หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 543

“แม่นางเจียง ทำไมเจ้าถึงได้เปียกโชกเช่นนี้?” มีคนถามทันที

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนก็ตัวสั่นด้วยความตื่นตระหนก ลู่เยี่ยนซูตายแล้ว ลู่เยี่ยนซูตายแล้ว...

“มีร่องรอยการตกน้ำอยู่ข้างทะเลสาบ และมีผ้าเช็ดหน้าอยู่ในทะเลสาบ ดูสิ...” ยามนี้ก็มีองครักษ์ที่เห็นเหตุการณ์มองไปที่เจียงอวิ๋นเหมี่ยน

“ดูเหมือนว่าจะมีคนตกลงไปในน้ำ แล้วคุณชายลู่ก็ลงไปช่วย”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ออกมา เจียงอวิ๋นเหมี่ยนก็ตกใจจนแทบจะกระโดดขึ้น “ข้าไม่ได้ทำ ข้าไม่ได้ทำนะ”

เด็กหนุ่มที่นางเคยภูมิใจ ตอนนี้กลายเป็นเผือกร้อนในมือแล้ว

“แล้วทำไมเจ้าถึงมีตะไคร้น้ำอยู่บนตัวได้? ทำไมบนหัวของเจ้าถึงมีสาหร่ายน้ำที่มีแค่ในทะเลสาบ ทำไมผ้าเช็ดหน้าของเจ้าถึงไปอยู่ในทะเลสาบ” ลู่เจิ้งเย่ว์ร้องไห้และตะโกน

“พี่ใหญ่ของข้า พี่ใหญ่ของข้าช่วยเจ้า”

“เขาอุตส่าห์ช่วยเจ้า แต่ทำไมเจ้าไม่แม้แต่จะตะโกนเรียกใคร ทำไมเจ้าต้องไปหลบซ่อน?” ลู่เจิ้งเย่ว์เหมือนบ้าคลั่ง เหมือนเด็กน้อยเสียสติที่พุ่งไปหานาง

ลู่เจิ้งเย่ว์ที่อายุน้อยกว่านางสองสามปี แต่ด้วยความโกรธเขาจึงระเบิดพลังออกมาอย่างรุนแรงและผลักนางไปกองกับพื้นก่อนจะทุบตีอย่างแรง

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนร้องไห้ออกมา

“ข้ากลัวเกินไป ข้าแค่กลัว...”

“ข้าไม่ได้อยากทำร้ายเขา ข้าแค่กลัวเกินไป...” เจียงอวิ๋นเหมี่ยนร้องไห้ยอมรับผิด นางตกใจจนไม่มีสติแล้ว

นั่นคือคู่หมั้นของนาง คู่หมั้นที่นางภาคภูมิใจ

เป็นลูกชายคนโปรดของสวรรค์ เป็นความภาคภูมิใจของทุกคน และเป็นอัจฉริยะน้อยที่ทุกคนในเมืองหลวงต่างยกย่อง

นางไม่อยากทำร้ายเขา

แต่ตกลงไปในน้ำ เขาตายแล้ว นางรับผิดชอบไม่ไหว

แม่เจียงก็รีบดึงลู่เจิ้งเย่ว์ออกไป

ใบหน้าของสวี่ซื่อซีดลง นางกอดลูกชายของตัวเองอย่างสั่นเทา

เขา เขา...

“ทำไมเจ้าไม่เรียกคน? พี่ใหญ่ของข้าไปช่วยเจ้า ทำไมเจ้าไม่เรียกใคร?”

“เจ้าทำให้พี่ชายของข้าต้องตาย เป็นฝีมือของเจ้าที่ทำให้พี่ชายข้าตาย” ลู่เจิ้งเย่ว์ที่ตัวเล็กๆ มองดูพี่ชายของตนอย่างปวดใจ ร้องไห้จนแทบหายใจไม่หาย

“เจ้าพูดสักคำ ตะโกนสักคำ พี่ชายข้าคงไม่ตาย...”

“ฮือๆๆๆ ข้าต้องการพี่ชาย เจ้าคืนพี่ชายของข้ามา เจ้าคืนพี่ชายของข้ามา...”

“เอาพี่ชายข้าคืนมา...”

“เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเจ้า ทำไมเจ้าถึงใจร้ายขนาดนี้? เจ้าบอกว่ากลัว ก็เอาชีวิตพี่ชายของข้าไปแล้ว เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเจ้า ทำไมเจ้าทำแบบนี้?” ลู่เจิ้งเย่ว์นั่งอยู่บนโคลน

เจียงอวิ๋นเหมี่ยนหลบอยู่หลังแม่ตัวเอง นางมองทุกอย่างด้วยความกลัว

เมื่อครู่ ลู่เยี่ยนซู ยังไม่ตาย...