หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 634

ในเวลานี้ ก็มีเสียงเคาะประตูจวนอ๋องจิ้งซีดังขึ้น

“เปิดประตู ข้ากลับมาแล้ว” เซี่ยอวี้โจวยิ้มตาหยีอย่างมีความสุข

แค่หนีการสอบได้ก็ไม่ต้องถูกทุบตีแล้ว ช่างวิเศษจริงๆ...

ข้าฉลาดมาก

“มัวรออะไรกันอยู่? รีบเปิดประตูให้ข้าสิ”

เซี่ยอวี้โจวยื่นพุงออกมา แล้วเรอด้วยความอิ่ม

เขาเกิดมาก็อ้วนตัวกลมดิก ในวันปกติ พระชายาจะควบคุมอาหารให้เขา วันนี้เป็นวันหยุดพิเศษหนึ่งวัน ก็เลยแอบไปเดินเล่นที่ตลาดกินขนม หลังกินจนหนำใจแล้วค่อยกลับจวน

และในเวลานี้ ยังมีขนมจำนวนมากอยู่ในถุงของเขาด้วย

ทั้งหมดล้วนถูกรวบรวมจากทุกที่

เด็กเปิดประตูต่างก็คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยตัวสั่นเทาไม่กล้าเปิดประตู

เซี่ยจิ้งซีพาทุกคนไปที่ประตู

“ไปเปิดประตู” เขากัดฟัน

เด็กเปิดประตูถอนหายใจ ขอให้ซื่อจื่อน้อยโชคดีด้วยเถอะ

หลังจากมีเสียงเอี๊ยดดังขึ้น ก็มีช่องโหว่ปรากฏขึ้นมา

ซื่อจื่อน้อยเลิกคิ้ว “ท่านพ่อของข้านอนกลางวันตื่นแล้วหรือ? จะยักคิ้วหรี่ตาทำไม? วางใจเถอะ ครั้งนี้ไม่ถูกตีหรอก”

“วันนี้ข้าหลบการสอบได้ ก็หลบหายนะได้เช่นกัน”

“พรุ่งนี้ข้าจะให้เงินค่าขนมแก่เจ้า” เซี่ยอวี้โจวพลางเดินเข้าประตูแล้วพูดไปด้วย

ขณะที่กำลังเดินเข้าไปในประตู

ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมา...

ก็ต้องตกใจที่เห็นฝูงคนจำนวนมากอยู่ในเรือน

และตรงหน้าที่ยืนอยู่ก็คือท่านพ่อของเขา และท่านแม่ของเขา รวมถึงท่านลุงฮ่องเต้ แม้แต่ท่านย่าก็มาด้วย???

ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นชี้ไปที่ลู่เจาเจา “ก็ท่านอาจารย์บอกว่าไปร่วมงานศพถึงจะลาได้ องค์หญิงจาวหยางพูดก่อน นางบอกว่าย่าของนางตายแล้ว ข้าถึงได้บอกว่าพ่อของข้าตายแล้ว”

หลังจากพูดจบแล้ว เขาก็พูดด้วยความโกรธ “ท่านอาจารย์ลำเอียง ดูถูกจวนอ๋องจิ้งซีของพวกเรา องค์หญิงจาวหยางได้หยุดสามวันเพราะการตายของย่านาง แต่พอท่านพ่อตายกลับลาได้แค่วันเดียว”

เซี่ยจิ้งซีชี้ไปที่ลูกชายด้วยความเดือดดาล “เพื่อวันหยุดแค่วันเดียว เจ้าถึงกับปล่อยข่าวลือว่าข้าตายแล้วอย่างนั้นหรือ?”

“ข้าจะตีหมาที่ไม่เป็นผู้เป็นคนอย่างเจ้าให้ตายเดี๋ยวนี้”

“ดูเรื่องดีๆ ที่เจ้าทำสิ” เซี่ยจิ้งซีคิดถึงฉากนี้ ก็รู้สึกชีวิตสิ้นหวังมาก

ไทเฮาพาเสด็จพี่รวมไปถึงขุนนางพลเรือนและพลทหารมาร่วมงานศพ หน้าแก่ๆ ของเขาขายหน้าจนหมดแล้ว

เซี่ยจิ้งซีหยิบไม้บรรทัดขึ้นมาแล้วปรี่ไปหาเซี่ยอวี้โจว

เซี่ยอวี้โจวก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“ตี ตี ตีแรงๆ ตีให้แรงๆ เลย ตีให้ตาย” ฮ่องเต้เอามือไพล่หลัง เขาตกใจจนเหงื่อเย็นอาบตัว เพราะเจ้าสุนัขตัวนี้

“ช่วยด้วย ท่านลุงข้าขอลาแค่วันเดียวเอง ฮือๆๆๆ ทำไมถึงต้องการตีข้าให้ตายด้วยเล่า?”