หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 57

นี่คือของที่ซึ่งแทนความรักระหว่างนางกับลู่หย่วนเจ๋อ นางเป็นคนออกแบบมันด้วยตัวเอง เส้นทองแท่งจำนวนมากรวมตัวกันอยู่อย่างแน่นขนัด ด้านในปิ่นมีสิ่งหนึ่งอยู่ซึ่งก็คือชื่อของนางกับลู่หย่วนเจ๋อ

สวี่ซื่อรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ

จู่ๆ ก็มีมือเล็กๆ คู่หนึ่งจีบนิ้วชี้ของนาง

[ท่านแม่ อย่าโมโห อย่าโมโห เดี๋ยวร่างกายจะแย่ แล้วอีกฝ่ายจะได้ใจ]

สวี่ซื่อยิ้มเยาะออกมา

ผ่านไปเพียงไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่มา

เผยเจียวเจียวหน้าซีดเล็กน้อย หญิงรับใช้ที่อยู่ด้านหลังจ้องเขม็งมาที่นาง นางคือหญิงรับใช้ของลู่หย่วนเจ๋อ

เพื่อรับใช้และคอยจับตาดูนาง

“ใครเป็นคนแจ้งความ” ผู้มาใหม่มีสีหน้าเคร่งขรึม เมื่อเห็นสวี่ซื่อก็คารวะให้กับนาง

ตอนนี้สวี่ซื่อได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นฮูหยินตราตั้งขั้นสาม เรื่องนี้เหล่าทหารในเมื่องหลวงรู้กันดีจนไม่กล้ามีปัญหากับนาง

บุตรสาวคนโตของท่านราชครู และเป็นน้องสาวแท้ๆ ของของท่านราชเลขาธิการสวี่อี้ถิง

ท่านราชเลขาธิการสวี่อายุสามสิบแปดปีก็สามารถได้เป็นถึงราชเลขาธิการแล้ว เขาไม่กลัวใครในเมืองหลวงทั้งนั้น

ตระกูลสวี่ช่างโชคดี เดิมทีฮ่องเต้มีความเกรงใจ สวี่อี้ถิงดำรงตำแหน่งขุนนางขั้นสามมาแปดปีแล้ว ใครจะรู้ว่าเคยถูกใส่ความ

และได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นไป

“บ่าวเป็นคนแจ้งความเองเจ้าค่ะ ปิ่นทองบนผมของฮูหยินท่านนี้เป็นสินเดิมของฮูหยินของบ่าว ไม่รู้ว่าทำไมถึงไปอยู่บนผมของฮูหยินท่านนี้ได้เจ้าค่ะ！”

“ฮูหยินท่านนี้เป็นถึงท่านแม่ของเด็กอัจฉริยะลู่จิ่งไหว จะกลายเป็นขโมยไปได้เช่นไร” เติงจือเอามือป้องปากพร้อมหัวเราะออกมาน้อยๆ

อัจฉริยะวัยเยาว์ผู้มีชื่อเสียง เขาได้รับพรจากสวรรค์ แต่น่าเสียดายที่เป็นการเหยียบไปบนตำแหน่งของคุณชายใหญ่ลู่เยี่ยนซู

เผยเจียวเจียวหน้าแดง

เมื่อครู่นี้นางถูกเรียกว่าเป็นมารดาของอัจฉริยะหนุ่ม ยิ่งเขาถูกยกย่องสูงแค่ไหนแต่ในเวลานี้เขาก็ตกลงมาอย่างน่าอดสู

“แม่ของอัจฉริยะหนุ่มลู่จิ่งไหวที่แท้ก็เป็นโจร นางไปขโมยสินเดิมของคนอื่นมา！” กลุ่มคนที่มามุงหัวเราะเยาะนาง

“ข้าเปล่า ข้าไม่ได้ขโมย！” เผยเจียวเจียวร้อนรน ตอนนี้บุตรชายของนางมีชื่อเสียงที่ดีมาก จนทำให้นางได้ผูกสัมพันธ์กับผู้สูงศักดิ์

เติงจือเหลือบมองนางอย่างเหยียดหยาม “ถ้าไม่ได้ขโมยแล้วสิ่งนี้มาอยู่บนหัวเจ้าได้อย่างไร”

“เจ้าบอกว่าไม่ได้ขโมย เช่นนั้นเจ้าก็เรียกสามีของเจ้ามาสิ”

เผยเจียวเจียวเงียบไปทันที นางกัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าพูดชื่อลู่หย่วนเจ๋อออกมา

และเป็นเพราะประโยคนี้ทำให้นางตกใจจนหน้าชา

กลุ่มผู้มามุงเห็นก็คิดว่า เฮอะ นางเป็นนางแมวขโมยจริงด้วย

“ปากเจ้าพูดว่าไม่ได้ขโมย ทำไมเจ้าถึงไม่กล้าเรียกสามีของเจ้าออกมาล่ะ”

“ฮูหยินคนนี้เสแสร้ง ที่แท้นางก็ขโมยสินเดิมของคนอื่น！”