ทำไมเขาไม่เคยสังเกตุมาก่อนว่าสวี่ซื่อสวยขนาดนี้นะ
สวี่สืออวิ๋นในวัยสาวนั้น ได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี
นางช่างไร้เดียงสา ไร้ซึ่งพิษภัย มองโลกในแง่ดีเสมอ
หญิงสาวที่เคยมีใบหน้าสวยหวาน ยอมละทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนไปถึงสิบแปดปี เพียงเพื่อคำพูดของเขา
นางรักเขาอย่างร้อนแรง รักเขาหมดหัวใจ
ในอดีต เขาเคยหวั่นไหว
แต่ต่อมา หลังจากเยี่ยนซูเกิดเรื่อง นางก็คุมอารมณ์ไม่อยู่ วันเวลาที่ผ่านไป ทำให้นางแก่ลงและเหนื่อยล้า
เด็กสาวที่เคยมีประกายในดวงตา ก็มีความหม่นหมองในดวงตา เต็มไปด้วยความเศร้าโศกที่ผู้คนไม่เข้าใจ
แต่ตอนนี้ นางเปลี่ยนไปแล้ว
สดใส ร่าเริง ใบหน้าปราศจากความกังวล
แม้กระทั่ง ยังเห็นเงาของนางสมัยวัยสาว
ไม่สิ สวยงามและน่าดึงดูดใจยิ่งกว่าตอนวัยสาวเสียอีก
สวี่ซื่อรู้สึกถึงสายตาของลู่หย่วนเจ๋อ ก็ให้ขยะแขยงเล็กน้อย
ช่างทำให้คนรู้สึกขยะแขยงจริงๆ
ปีนั้นเยี่ยนซูพิการ นายหญิงใหญ่ป่วยหนัก นางเหนื่อยจนนอนไม่หลับ
นายหญิงใหญ่ตั้งใจทรมานนางอีก ให้นางอดตาหลับขับตานอน
หลายปีเหล่านั้นทำให้นางแก่ไปเป็นอย่างมาก
การดูแลคนแก่ที่เป็นอัมพาตนั้นโหดร้ายที่สุด แม้กระทั่ง สามารถทรมานจนคนไม่เป็นคน ผีไม่เป็นผี
เผยซื่อเช็ดตัวนายหญิงใหญ่จนสะอาด สวี่ซื่อก็พูดเบาๆว่า “ได้ยินมาว่าที่จวนมีพระสงฆ์ที่มีสมณศักดิ์สูงมาอยู่ด้วยเหรอ”
เผยซื่อหยุดชะงัก
บีบผ้าเช็ดหน้าอย่างเงียบๆ
“ใช่แล้ว เจียวเจียวเป็นคนไปเชิญมา นางยังไปที่ศาลเจ้าคัดลอกพระคัมภีร์อยู่บ่อยๆ” ลู่หย่วนเจ๋อตอบ สายตาไม่ยอมละจากสวี่ซื่อแม้แต่น้อย
ยิ่งทำให้เผยซื่อโกรธจนคลั่ง
เมื่อได้ยินเรื่องพระสงฆ์ นายหญิงใหญ่ก็อารมณ์ตื่นตระหนกขึ้นมา
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น นางจึงไม่ได้พาสาวใช้และบ่าวไพร่ไปเลยสักคน และได้ตามแสงจันทร์ไปที่ศาลเจ้าตามลำพัง
ลูกสะใภ้ที่นางรักที่สุด กำลังกอดรัดพระสงฆ์สมณศักดิ์สูง นอนเปลือยกายอยู่หน้าพระพุทธรูป
“เมื่อไรข้าจะได้ยินจิ่งไหวเรียกข้าว่าพ่อ”
“ทุกวันนี้ได้ยินลูกเรียกลู่หย่วนเจ๋อว่าพ่อ ข้าก็เจ็บปวดใจ!”
เพียงประโยคเดียว ก็ทำให้สีหน้าของนายหญิงใหญ่เปลี่ยนไป
นางคิดถึงสวี่ซื่อที่ตัวเองขับไล่ออกจากบ้าน และลูกหลานที่ลบชื่อออกจากวงศ์ตระกูลและเขียนจดหมายหย่า แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก
ในจวน เต็มไปด้วยความชั่วช้า
ด้วยความตกใจนางพยายามจะออกจากห้อง ทว่ากลับปลุกคนที่อยู่ในห้องให้ตื่น
ชายหนุ่มไล่ตามนาง ท้องฟ้ามืดมิดถนนลื่น นางพลาดท่าล้มลงจากบันได หัวแตกเลือดไหลอาบ
เดิมทีชายหนุ่มต้องการลงมือกับนาง แต่โชคดีที่สาวใช้และบ่าวไพร่ได้ยินเสียงร้อง จึงมาช่วยชีวิตนางไว้ได้
กลางคืน ตอนที่หมอหลวงยังไม่มา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...