หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 68

เติงจือพิงเข้ากับประตูอย่างกล้าหาญ “ฮูหยิน ทำไมพวกมันถึงได้ไปกันแล้ว? หรือว่าจะถูกคุณหนูทำให้ตกใจเข้าจริงๆ จนล่าถอยออกไป?”

เปลือกตาของสวี่ซื่อขมวดขึ้นเล็กน้อย “เจ้าพูดไร้สาระอะไรกัน เจาเจาพูดถึงคำพูดในความฝัน เด็กน้อยอายุหนึ่งขวบครึ่งจะไปรู้เรื่องอะไรกัน”

เติงจือนิ่งอึ้งไป “นั่นก็จริง”

เมื่อรอดพ้นคราวเคราะห์มาได้อีกหนึ่งหน ชีวิตที่เหลือนี้ ทุกคนต่างก็โชคดีกันมาก

“ข้าจะลองไปดูด้านนอกนั่น ดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก” สวี่ซื่อไม่วางใจ สวมเสื้อคลุมวางแผนจะออกไปด้านนอก

“ข้าจะไปกับท่าน” เติงจือรู้ว่าไม่อาจวางใจในคุณชายสามได้

ทั้งสองคนไม่กล้าจุดไฟ ใครจะไปรู้กันว่ามันจะนำพามาซึ่งวิญญาณชั่วร้ายหรือไม่

ภายในจวนเงียบสงบ มีเพียงแค่รูปวาดชาดในห้องนอนของสวี่ซื่อ ที่ถูกวิญญาณชั่วร้ายฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆ

“ฮูหยิน! ดวงตาของเติงจือแดงก่ำ เหมือนว่าโกรธเกลียดจนถึงขีดสุด

ท่าทีของสวี่ซื่อดูเฉยเมย “ต่อไป ไม่ว่าของอะไรที่เขาส่งมาล้วนแต่ต้องเก็บแยกเอาไว้” ลู่หย่วนเจ๋อ ท่านยกเกี้ยวแปดเกี้ยวมาขอข้าแต่งงานเข้าจวน ให้ข้าอุทิศทั้งชีวิตให้กับจวนโหว แต่ท่านกลับเอาบ้านเล็กด้านนอกนั่นเข้ามาเสวยสุขด้วย!

ข้าจะทำลายชื่อเสียงของท่าน ให้ไม่เหลืออะไรสักอย่างเลย!

เสือร้ายไม่กินลูกของตัวเอง ส่วนสวี่ซื่อในตอนนี้ ยังไม่รู้ถึงความร้ายกาจที่แท้จริงของลู่หย่วนเจ๋อ

ภายในเรือนเงียบสงบ ด้านนอกจวนกลับเต็มไปด้วยเสียงของผีคร่ำครวญ หมาเป่าเห่าหอนทั้งคืน

สวี่ซื่อและเติงจือแนบกายไปกับประตูใหญ่ ลอบมองออกไปด้านนอก

“แปลกจริง บนถนนของพวกเราดูเหมือนว่าจะเงียบเป็นพิเศษ” เติงจือไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นยังคงได้ยินเสียงวิญญาณชั่วร้ายอยู่

ทว่า ในตอนนี้กลับดูเงียบสงบเป็นพิเศษ

“คงจะเป็นเพราะว่ามีพระเจ้าอาวาสคอยรับผิดชอบอยู่?” ในหัวของสวี่ซื่อมีเสียงของเจาเจาแวบผ่านมา

เติงจือพยักหน้า คงจะเป็นเพราะว่าเช่นนี้

“ฮูหยิน บ่าวได้ยินเสียงอ่านตำราแล้ว” ใบหน้าของเติงจือฉายแววยินดีขึ้นมา

ลู่หยวนเซียวในตอนนี้รู้สึกเสียใจอยู่เล็กน้อย “ท่านแม่ ลูกไม่เป็นอะไร เมื่อคืนนี้ที่จวนไม่เป็นอะไรกันใช่หรือไม่?”

“เมื่อคืนนี้ในตอนที่พวกลูกเดินไปตามท้องถนน พบว่าวิญญาณชั่วร้ายเข้ามาในเรือน ดูเหมือนว่าจะร้ายกาจกว่าปีก่อน กระทั่งพบว่าทำร้ายคนบาดเจ็บ โชคดีที่ท้ายที่สุดแล้วท่านเจ้าอาวาสมาได้ทันกาล ไม่เช่นนั้นก็คงจะเกิดเรื่องใหญ่เข้า”

“เมื่อคืนนี้ข้าถูกแบ่งให้อยู่กลุ่มเดียวกันกับลู่จิ่งไหว” ลู่หยวนเซียวเบ้ปาก เขาได้ยินจากเสียงน้องสาวบอกว่า เด็กชายลู่จิ่งไหวคนนั้น เป็นลูกนอกสมรสของบิดาเขา

ดวงตาของสวี่ซื่อสั่นไหวเล็กน้อย

ในตอนนี้ ท่าทีของลู่หยวนเซียวดูจะแปลกประหลาด

“ท่านแม่ ลู่จิ่งไหวมีชื่อเสียงมาก หลายคนลอบเดิมพันกันว่าเขาจะเป็นที่หนึ่งในการสอบวัดอันดับ ถูกเทียบเท่ากับเหวินฉูซิง”

“กระทั่งยังมีคนคาดการว่า ต่อไปเขาจะอาศัยเพียงแค่พลังของตัวเอง ขับไล่ความมืดมิดทั้งสามวันนั้นในหยวนเจี๋ยได้”

“ท่านลองเดาดูว่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

“เมื่อคืนวานนี้ วิญญาณชั่วร้ายพวกนั้นไม่ได้หวาดกลัวเขา! ช่างแปลกประหลาดจริงๆ!”