หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 21

ลู่เจาเจาได้แต่ร้องไห้อยู่ในใจ ข้าหิวจนเป็นลมต่างหากล่ะ! ใครจะไปรู้ว่าพลังของร่างนี้จะเผาผลาญพลังงานจากนมวัว ฮือ ๆ และก็เป็นลมไปเลย ณ ตรงนั้น

สวี่ซื่อช้อนอุ้มตัวนางขึ้นมาด้วยความเอ็นดูและก็หอมแก้มนางหนึ่งที ลูกสาวที่หอมนุ่มละมุนคนนี้ได้เติมเต็มหัวใจทั้งดวงของนางจนหมดแล้ว

ได้รับการช่วยเหลือแล้ว...

นางผู้ตกอยู่ท่ามกลางข่าวลือ

“ฮูหยิน สายฟ้านี้ได้ผ่าใส่คนแล้วจริง ๆ เจ้าค่ะ” เจวี๋ยซย่ารีบวิ่งเข้าประตูมาด้วยสีหน้าอยากจะซุบซิบนินทา

“ฮูหยิน มีคนถูกฟ้าผ่าจริง ๆ”

“เหตุการณ์ที่คฤหาสน์หลังหนึ่งในตรอกผิงอันทางเหนือของเมือง เห็นว่าเป็นนายท่านเจ้าของเรือนถูกฟ้าผ่า”

“เมื่อเดือนที่แล้วมีคนคนหนึ่งทุ่มเงินจำนวนมากซื้อคฤหาสน์เอาไว้ และฮูหยินท่านนั้นก็ดูอ่อนช้อยและมีเสน่ห์เย้ายวนใจอย่างมาก ดูเหมือนว่าเพิ่งจะออกจากการอยู่ไฟมา และลูกสาวนางก็เพิ่งจะอายุได้แค่สิบสี่วันเท่านั้น ยังเกิดปีเดียวกันวันเดียวกันกับคุณหนูน้อยของพวกเราอีกด้วย และก็มีลูกชายคนโตอีกหนึ่งคน ได้ยินมาว่าเรียนหนังสือเก่งมาก ค่อนข้างมีชื่อเสียงอย่างมากในเมืองหลวง”

“เคล้ง...” ฝาถ้วยชาในมือของสวี่ซื่อร่วงสู่พื้นทันที จนเกิดเสียงแตกกระจายดังขึ้นมา

“ฮูหยิน...” เจวี๋ยซย่าตกใจขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าน้ำชาลวกมือนางก็รีบวิ่งไปยกน้ำเย็นมาแช่ให้

แต่สวี่ซื่อกลับไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อย

“มี...ลูกชายคนโตด้วยหรือ? อายุเท่าไรแล้ว?” น้ำเสียงของนางแห้งผากและคว้ามือของเจวี๋ยซย่ามาจับเอาไว้จนเจวี๋ยซย่ารู้สึกเจ็บ

เจวี๋ยซย่ารู้สึกไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น รู้แค่เพียงว่าสีหน้าของฮูหยินดูเคร่งขรึมขึ้นมา จึงรีบร้อนตอบกลับไปว่า “คุณชายใหญ่อายุได้สิบเจ็ดปี อายุเท่ากันกับคุณชายเยี่ยนซู ปีนี้ก็สิบเจ็ดแล้วเช่นกัน...จะว่าไปก็บังเอิญอยู่เหมือนกัน เพราะคุณชายคนนั้นก็แซ่ลู่เช่นกันเจ้าค่ะ”

สวี่ซื่อรู้สึกราวกับเหมือนถูกสายฟ้าฟาด

อายุสิบเจ็ดปีงั้นหรือ?

“ฮูหยิน นี่ไม่ใช่ความผิดของท่าน เป็นเขาต่างหากที่ผิดต่อท่าน อย่าได้โกรธจนทำร้ายสุขภาพตัวเองเลยนะเจ้าค่ะ” เติงจือและสาวใช้ทั้งหลายต่างร้องไห้จนตาแดงและพูดปลอบประโลมนาง

ลู่เจาเจาตัวน้อยก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แม่ของเธอคนนี้ถูก PUA มานานกว่าสิบปี ช่างน่าสงสารจริง ๆ

“ใช่แล้วฮูหยิน แม้แต่สวรรค์ยังทนดูต่อไปไม่ได้ เมื่อวานคนที่ถูกฟ้าผ่าก็คือท่านโหวเจ้าค่ะ” เจวี๋ยซย่ารีบพูดขึ้นมา ก่อนหน้านี้มีความคิดอยากจะซุบซิบสักหน่อย แต่ตอนนี้กลับพูดว่าเป็นเรื่องที่สมควรได้รับแล้ว

“สวรรค์มีตาถึงได้รู้ถึงความลำบากในใจของฮูหยิน จึงระบายความโกรธแทนฮูหยินนะ”

“สายฟ้าเมื่อวานผ่าลงมาได้บังเอิญมาก นางจิ้งจอกคนนั้นเพิ่งจะออกจากการอยู่ไฟ ก็รีบร้อนไปจับผู้ชายกลางวันแสก ๆ และก็ผ่าร่างพวกเขาทั้งสองคนตอนที่อยู่บนเตียงพอดี ร่างกายขาว ๆ ล่อนจ้อนไม่ได้สวมใส่อะไรเลยจึงถูกผ่าจนดำไปหมด เมื่อเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เข้าไปดู นางจิ้งจอกคนนั้นก็ปิดหน้ากรีดร้องดังลั่นเลยล่ะ”

สวี่ซื่อเบิกตากว้าง มันบังเอิญขนาดนี้เลยหรือ?

เจวี๋ยซย่าพยักหน้าเล็กน้อย “ครั้งนี้ขายขี้หน้ายกใหญ่แล้วเจ้าค่ะ”