?”

ลู่เจาเจาชะงักไป

“จูเอ๋อร์เฝ๋ย มันชื่อจูเอ๋อร์เฝ๋ย”

????