หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 573

“ท่านไม่จำเป็นต้องครุ่นคิดเรื่องนี้เสียด้วยซ้ำ แม่ของนางจะต้องมาจากครอบครัวที่ดี แล้วจะเป็นอนุภรรยาได้อย่างไรกัน”

“หลานสาวที่อาตมากล่าวถือคือบุตรสาวของภรรยาหลวง!”

“หมายถึงบุตรสาวที่ชอบด้วยกฎหมายของท่าน!” นางเกิดมาพร้อมบุญกุศลมากมาย แล้วจะเป็นบุตรจากอนุภรรยาได้อย่างไร

ลู่หย่วนเจ๋อกำลังคิดสิ่งใดอยู่

“อึก...” ทันใดนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกกุมไว้ด้วยมือที่มองไม่เห็น ความเจ็บปวดนั้นมากมายเสียจนหายใจไม่ออก ขณะที่พยายามอ้าปากกว้างเพื่อสูดหายใจเข้า

เขาพยายามควบคุมตนเองไม่ได้ล้มลง

ก่อนจะเบิกตากว้าง “ภรรยาหลวง? บุตรสาวของสวี่สืออวิ๋น?”

“ท่านหมายถึงลู่เจาเจางั้นหรือ” ลู่หย่วนเจ๋อกล่าวเสียงทุ้มพร้อมดวงตาแดงก่ำ เขารู้สึกขนลุกไปทั้งร่างกาย ก่อนจะตามมาด้วยความสั่นเทา

ก่อนจะค่อยๆ ผลักลู่จิ่งเหยาให้พ้นจากอ้อมแขน

โครม

ลู่จิ่งเหยาถูกกระแทกลงกับพื้นจนเลือดออกบนศีรษะ

“ท่านพ่อ! ท่านทำอะไรน่ะ ข้าคือเหยาเหยา...เหยาเหยาที่รักของท่าน” ลู่จิ่งเหยาตกใจจนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง...

เป็นเพราะลู่เจาเจา!

“ท่านพ่อ ต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ” ลู่จิ่งเหยารู้สึกสับสน

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร

นางคือเด็กสาวเดินทางข้ามเวลา นางคือผู้ถูกเลือกและได้รับความรักจากพระเจ้า โชคดีเช่นนี้ยังไม่เพียงพออีกหรือ

“ไปให้พ้น!” ลู่หย่วนเจ๋อเจ็บปวดมากจนไม่สามารถยืดหลังให้ตรงได้ และรู้สึกราวกับท้องฟ้ากำลังถล่มทลายลงมา

“ผิด ผิด ผิด ผิดไปหมดทุกอย่าง!! ผู้สูงศักดิ์ที่ท่านกำลังพูดถึงคือเจาเจาใช่หรือไม่ เจาเจาที่ถูกข้าทอดทิ้ง”

“ขะ...ข้าไล่นางออกจากบ้านไปแล้ว!!”

ขณะนั้นเผยเจียวเจียวและนายหญิงใหญ่ที่ไปวัดเพื่อขอพรได้พบกับเจ้าอาวาสโดยบังเอิญ

เจ้าอาวาสทำนายเอาไว้ว่าจวนของนายหญิงใหญ่จะมีผู้สูงศักดิ์ และมีทายาทมีทรงคุณค่ามาเกิด

เขาและนายหญิงใหญ่ตัดสินใจกันเองว่าต้องเป็นเผยเจียวเจียวในเวลานั้น

แต่กลับไม่คิดว่าจะเป็นสวี่สืออวิ๋นในจวนโหว!

“ทำไมไม่ให้หลวงพ่อดูเสียหน่อยเล่า เจ้าอาวาสเคยกล่าวว่าการตรวจชะตาผู้อื่นจะนำไปสู่กรรม เขาไม่ค่อยตรวจชะตาให้ใคร นี่ถือเป็นเรื่องที่หาได้ยากนัก” พระชายาจิ้งซีมองสวี่สืออวิ๋นด้วยดวงตาลุกโชน

นางรู้ดีว่าสวี่สืออวิ๋นกังวลมาก “ที่นี่มีองครักษ์มากมายนับไม่ถ้วน ใต้เท้าลู่จะพาองค์หญิงเจาหยางหนีไปได้สำเร็จหรือ”

สวี่สืออวิ๋นเหลือบมองเจาเจา “เจ้าอยากไปหรือไม่” นางเคารพการตัดสินใจของเด็กน้อยเสมอ

ลู่เจาเจาพยักหน้าอย่างแรง

นางอยากเห็นเหลือเกินว่าตาแก่คนใดที่ไม่ดูตาม้าตาเรือเช่นนี้!