หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 524

บัดนี้ กลั้นน้ำตาไม่ไหว มือไม้อ่อนแรง

บัดนี้

ทุกคนยืนเฝ้าหน้าเตียงฮุ่ยเฟย

หมอหลวงยืนอยู่นอกม่าน หมอหญิงขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากตรวจดูแขนขาของฮุ่ยเฟย

“ฮุ่ยเฟยเป็นอย่างไรบ้าง อวัยวะภายในบาดเจ็บหรือไม่” ฮ่องเต้ถามด้วยความห่วงใย

พวกนางสนมยืนอยู่ข้างหลัง ดูเหมือนจะระวังกิริยามากขึ้น

เพียงแต่แววตาห่วงใยปิดบังไม่มิด

หลังจากหมอหลวงจับชีพจรแล้ว รวมกับการตรวจร่างกายของหมอหญิง “ไม่มีอะไรร้ายแรงพ่ะย่ะค่ะ มีเพียงรอยฟกช้ำจากการชนกระแทก ทายาทุกวัน จะมีอาการปวดบ้าง แต่รอยช้ำจะหายไปในเจ็ดวัน”

ทุกคนก็โล่งใจ

ซูเฟยกับพวกนางสนมสบตากัน "ในเมื่อฮุ่ยเฟยไม่เป็นอะไร หม่อมฉันขอทูลลาเพคะ"

นางสนมเจียงไม่อยากไป ซูเฟยถลึงตามองนาง ได้แต่ตามออกไป

วันนี้พวกนางโดดเด่นเกินไป ไม่อาจอยู่ที่ตำหนักหย่งหนิงนานได้

หลังจากพวกนางสนมออกไปแล้ว หมอหลวงก็สั่งยาให้

หมอหลวงจู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า "ฮุ่ยเฟยมีรอยฟกช้ำบนตัวหลายแห่ง กระหม่อมจะสั่งยารักษารอยฟกช้ำ ไม่ให้เป็นรอยแผลเป็นพ่ะย่ะค่ะ"

“ฟกช้ำ?” ฮ่องเต้อึ้ง

หมอหญิงกราบทูล “ดูเหมือนฟกช้ำเพราะตกจากที่สูง เข่าเขียวช้ำ...”

“แผลบนฝ่ามือยังไม่ได้ทำความสะอาด ยังมีเศษดิน”

ฮ่องเต้ชี้มือของฮุ่ยเฟยที่พันผ้าไว้ “ไม่ใช่พุพองเพราะน้ำร้อนลวกหรือ มีโคลนได้อย่างไร”

“พุพองน้ำร้อนลวก แต่ดูเหมือนว่าจะมีบาดแผลอยู่ข้างใต้...แผลยังทำความสะอาดไม่ดีพอ และมีเศษดินด้วยเพคะ”

“ทำแผลลวกๆ อย่างนี้ได้อย่างไร! สะเพร่าจริงๆ!”

"ระวังจะติดเชื้อ"

หมอหลวงเป่าเคราจ้องมอง ทนไม่ได้ที่จะเห็นคนอื่นไม่ดูแลตัวเอง

ฮ่องเต้ยืนไม่ติด

หมอหลวงก้มหน้ารับคำ

หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว ฮ่องเต้ยืนอยู่หน้าหน้าต่าง สองมือยันขอบหน้าต่างแล้วยกขาขึ้น ข้ามไปได้ง่าย

เขามีส่วนสูงเท่ากับผู้ชายธรรมดา

อีกฝ่ายไม่สูงมากนัก

ไม่มีร่องรอยทั่วทั้งตำหนักหย่งหนิง ราวกับว่าไม่เคยปรากฏมาก่อน

ฮ่องเต้หลับตาลงแล้วหายใจเข้าลึกๆ

มันไม่เคยปรากฏจริงๆ หรือว่า...

เดิมทีอยู่ในวัง มีสถานะเปิดเผยสง่างาม

ฮ่องเต้นึกถึงครั้งก่อนที่ฉินกุ้ยเหรินกับนางสนมเจียงส่งน้ำแกงโสมเพื่อแย่งชิงความโปรดปราน

“หวังหยวนลู่ ครั้งก่อนฉินกุ้ยเหรินกับนางสนมเจียงทะเลาะกัน ฮุ่ยเฟยอยู่ด้วยหรือเปล่า” ฮ่องเต้ท่าทางใจลอย มองหวังกงกงแทบจะสิ้นหวัง

หวังกงกงเหงื่อท่วมหน้าผาก