หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 633

“รีบให้คนไปเคาะประตูเถอะ เกรงว่าในบ้านคงกำลังวุ่นวาย จนไม่มีใครสามารถจัดการสถานการณ์ได้” ไทเฮาตั้งสติ สีหน้าดูซีดเผือด

หวังหยวนลู่ไปเคาะประตูด้วยตัวเอง

หลังจากเคาะอยู่หลายครั้ง ก็ได้ยินเสียงคนเฝ้าประตูหาวแล้วตะโกนออกมาว่า

“มาแล้วๆ”

ทันทีที่คนเฝ้าประตูเปิดประตูเขาก็ตกใจมากจนขาอ่อนแรงลงทันที

หลังจากเสียงฟุบดังขึ้น เขาคุกเข่าลงกับพื้น

เขาเห็นกองทหารเกียรติยศของฮ่องเต้

“เจ้าคนตาไม่มีแวว ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก” หวังหยวนลู่ออกคำสั่งให้ลากคนเฝ้าประตูออกไป จากนั้นก็พยุงฮ่องเต้เข้าประตูมา

ขุนนางทุกคนต่างก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ล้วนก้มหัวแล้วเดินตามหลังพวกเขาไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ทุกคนหลั่งไหลเข้าไปในจวนอ๋อง

ในจวนอ๋องจิ้งซีเงียบสงบมาก

“ช่างไร้สาระจริงๆ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยหรือนี่” ไทเฮารู้สึกเสียใจกับลูกชายที่เสียชีวิตไปของนาง ไม่มีผู้ใดแยแสเขา รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจยิ่งนัก

“รีบนำโลงศพมาวางไว้ให้จิ้งซีก่อน” ไทเฮาปาดน้ำตา

พวกคนรับใช้ในจวนต่างก็สับสน

“ฝ่าบาท ไทเฮา ฮองเฮา องค์หญิงทั้งสอง...” พ่อบ้านประจำจวนอ๋องจิ้งซีคุกเข่าลงด้วยสีหน้างุนงง

“เดี๋ยวก่อน ยกโลงศพมาทำไมหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

ทำไมทุกคนถึงร้องไห้ พลทหารและขุนนางพลเรือนทำไมถึงได้สวมชุดไว้ทุกข์?

“จิ้งซีวางอยู่ที่ใด? มีการเตรียมการอะไรบ้าง?” ไทเฮาถามทั้งน้ำตา

“วางหรือพ่ะย่ะค่ะ?” ดวงตาของพ่อบ้านก็สั่นไหว หมายความว่าอย่างไรกัน? เห็นได้ชัดว่าท่านอ๋องและพระชายาเพิ่งจะรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ และกำลังงีบหลับอยู่ตอนนี้

ทันใดนั้นเปลือกตาของฮ่องเต้ก็กระตุกอย่างรุนแรง

เขามีลางสังหรณ์ไม่ดี

หวังหยวนลู่กลืนน้ำลายอย่างแรง

ให้ตายเถอะ นี่เป็นความเข้าใจผิดครั้งใหญ่หลวงแล้ว

“เหตุใดเจ้าถึงอยู่ตรงนี้?” เสียงขององค์หญิงใหญ่แหบแห้ง กัดฟันมองไปที่เขา

“ถ้าข้าไม่อยู่ตรงนี้ แล้วควรจะไปอยู่ตรงไหน?” เซี่ยจิ้งซีดูสับสน ข้าแค่งีบ แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

“ท่านไม่ควรอยู่ที่นี่ ท่านควรอยู่ในโลงศพ” ลู่เจาเจาชี้ไปที่โลงไม้จื่อถงสีเข้มที่อยู่นอกประตู

“ถุยๆๆๆ พูดอะไรอัปมงคล ไร้สาระกันใหญ่แล้ว ข้ายังมีชีวิตอยู่ตัวเป็นๆ ทำไมข้าต้องเข้าไปในโลงศพด้วย” เซี่ยจิ้งซีถ่มน้ำลายด้วยสีหน้าโชคร้าย

ฮ่องเต้โกรธจนกัดฟันกรอด

“เซี่ยอวี้โจวแพร่ข่าวลือว่าเจ้าตายแล้ว”

“ทั้งเมืองหลวงตอนนี้กำลังมาไว้อาลัยที่จวนของเจ้า” คำพูดที่น่ากลัวนี้ของฮ่องเต้ทำให้ภาพตรงหน้าของเซี่ยจิ้งซีมืดลง

ปัง ปัง ปัง