หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1118

เรื่องบาดหมางของทั้งสอง ยากจะอธิบาย

“คุณงามความดีของลู่เจาเจานั้น ยิ่งใหญ่กว่าฟ้า”

“เทพหันชวนจะตราหน้านางว่าเป็นมารร้ายได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ ไม่กลัวฟ้าดินลงโทษหรือไง?”

สีหน้าของหันชวนเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย แววตาดุร้าย เขาพยายามระงับโทสะ “ตอนนี้นางอยู่นอกสามดินแดนแล้ว ทั้งบัญชีการเกิดการตายก็ไม่มีนาง และบัญชีเทพเจ้าในแดนเทพก็ไม่มีนางเช่นกัน”

“ถ้านางไม่ใช่มารร้ายแล้วจะเป็นอะไร?”

“ชิ้นส่วนทั้งร่างของนางล้วนถูกสร้างขึ้นจากชิ้นส่วนของศิษย์ทั้งหลาย นางไม่ใช่มารร้ายแล้วจะเป็นอะไรได้อีก?”

“ท่านเซียนหลิงเซียว โปรดอย่าหลงใหลนางจนขาดสติ!”

หันชวนเห็นคนในฝูงชนเริ่มเคลื่อนไหว เซียนบางคนก็ออกมาพูดแทนศิษย์ เส้นเลือดที่หน้าผากของเขาเต้นตุบ ๆ…

ทำไมกัน?!

เกิดอะไรขึ้น?

คนเหล่านี้ล้วนเป็นเทพเจ้าที่มีเรื่องบาดหมางกับลู่เจาเจา ทำไมถึงออกมาพูดแทนกันหมด?!! หันชวนคิดว่าจะได้รับการเห็นด้วย แต่กลับพบกับอุปสรรคเข้าซะแล้ว

ทั้งๆ ที่คนที่มาในวันนี้ ล้วนเป็นศัตรูของนางทั้งนั้น

“เทพน้อยไม่เห็นด้วย”

“เทพน้อยก็ไม่เห็นด้วย”

“ขออภัย เทพน้อยไม่อาจเห็นด้วย”

หันชวนโกรธมากจนหน้าอกของเขาสั่นเทา และมือที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อก็กำแน่นเล็กน้อย มาถึงวันนี้ เขาไม่มีทางถอยแล้ว

เขาและลู่เจาเจา อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้มานานแล้ว

ที่ชั้นนอกสุด เย่ว์เหล่ากำลังถักเชือกแดงเส้นหนึ่งให้หนาเท่าเชือกป่าน “ข้าไม่เชื่อหรอก ว่าจะผูกด้ายแดงของเด็กสาวคนนั้นไม่ได้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เย่ว์เหล่าไม่สนใจเรื่องบ้านเมืองเลยสักนิด สิ่งที่เขาสนใจคือการแก้ปมด้ายแดงต่างหาก

ผูกด้ายแดงมาเป็นหมื่นปี สุดท้าย ก็เจอคนที่ผูกไม่ได้

ช่างเป็นการดูหมิ่นชื่อเสียงของเขาเสียจริง!

“สาวน้อย ช่วยหยิบให้ข้าหน่อย” เย่ว์เหล่าในชุดแดงสะกิดเด็กสาวในชุดแดงข้างๆ เบาๆ เด็กสาวกอดกระบี่ ขมวดคิ้วมองไปที่กลางสนาม

ลู่เจาเจาไม่แม้แต่จะมอง รับเส้นด้ายมาโดยไม่สนใจ

เย่ว์เหล่าใช้เวลาไม่นานในการถักทอเส้นด้ายจำนวนมากให้เป็นเชือกสีแดงที่หนากว่าเส้นผมเปีย

“ข้าขอผูกเชือกแดงนี้ที่มือของเจ้าเพื่อลองหน่อยได้ไหม? เส้นนี้ค่อนข้างหนา ข้ากลัวว่าจะผูกไม่ได้ เด็กสาวที่มาขอพรเนื้อคู่กับข้า เพิ่งอายุสี่ห้าขวบ ข้ากลัวว่าจะผูกให้นางไม่ได้” เย่ว์เหล่ากล่าวด้วยรอยยิ้ม

ลู่เจาเจาไม่ได้หันกลับมา เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ

เย่ว์เหล่าดีใจมาก รีบผูกเชือกแดงที่หนาเท่าหัวแม่มือเข้ากับข้อมือของนาง

ตามหลักแล้ว เมื่อเชือกแดงถูกผูกปม มันจะรัดเข้าด้วยกันโดยอัตโนมัติ

แต่ทันทีที่เขาผูกปมให้กับเชือกแห่งพรหมลิขิต เชือกแห่งพรหมลิขิตที่หนาเท่ากับนิ้วมือ ก็ขาดสะบั้นลงในมือของเขา