หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1208

ทุกคนยังไม่ทันได้ตอบสนองใดทัน ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา

เห็นแต่เพียงแสงของความโหดเหี้ยมอันดุดันแผ่ออกมาจากร่างของซ่านซ่านอย่างแรงกล้า เต็มไปด้วยกลิ่นอายของการกระหายที่จะสังหารลอยอบอวลไปทั่ว ทันใดนั้นพลังนี้ก็พุ่งออกมาจากร่างเล็ก ๆ ของเขาและห่อหุ้มเขาเอาไว้ทันที...

“นี่คือ?” จู๋มั่วลุกขึ้นยืนทันที รอยยิ้มบนใบหน้าค่อย ๆ จางหายไป

ลู่เจาเจาเห็นฉากนี้ ความหนาวเย็นในร่างกายก็พุ่งทะยานขึ้นมาจนมือและเท้าเย็นเฉียบ

“มันคือพลังพิษ” นางมองซ่านซ่านด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และพูดเสียงเบาๆ

น้องชายที่นางรอคอยมานาน คือชีเจวี๋ย

ข่าวดีก็คือนางเจอตัวชีเจวี๋ยแล้ว ข่าวร้ายก็คือเขาเป็นน้องชายของนาง

ไม่ว่าจะตอนยังอยู่ในครรภ์หรือหลังคลอดออกมาซ่านซ่านก็ดูไม่ค่อยจะปกติ ตอนที่อยู่ในท้องของท่านแม่ อารมณ์ของท่านแม่ก็มักได้รับผลกระทบอยู่เสมอ

มีหมาป่า เสือดาว และสัตว์ร้ายมากมายในภูเขาคอยนำอาหารมาให้เขา ถึงกระทั่งที่มีบางครั้งมาคารวะถึงหน้าประตูในยามค่ำคืนก็ยังมี

อีกทั้งยังดึงดูดวิญญาณอาฆาตพยาบาทจากทุกสารทิศมากมาย

นางคิดว่าซ่านซ่านเป็นคนชั่วที่ทำแต่เรื่องชั่วร้ายกลับชาติมาเกิด และเคยคิดว่าอาจเป็นวิญญาณชั่วร้ายที่สร้างความวุ่นวายมาเกิดใหม่ แต่เมื่อซ่านซ่านเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ความสามารถของเขาก็แสดงออกมาให้เห็น ในใจของนางมีการคาดเดาเอาไว้เล็กน้อยแล้ว

เรื่องราวของชีเจวี๋ยนั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดา แต่กลับมาเกิดใหม่ในโลกมนุษย์ จึงไม่มีทางที่จะแกะร่องรอยของเขาได้อีก

การเวียนว่ายตายเกิด ต่อให้เป็นเทพเจ้าก็ไม่มีใครเข้าไปแทรกแซงได้

ทารกที่ลงไปเกิดในโลกมนุษย์ปีหนึ่งมีมากมายนับไม่ถ้วน นางคงไม่สามารถจับแต่ละคนไปล้างในสระได้หรอกกระมัง?

นางทำไม่ได้

แน่นอนว่าสาเหตุหลักก็เพราะนางกลัวถูกแดนพุทธไล่ฆ่า

ส่วนซ่านซ่านนางรู้สึกสงสัยอยู่แล้ว แต่ไม่มีหลักฐานและไม่กล้าด่วนสรุปแต่หากจะโยนน้องชายลงไปชำระล้างเสียหน่อยก็สามารถพอทำได้

ในขณะนี้ซ่านซ่านอยู่ในสระน้ำและกำลังดิ้นรนเหมือนเป็ดที่ไม่เคยลงน้ำ เขาทั้งกรีดร้องและร้องไห้ มีพลังพิษมากมายนับไม่ถ้วนพวยพุ่งออกมาจากร่างกาย และเคลื่อนตัวไปทั่ววิหาร...

จู๋มั่วยืนเข้ามายืนอยู่ข้างหน้าลู่เจาเจาเพื่อเฝ้าระวัง ในแววตายังคงมึนงงเล็กน้อย

เห็นแต่เพียงซ่านซ่านถูกพลังงานสีดำโอบล้อมเอาไว้ คล้ายกับว่ากลุ่มพลังชั่วกำลังจับตัวเป็นก้อนแข็งๆ

“เขา...” แววตาของจู๋มั่วมืดมน และแฝงไปด้วยความรู้สึกสยองเล็กน้อย

น้ำในสระยังคงเดือดปุดอยู่ น้ำใสๆในสระได้เปลี่ยนเป็นสีน้ำหมึกในชั่วพริบตา

เซี่ยอวี้โจวนอนลงที่ริมสระน้ำ “รีบไปยกขึ้นมาเร็วเข้า เขาตัวจะสุกแล้ว!!”

จู๋มั่วลังเลขึ้นมาชั่วขณะหนึ่งอยากที่จะก้าวเข้าไป แต่เพิ่งก้าวไปเพียงหนึ่งก้าว ด้านข้างเขาก็มีแขนเล็ก ๆ ยื่นออกมาหยุดเขาเอาไว้

ลู่เจาเจาเม้มริมฝีปากแน่น และกำหมัดแน่นจนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่เล็บของนางจิกลึกเข้าไปถึงเนื้อ

“รออีกหน่อย...รออีกหน่อยเถอะ”

เมื่อมองไป ก็พบว่าลู่เจาเจาไม่ได้มองเขา

นางเอาแต่กำหมัดและเม้มริมปากแน่น ดวงตาที่แดงก่ำมองไปที่สระน้ำอย่างไม่วางตา

น้ำในสระเดือดพล่าน พลังชั่วมากมายได้รวมตัวกันอยู่เหนือสระน้ำแล้ว เสียงร้องไห้ของซ่านซ่านเริ่มแหบแห้งลง พลังงานสีดำบนร่างกายของเขาค่อนจางลงเรื่อย ๆ แต่ความมีชีวิตชีวาของเขาก็ค่อยๆถดถอยลงไปเช่นกัน

เขาร้องไห้สะอึกสะอื้นมองไปที่พี่สาว และค่อย ๆ ยกมือขึ้นยื่นไปหาลู่เจาเจา

“พี่สาว...”

“อุ้ม...” น้ำตาหยดใหญ่กลิ้งลงมาบนหน้า ก่อนจะตกลงไปในสระน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์

มือและร่างกายถูกลวกจนแดงเถือก เขามองพี่สาวด้วยสภาพที่น่าสงสาร และในแววตายังเต็มไปด้วยความขอร้องอ้อนวอน

ดูเหมือนเขาจะได้ยินเสียงถอนหายใจเบา ๆ

และก็สัมผัสได้ถึงพลังที่อ่อนโยนกำลังห่อหุ้มเขาเอาไว้ แล้วจากนั้นก็ค่อยๆออกมาจากสระน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ทีละนิด พี่สาวเอื้อมมือมากอดเขาแล้ว!!

ซ่านซ่านร้องงอแงทันที

เมื่อครู่เขาร้องไห้ด้วยความสิ้นหวังและเจ็บปวด แต่ตอนนี้กลับร้องเพราะรู้สึกน้อยใจ เขากอดคอพี่สาวไว้แน่นและร้องไห้ออกมาเสียงดัง

เขาร้องไห้พลางกับหันกลับไปมองที่สระน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์นั่นด้วยสีหน้าน้อยใจและตำหนิ