หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 447

"น่าสนใจมากกว่าผู้หญิงเสียอีก"

“เจ้าได้เรียนรู้การกินของอร่อยแล้วอยากลิ้มลองอีกครั้งหรือยัง พวกเราสหายถือว่าปรนนิบัติเจ้าได้เป็นอย่างดีใช่ไหม” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงไร้ยางอาย

สาวใช้ที่ตามเขาไปเอามือปิดปากตัวเองไว้แน่น

ดวงตาของนางเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าส่งเสียงใดๆ

นางได้ยินอะไร

“ข้าได้ยินมาว่าภรรยาของคุณชายลู่คือบุตรีสายตรงของจวนขุนนางใหญ่ขั้นสอง ถ้านางรู้ว่าเจ้ามีความสุขกับท่อนล่างของพวกเราสามสหาย นางจะยอมรับได้ไหม”

ลู่จิ่งไหวกัดฟันกรอด

“ครั้งสุดท้าย รออีกสองสามวันแล้วข้าจะไปใช้เวลากับพวกเจ้าอย่างแน่นอน ให้พวกเจ้าได้สนุกกันอย่างเต็มที่” ลู่จิ่งไหวโกรธแต่กลับหัวเราะออกมา แววตาเต็มไปด้วยแรงสังหาร

พวกเขาทั้งสามหยอกล้อเขา พร้อมทั้งบีบบั้นท้ายของเขาไปด้วย จากนั้นก็เดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

ลู่จิ่งไหวยืนอยู่บนหิมะ บนไหล่เต็มไปด้วยหิมะที่ตกลงมา

ดูเหมือนว่าชีวิตของเขาจะกลับด้านกับลู่เยี่ยนซู

มันเป็นถนนที่ขรุขระและไม่มีทางย้อนกลับ

ลู่จิ่งไหวยืนอยู่บนหิมะเป็นเวลานาน

สาวใช้ตัวน้อยที่ยืนอยู่ตรงหัวมุมถนนเป็นเวลานานก็แทบจะหนาวสั่น ลู่จิ่งไหวค่อยเดินลับตาจากไปอย่างเงียบๆ

เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน สาวใช้ตัวน้อยได้กลับมาถึงบ้านก่อนหน้าเขาแล้ว

สีหน้าของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนซีดเผือด สั่นคลอนและแทบจะยืนไม่ไหว นางเคยลองนึกถึงการเปลี่ยนใจของลู่จิ่งไหว แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าความจริงจะน่าขยะแขยงมากเพียงนี้

“ไม่น่าแปลกใจ ไม่น่าแปลกใจเลย...หลังจากแต่งงานเขาก็ไม่เต็มใจที่จะเข้าห้องหอกับข้า”

“ลู่จิ่งไหว” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนหลั่งน้ำตา

“กล้าดียังไงมาโกหกข้าแบบนี้”

สีหน้าของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนแข็งทื่อเล็กน้อย

“จิ่งไหวเรียนหนัก เหมี่ยนเหนียงดูแลจิ่งไหวดีๆ นะ” เผยซื่อพูดด้วยรอยยิ้ม แต่กลับเห็นใบหน้าของเจียงอวิ๋นเหมี่ยนไม่สู้ดีนัก ดวงตาของนางก็ดูไม่มีความสุขเช่นกัน

“ เจ้าหน้าบึ้งแบบนี้ไปทำไมหรือ เจ้าเข้ามาก็ต้องดูแลครอบครัว ในจวนก็ไม่เคยปฏิบัติต่อเจ้าอย่างโหดร้าย หากเจ้าทำเช่นนี้ในวันขึ้นปีใหม่โชคของเจ้าก็จะหายไป” เผยซื่อกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนได้แต่งงานกับจิ่งไหว นางค่อนข้างภูมิใจ นางจึงมักจะทำตัวเหมือนแม่สามีต่อหน้าเจียงอวิ๋นเหมี่ยน

นี่เป็นครั้งเดียวที่นางสามารถแสดงสถานะได้

“เอาล่ะ” ลู่หย่วนเจ๋อขัดจังหวะเผยซื่อ

ในวันปีใหม่เขาแค่อยากทานอาหารอย่างสงบสุข

เผยซื่อระงับความโกรธ ทุกคนในห้องต่างก็มีความคิดที่แตกต่างกันออกไป ดวงตาของเผยซื่อเป็นสีแดง ลู่หย่วนเจ๋อต้องเสียใจที่ขับไล่สวี่ซื่อออกไป

ครั้งล่าสุดนางเห็นลู่หย่วนเจ๋อไล่ตามรถม้าของสวี่ซื่อ