หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1239

เซี่ยอวี้โจวโบกมือ “แต่งงานก่อนแล้วค่อยไปแสวงบุญ ไม่ทำให้พระพุทธผิดหวัง และไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง”

“มือซ้ายถือคัมภีร์ มือขวาอุ้มลูก งานและความรักคว้าไว้ด้วยกัน”

ทันทีที่พูดจบ ก็ได้ยินเสียงดังปังจากหน้าประตู

มหาปุโรหิตเซถลา เกือบล้มลงคุกเข่าบนพื้น มองเขาด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง

เซี่ยอวี้โจวแอบซ่อนบาตรทองคำไว้ข้างหลัง มหาปุโรหิตดูบอบบางมาก ถ้าเห็นบาตรทองคำใส่แตงโม คงจะโมโหตายอยู่หน้าประตู

ซ่านซ่านมองไปทางซ้ายทีทางขวาทีอย่างมีเลศนัย เห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ก็คุกเข่าลงหน้าต่าง

พนมมือด้วยความศรัทธา ขอพระโพธิสัตว์คุ้มครอง ขอให้ลูกน้องพวกนั้นอย่าก่อเรื่อง อย่าก่อเรื่อง

วันนี้เป็นวันครบขวบปีของเขา อย่าก่อเรื่องเด็ดขาด

ลู่เจาเจาจะต้องฆ่าเขาแน่ ๆ

ซ่านซ่านรู้สึกกังวลใจตลอดทั้งวัน

แต่ในขณะนี้ จู๋มั่วกลับไปโวยวายที่เผ่ามังกร

ถึงขั้นเผชิญหน้ากับเหล่าผู้อาวุโสของเผ่ามังกร ราชามังกรหน้าดำคล้ำ พยายามระงับความโกรธ “ครั้งที่แล้วเจ้าบอกว่าจะยึดครองแผ่นดิน จะทำเรื่องใหญ่! สุดท้าย เจ้ากลับทำเรื่องกบฏปล้นสะดมและฆ่าล้างเผ่าพันธุ์!!”

“ทำให้เผ่ามังกรของเราต้องปิดประตูอยู่แต่ในบ้าน กลัวว่าจะถูกแดนเทพตามเอาผิด!”

“ตอนนี้ เจ้ายังจะให้เราไปขอหย่ากับเผ่าหงส์แทนเจ้าอีก เจ้าต้องการชีวิตของเผ่ามังกรหรือไง!”

“ข้าให้กำเนิดลูกทรพีอย่างเจ้าได้อย่างไรกัน! เจ้าต้องการจะให้ข้าตายด้วยความโกรธใช่ไหม!” ราชามังกรหน้าแดงก่ำ ดูเหมือนว่าจะโกรธจนเกือบจะหมดสติไป

จู๋มั่วมีสีหน้ารู้สึกผิดอยู่บ้าง “เสด็จพ่อ ข้ามีเหตุผลที่ต้องติดตามลู่เจาเจา!”

“เรื่องนี้ ข้าจะอธิบายกับพวกท่านในภายหลัง”

“ตอนนั้นท่านต้องการให้ข้าแต่งงานกับเผ่าหงส์ เพื่อให้ได้สมบัติล้ำค่าของเผ่าหงส์มา ข้าได้หลอกลวงให้แต่งงาน หลอกลวงให้ได้สมบัติล้ำค่ามา ข้าทำสำเร็จแล้ว”

“แต่การเป็นสามีภรรยากับเฟิ่งอู๋ ข้าไม่มีทางทำได้แม้จะต้องตาย!”

“ตอนนี้ข้าไม่สะดวกที่จะไปเอง เสด็จพ่อ ท่านช่วยไปหย่ากับเผ่าหงส์แทนข้าด้วย! ตอนนี้ข้าถูกตามล่าจากแดนเทพ มีความผิดติดตัว พวกเขาไม่น่าจะไม่ยอมปล่อยข้าไปหรอกใช่ไหม?”

