หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1255

ลู่เจาเจาเตะฟืนออกไป

รีบยกหม้อลงมาวางบนพื้น

นางสูดหายใจเข้าลึก ๆ มองหม้อตาค้าง ดวงตาสั่นระริก หยิบไม้ข้างหม้อขึ้นมาคนในน้ำ

เห็นกระดูกขาวโพลนชิ้นหนึ่งโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ

“โฮ...”

“ฮึ่ม ฮึ่ม…” จู่ ๆ สัตว์ประหลาดที่สงบนิ่งก็อาละวาดขึ้น จุยเฟิงรีบเข้ามาขวางหน้าลู่เจาเจา แต่สัตว์ประหลาดกลับไม่เข้าใกล้

เสียงคำรามโหยหวนดังออกมาจากลำคอ ร่างกายที่แข็งทื่อไม่ได้ขยับเข้ามาใกล้เลยแม้แต่น้อย

แม้เสียงจะน่ากลัว แต่กลับมีความเศร้าสร้อยและสิ้นหวังแฝงอยู่

อาหมานหน้าซีดเผือด “นิ้ว... นิ้วมือ…” พูดจบก็หันไปปิดหน้า ไหล่สั่นสะท้าน เสียงร้องไห้ที่ถูกกักเก็บไว้ก็หลั่งไหลออกมา

ทุกคนเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร

ลู่เจาเจาตักกระดูกในหม้อออกมาอย่างแข็งทื่อ อาอู๋ก็เอามือปิดปากแล้ววิ่งออกไป เกือบจะอาเจียนออกมา

เหล่าสัตว์ประหลาดร้องครวญคราง แต่แขนทั้งสองข้างแข็งทื่อ ไม่สามารถโอบกอดกระดูกที่แตกละเอียดบนพื้นได้

“ใคร ๆ ก็บอกว่าเผ่าปีศาจเลือดเย็น ถูกคนไล่ล่า ตอนนี้ดูสิ คนธรรมดาในยุคสมัยที่วุ่นวายนี้ น่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจเสียอีก” จู่ ๆ จุยเฟิงก็หัวเราะเยาะ แววตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

“ไม่แปลกใจเลยที่จะถูกตามล่า สมควรตายแล้ว พวกเดรัจฉาน! พวกเขายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?”

“นี่... กระดูกที่แตกละเอียดเหล่านี้…” เซี่ยอวี้โจวหน้าซีดเผือด เจ็บปวดใจอย่างที่สุด

“ไม่ปรารถนาเนื้อแกะ กระดูกเปื่อยยุ่ย ใช้ไฟอ่อน ๆ สิ่งที่บันทึกไว้ในหนังสือ ล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ข้า... ข้าเคยได้ยินผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านเล่าให้ฟัง คิดว่าเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาเพื่อหลอกเด็ก” อาหมานน้ำตาคลอ ไม่กล้าแม้แต่จะมองกระดูกที่แตกละเอียดเหล่านั้นอีก

ซ่านซ่านไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงได้หลุดจากมือของม่ายเฟิง หมอบอยู่บนไหล่ของเขา จ้องมองกระดูกเหล่านั้นตาไม่กะพริบ

“ไม่ปรารถนาเนื้อแกะ หมายถึงหญิงสาวในช่วงสงครามหรือภัยพิบัติ เคยมีคนกล่าวไว้ว่า เนื้อของพวกนางอร่อยยิ่งกว่าเนื้อแกะอ่อน”

“กระดูกเปื่อยยุ่ย หมายถึงกระดูกอ่อนเนื้อนุ่ม ซึ่งก็คือเด็กทารก”

“ร่างผอมบางที่ถูกเผาไหม้ น่าจะเป็นชายชราที่ผอมแห้ง” อวี้ซูพึมพำเสียงเบา ดวงตาเริ่มแดงก่ำ

ใบหน้าจู๋มั่วเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว “ก่อนหน้านี้เราลงมือเบาเกินไป น่าจะฆ่าพวกเดรัจฉานนั้นให้ตายอย่างทรมาน!”

ลู่เจาเจาเก็บกระดูกที่อยู่บนพื้นทั้งหมด นางมองไปที่สัตว์ประหลาดที่ค่อย ๆ สูญเสียสติไป แววตาของนางเต็มไปด้วยความสงสาร

นางหยิบจอบเล็ก ๆ ออกมาจากมิติ ทุกคนขุดหลุมเล็ก ๆ แล้วใส่เศษกระดูกเข้าไปต่อหน้าสัตว์ประหลาด

น้ำตาสีเลือดไหลออกมาจากดวงตาของสัตว์ประหลาด

ตอนนี้พวกเขาสูญเสียสติไปอย่างสิ้นเชิง และเริ่มมีพฤติกรรมก้าวร้าวต่อมนุษย์

หลังจากที่ลู่เจาเจาสยบคนผู้นั้นลงได้ ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางก็เต็มไปด้วยความเย็นชาและเคร่งขรึม

ทันใดนั้นนางก็ยกมือขึ้นและพูดว่า “ขอเชิญเฮยไป๋อู๋ฉางปรากฏกาย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน