หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 483

“หมอหลวงมุ่งหน้าไปถึงก่อนแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว”

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้? วันก่อนที่พวกเราจากมาก็ยังดี ๆ อยู่เลย!” ลู่หยวนเซียวอุทานออกมาเสียงหลง

[ในหนังสือต้นฉบับ ตอนที่ลู่จิ่งเหยาฉลองครบเดือนตระกูลสวี่ก็ถูกใส่ร้ายจนต้องถูกจำคุก สุดท้ายท่านลุงใหญ่ก็แบกรับความผิดทั้งหมดเอาไว้คนเดียวและถูกลงโทษประหาร ท่านยายรับไม่ได้จึงล้มป่วยและสิ้นลมไปในคุก]

[ข้ามักให้ยาบำรุงและมอบเครื่องรางเพิ่มอายุขัยให้กับท่านยาย เพื่อหวังจะบำรุงร่างกายของท่าน ท่านยายเดิมทีอายุขัยก็ใกล้ถึงวาระแล้ว หากจะยืดเวลาออกไปอีกสองปีก็ไม่น่าจะมีปัญหา]

[แต่ทำไมถึงล้มป่วยหนักกะทันหันได้ล่ะ?]

สวี่ซื่อกัดฟันแน่นด้วยดวงตาแดงก่ำ “ลู่หย่วนเจ๋อ! ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไร อยู่ดี ๆ ก็อยากขอพบนายหญิงใหญ่”

“เขาทำท่านแม่โกรธจนเป็นลมไป”

“ไปเยี่ยมท่านยายกันก่อนเถอะขอรับ” ทุกคนพากันขึ้นรถม้ามุ่งหน้าไปที่ตระกูลสวี่

ลู่เจาเจายังไปไม่ถึงประตูตระกูลสวี่ หัวใจก็เต้นรัว ๆ ไม่หยุด

[ไอหยา กลิ่นอายแห่งความตายลอยวนเวียนอยู่หน้าประตูแล้ว เกรงว่าท่านยายคงจะไม่ไหวแล้ว...] เมื่อได้ยินเสียงในใจของลู่เจาเจา ทุกคนก็วิตกกังวลใจหนักยิ่งขึ้น

รถม้ายังไม่ทันจอดสนิทดีลู่เยี่ยนซูที่แต่ไหนแต่ไรก็ใจเย็นมาตลอด แต่ตอนนี้กลับพุ่งพรวดลงมาจากรถม้า จากนั้นก็เหวี่ยงกำปั้นต่อยใส่ลู่หย่วนเจ๋อที่คุกเข่าอยู่หน้าประตูจวน

“ท่านยังมีหน้ามาที่นี่อีกทำไม? ท่านแม่ถูกท่านทำร้ายยังไม่พออีกหรือ?”

“ท่านยายถูกท่านทำร้ายยังไม่พออีกหรือไง?”

ผลัวะ!

และเขาก็ชกเข้าไปที่ดั้งจมูกของลู่หย่วนเจ๋อหนึ่งที เลือดกำเดาสีแดงสดไหลติ่ง ๆ หยดลงบนพื้นหิมะ...

ลู่หย่วนเจ๋อยังไม่ทันตอบสนองได้ทันก็ถูกกำปั้นของลู่เยี่ยนซูชกลงมากะทันหันเสียแล้ว ต่อยลงมาจนสายตาของเขาถึงกลับพร่ามัว และมีเลือดกำเดาไหลออกมาติ่งๆ

“ท่านมาคุกเข่าที่หน้าประตูตอนนี้ทำไม? ไอ้คนหน้าซื่อใจคด คนอย่างท่านไม่คู่ควร!” ลู่เยี่ยนซูต่อยเข้าที่หน้าเขาอีกหนึ่งหมัด

แต่ในเวลานี้ เขาทนไม่ไหวแล้ว

“ถ้าข้าเป็นท่าน คงจะดื่มเหล้าพิษหนึ่งแก้วปลิดชีพตนเองไปแล้ว อย่างน้อยก็สามารถรักษาหน้าตาตระกูลลู่เอาไว้ได้เล็กน้อย”

“แต่ท่านยังมีหน้ามาที่ตระกูลสวี่อีก” สีหน้าของลู่เยี่ยนซูแสดงออกให้เห็นถึงความเกลียดชังเล็กน้อย

ลู่หย่วนเจ๋อคุกเข่าอยู่หน้าประตูตระกูลสวี่โดยมีทุกคนในตระกูลจ้องมองมาด้วยความโกรธเคือง

“อวิ๋นเหนียง ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายหญิงใหญ่โกรธจนเป็นลมนะ”

“ความผิดพลาดในวัยหนุ่มที่ได้กระทำลงไป ข้าเพียงแค่อยากมาอธิบายให้นายหญิงใหญ่ฟังเท่านั้น”

“อวิ๋นเหนียง เจ้าเชื่อข้าเถอะนะ”

ลู่หย่วนเจ๋อได้ยินว่าอวิ๋นเหนียงจะแต่งงานใหม่ ไหนเลยจะทนนิ่งเฉยต่อได้อีก เพราะที่เขาขับไล่สวี่สืออวิ๋นออกจากตระกูลไปก็หวังว่านางจะมีชีวิตที่ยากลำบาก หวังให้นางไม่มีความสุขในชีวิตแต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสวี่สืออวิ๋นจะใช้ชีวิตเหมือนดังปลาได้น้ำเช่นนี้