หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 251

ความหดหู่ในใจของลู่หย่วนเจ๋อก็หายไปเล็กน้อย เขาบีบมือของลู่จิ่งไหวเอาไว้แน่น “ใช่ พ่อยังมีเจ้าอยู่”

“พรุ่งนี้พ่อจะไปยื่นฎีกา เปลี่ยนตำแหน่งซื่อจื่อ”

“เจ้าอยู่ข้างนอกมาหลายสิบปี พ่อทำผิดต่อเจ้ามาหลายปีจริงๆ พ่อควรจะรับเจ้ากลับมานานแล้ว เยี่ยนซูเป็นคนพิการ เสียเวลาจวนโหวไปหลายปีแท้ๆ” ลู่หย่วนเจ๋อถอนหายใจ

“ต้องจัดระเบียบภายในจวนก่อน ข้า...” เดิมทีลู่หย่วนเจ๋อต้องการใช้เงินของตัวเองในการซื้อของเล็กน้อย

แต่เงินในถุงเขาเกลี้ยงหมดแล้ว

สวี่ซื่อดูแลทุกอย่างในชีวิตประจำวันหลังจากแต่งงานมาสิบแปดปี จนเขาไม่ต้องกังวลกับเรื่องเงินเลย

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็ไปหากู้เงินที่มีดอกเบี้ยจากร้านปล่อยกู้

เมื่อเถ้าแก่เห็นท่านโหวลู่ เขาก็พูดด้วยสีหน้าขมขื่น “ท่านโหว ท่านเป็นขุนนางในราชสำนัก ถ้าเกิดว่าถูกจับได้ว่ามายืมเงิน แบบนั้นจะเกิดเรื่องเอาได้นะขอรับ”

“อีกอย่างสามหมื่นตำลึงที่ท่านยืมไปครั้งล่าสุด ตอนนี้ดอกเบี้ยมันขึ้นมาสามหมื่นสามพันตำลึงแล้ว ท่านยังไม่คืนเลยนะ”

ลู่หย่วนเจ๋อโมโหมาก “สามหมื่นสามพันตำลึง? ข้ายืมเจ้ามาแค่เดือนเดียวเองนะ ทำไมเงินมันถึงเพิ่มขึ้นมาเป็นสามพันตำลึงเลยล่ะ?”

เจ้าของร้านกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านโหว เงินที่ท่านยืมเป็นดอกเบี้ยทบต้น นี่คือวิธีคิดดอกเบี้ย”

“ท่านโหว คืนครั้งที่แล้วมาก่อนดีหรือไม่?”

“เหตุใดท่านถึงขาดเงินล่ะ? เครื่องประดับที่ฮูหยินบ้านท่านซื้อมีแต่ชิ้นนะพันตำลึงขึ้นเลยนะ” เถ้าแก่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

เฮ้อ เรื่องหย่าร้างของจวนจงหย่งโหวเมื่อเช้านี้ ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงแล้ว

ว่ากันว่าสวี่ซื่อทำลายจวนโหวจนเกลี้ยง และตอนนี้จวนโหวก็ยุ่งวุ่นวายมาก

ลู่หย่วนเจ๋อมีสีหน้าย่ำแย่มาก เมื่อได้ยินเถ้าแก่ร้านจงใจอยากล้อเล่นกับเขา ก็หันหน้าเดินจากไป

ความสามารถในการกู้ยืมเงินในเมืองหลวง คนที่อยู่เบื้องหลังจะดูถูกไม่ได้

ลู่หย่วนเจ๋อคิดอยู่นานก่อนที่จะสะสางทรัพย์สินที่จวนโหวมีอยู่ในหลายปีมานี้

สวี่ซื่อเก่งมากในการจัดการกิจการ กิจการที่รอดไม่รอดแหล่ในปีนั้น ตอนนี้ก็ดีขึ้นมาก

นางได้จวนโหวมาแล้ว ได้เป็นนายหญิงแล้ว แต่จวนโหว...

จวนโหวกลับว่างเปล่า มีเพียงเปลือกเท่านั้น!

“เหตุใดในบัญชีถึงมีเพียงหกร้อยตำลึงเท่านั้น? จวนโหวใหญ่โตขนาดนี้ ทำไมถึงมีเงินเพียงหกร้อยตำลึงเท่านั้นล่ะ? คงไม่ใช่เพราะสวี่ซื่อยักยอกทรัพย์สินของจวนโหวไปหรอกนะ!” เผยซื่อจ้องมองด้วยดวงตาแดงก่ำ นางถลึงตามอง จนสาวใช้ที่อยู่ข้างๆ ตัวสั่นเทา

นางเกิดในจวนโหว จึงถูกทิ้งไว้ที่จวนโหว

มีบ่าวรับใช้มากกว่าหนึ่งร้อยสามสิบคน ถูกสวี่ซื่อซื้อตังไปมากกว่าครึ่งหนึ่งของจวนโหว

คนที่เกิดอยู่ในจวนโหวจะต้องอยู่ที่นี่

พวกเขารู้สึกเสียใจมาก หากรู้เช่นนี้แต่แรกก็คงให้ฮูหยินซื้อตัวไปแล้ว

“จวนโหวมีทรัพย์สินไม่มากนัก ร้านค้าทั้งสามร้านล้วนเป็นฮูหยินบริหาร นอกจากนี้ยังมีบ้านพัก หนึ่งปีมีเพียงฤดูร้อนที่อยู่ได้ไม่กี่วัน จึงไม่ได้มีรายได้มากมายนัก”

“ท่านโหวมีรายได้มากกว่าสองร้อยตำลึงต่อปี ในบัญชีแทบไม่มีเงินเลย...ทั้งหมดล้วนเป็นสินสอดจากฮูหยินคนก่อน”