ราชามังกรมองเขาด้วยความโกรธเกรี้ยว นิ้วชี้สั่นเทา “มังกรและหงส์ร่วมใจกัน แข็งแกร่งผูกพันกัน เจ้าช่างไม่รู้จักบุญคุณ!”

เหล่าผู้อาวุโสมากมายก็เกลี้ยกล่อม “เจ้าก่อกบฏข้างนอก เผ่าหงส์ก็ยังไม่หย่ากับเจ้า เผ่าหงส์ก็ดีต่อเจ้ามากพอแล้ว! ได้ภรรยาเช่นนี้ สามีจะต้องการอะไรอีก!”

“หากเจ้าเป็นเช่นนี้ ไม่เท่ากับทำให้เผ่ามังกรและเผ่าหงส์แตกแยกกันหรือ? อีกทั้งเผ่ามังกรก็คงจะถูกตำหนิจากสามดินแดน!”

“การหย่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง การแต่งงานไม่สำเร็จเกรงว่าจะกลายเป็นศัตรูกัน”

“ข้ากำลังจะเป็นพ่อคน” จู๋มั่วเห็นทุกคนต่อต้าน จึงพูดออกมาเบา ๆ เพียงประโยคเดียว

เหล่าผู้อาวุโสเผ่ามังกรพลันเงียบลงทันที

หลังจากถูกลู่เจาเจาก่อกวนในตอนนั้น เผ่ามังกรก็ตกอยู่ในอันตราย

จำเป็นต้องมีการแต่งงานระหว่างสองเผ่าอย่างเร่งด่วน เพื่อให้กำเนิดราชาที่สามารถสืบทอดสายเลือดและสืบทอดบรรพบุรุษมังกรได้

“นั่นคือราชาที่กำเนิดจากสวรรค์ ควรพากลับไปยังเผ่าเพื่อปกป้อง ทำไมเจ้าไม่พานางกลับมาด้วย?”

“มังกรที่ถือกำเนิดจากสวรรค์ เป็นสายเลือดที่หายากยิ่งในรอบหมื่นปี นางถูกกำหนดให้เป็นผู้นำเผ่ามังกรกลับสู่จุดสูงสุด หากต้องเร่ร่อนอยู่ภายนอก เกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำอย่างไร?” ราชามังกรที่เคยต่อต้าน ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

เสียใจที่จู๋มั่วไม่ได้พาหลานชายที่รักกลับมาด้วย

จู๋มั่วมีร่องรอยของความภาคภูมิใจปรากฏบนใบหน้า “แม่ของเขาเป็นเพียงมนุษย์ ท้องยังไม่แข็งแรง นอกจากนี้ ข้ายังมีภรรยาเอกในเผ่ามังกร จะให้นางกลับมาเป็นอนุงั้นหรือ?”

“สายเลือดมังกรศักดิ์สิทธิ์มาจากอนุ หากแพร่งพรายออกไปก็จะเสียเกียรติ!” แววตาของจู๋มั่วเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง

แน่นอน เหล่าผู้อาวุโสหัวโบราณต่างพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่ ๆ ๆ เจ้าแห่งมังกรของเราต้องเป็นบุตรชายที่เกิดจากภรรยาหลวงเท่านั้น ห้ามทำผิดกฎเด็ดขาด”

“โอ้ มนุษย์ตัวเล็ก ๆ เช่นนาง กลับสามารถให้กำเนิดผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่ามังกรของเราได้ นี่มันโชคชะตาอะไรกัน!” ต้องรู้ว่า ตลอดหลายหมื่นปีที่ผ่านมา เผ่ามังกรพยายามมาหลายหมื่นปีก็ยังไม่สามารถให้กำเนิดทายาทได้

แต่กลับปล่อยให้มนุษย์เป็นผู้ให้กำเนิด

“ตรวจสอบคลังสมบัติของเผ่ามังกร ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ต้องหาทางหย่าให้ได้!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จู๋มั่วก็ดีใจทันที “ขอบคุณเสด็จพ่อที่ช่วยทำให้สำเร็จ”