หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 656

“มีจี้หยกทั้งหมดกี่อัน?” เสียงของใต้เท้าจงสั่นเทา

ลู่เจาเจาร้องไห้พลางกล่าวว่า “สองอัน มีแป้งเนื้อวัวสองอัน! ไอ้หัวขโมยผู้ชั่วช้าจะต้องถูกเฉือนเป็นพันชิ้น ต้องต่อคิวตั้งครึ่งชั่วยาม ข้าเพิ่งได้กินเพียงคำเดียวเท่านั้น!!”

ลู่เจาเจาพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา

ร้องไห้ไปและเช็ดน้ำลายไปด้วย

ไอ้สารเลว สมควรตายจริงๆ!

“เจอแล้ว เจอแล้ว”

“องค์หญิงเจาหยางอย่าร้องไห้ไปเลย ข้าจับตัวคนร้ายได้แล้ว” ใต้เท้าจงร้อนรนจนเหงื่อไหลพรากเต็มตัว

ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งรายงานว่าจอมโจรพันหน้าลักลอบเข้าเมืองหลวง เกรงว่าจะเกิดความวุ่นวายขึ้น

แต่ใครจะไปรู้ว่า เขาจะไปขโมยของขององค์หญิงเจาหยาง

จอมโจรพันหน้าถูกจับกุมด้วยความงุนงง สวมกอดกระเป๋าเป้ใบเล็กไว้แน่น เขาถูกผู้คนล้อมรอบไว้และดันตัวขึ้นไปข้างหน้า

ลู่เจาเจาร้องไห้สะอึกสะอื้น น้ำตาคลอเบ้า รู้สึกขุ่นเคืองจนทนไม่ได้

“ไอ้สารเลว ยังไม่รีบคืนจี้หยกมาอีก!”

“เจ้ามีหัวกี่หัวให้ฟันนักหนา? กล้าดียังไงขโมยแม้แต่ของสำคัญของฝ่าบาท!!” ใต้เท้าจงกัดฟันกรอด เขารู้สึกโกรธมากที่ของถูกขโมยไปจากเขตปกครองของเขา เขาคงไม่มีทางได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว!!

ใต้เท้าจงก้าวไปข้างหน้าแล้วคว้าห่อนั้นมา จากนั้นก็ส่งคืนให้ลู่เจาเจาอย่างเคารพนอบน้อม

“องค์หญิงเจาหยาง กระเป๋าใบเล็กของท่านถูกส่งกลับมาแล้ว เชิญท่านตรวจสอบดูว่ามีสิ่งของสูญหายหรือไม่?” ใต้เท้าจงพูดด้วยน้ำเสียงประจบสอพลอ

ชายวัยกลางคนถูกจับไว้ เขาดูเหมือนคนธรรมดา ๆ ที่ไม่มีอะไรพิเศษ ยืนอยู่ในกลุ่มคนก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคนอื่นๆ เลย แต่เขาทำความชั่วมานานหลายปี เดินทางไปทั่วทุกแห่ง และด้วยทักษะการแปลงโฉมที่ยอดเยี่ยมของเขา เขาจึงรอดพ้นจากการจับกุมตัวมาหลายปีแล้ว

แต่ในตอนนี้ เป็นเพราะเขาขโมยของของลู่เจาเจา เขาจึงถูกจับกุมภายในครึ่งชั่วยามเท่านั้น

จอมโจรพันหน้าเบิกตากว้าง “จี้หยกอะไร? ข้าไม่เห็นจี้หยกอะไรสักนิด!!”

ทันทีที่พูดจบ ลู่เจาเจาก็สะอื้นไห้พลางเปิดกระเป๋าใบเล็กออกมา

ภายในกระเป๋า แป้งเนื้อวัวร้อนๆ เริ่มเย็นลงบ้างแล้ว ลู่เจาเจาหยิบขึ้นมากัดไปหนึ่งคำ

หลังจากนั้น…

“ไอ๊หยา แล้วความดีความชอบของข้าล่ะ!!”

“ท่านบอกว่าทำสมบัติล้ำค่าหายไปมิใช่หรือ?” ใต้เท้าจงถามด้วยสีหน้าที่เศร้าหมอง

“แล้วนี่ไม่ใช่สมบัติล้ำค่าหรืออย่างไร? รอคิวนานตั้งครึ่งชั่วยาม!! นี่เป็นสมบัติล้ำค่ายิ่งกว่าจี้หยกเหล่านั้นตั้งเยอะ!!” ลู่เจาเจาโวยวายน้ำตาคลอเบ้า

จอมโจรพันหน้าสะอื้นร้องไห้ด้วยความคับข้องใจ

“นี่เจ้าทำให้ทั้งเมืองต้องโดนปิดล้อมเพียงเพราะแป้งเนื้อวัวสองชิ้นอย่างนั้นหรือ? !!” เขาไม่ได้คิดที่จะขโมยของลู่เจาเจาเลย

เดิมที ลู่เจาเจาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาแพง มีบริวารล้อมรอบมากมาย เพียงแค่เห็นก็รู้ว่านางเป็นคุณหนูจากตระกูลขุนนางผู้สูงศักดิ์ และเป็นคนที่ไม่ควรยุ่งด้วย!

เขาไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว

แต่เห็นนางที่เดินไปสองสามก้าวก็เอามือปิดกระเป๋าเงินไว้แน่นๆ ด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน พอเดินต่ออีกสองสามก้าวก็ก้มมองมันอีกอย่างหวงแหน

สิ่งที่ทำให้หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ต้องระวังอย่างมาก คงต้องเป็นสมบัติล้ำค่าแน่ๆ!!

เขาจึงรู้สึกสะดุดตาขึ้นมาทันที