หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 713

หนานมู่ไป๋ไม่ได้สังเกตเลยว่าสีหน้าของทุกคนค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปเมื่อเห็นยันต์ในมือ บางคนถึงกับขดริมฝีปากด้วยความรังเกียจเสียด้วยซ้ำ

“ที่แท้ก็ยันต์เพิ่มอายุขัยนี่เอง…” เซียวกั๋วจิ้วกล่าวพลางจิบสุราด้วยท่าทางสงบนิ่ง

หนานมู่ไป๋รู้สึกว่าการแสดงออกของทุกคนดูแปลกไป แต่เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ในตอนนั้นเองลู่เยี่ยนซูก้าวไปข้างหน้า พร้อมกับรับยันต์เพิ่มอายุขัยไว้ทันที “ขอบพระคุณท่านราชทูตแคว้นใต้สำหรับของขวัญ ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ หรือได้เห็นมาก่อน ถือว่าเปิดหูเปิดตาให้กับพวกเราเป็นอย่างมาก สมแล้วที่แคว้นใต้เป็นผู้รับใช้เทพเจ้า”

“ท่านราชทูตอยากดื่มสุราอ่อนสักจอกหรือไม่ สุรานี้มีฤทธิ์วิเศษบางอย่าง…”

หนานมู่ไป๋ส่ายหน้าทันที “ทันทีที่เราพบท่านน้า เราจะเดินทางกลับแคว้นใต้”

“ข้าคงไม่ดื่มสุราแล้ว”

“ชาวแคว้นใต้คุ้นชินกับการดื่มสุราทิพย์ ไม่สนใจสิ่งหยาบโลนเช่นนี้หรอก” หนานมู่ไป๋ไม่แม้แต่จะเหลือบมองด้วยซ้ำ

ลู่เยี่ยนซูกะพริบตาถี่ๆ “ทางจวนได้เตรียมของขวัญตอบแทนให้กับแขกเหรื่อทุกท่านแล้ว พระนัดดาโปรดนำกลับไปด้วยเถิด”

หนานมู่ไป๋อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน

“ของขวัญตอบแทน?”

“ท่านจอหงวน ท่านคิดว่าพระนัดดาอย่างข้าต้องการของเช่นนั้นด้วยหรือ แคว้นใต้จะไม่มีของสิ่งนี้เลยหรือ” หนานมู่ไป๋หันหลังจากไปโดยไม่แม้แต่จะมองดู

ทำให้หมิงหลางมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย

“ขออภัยด้วย ใต้เท้าลู่ พระนัดดาทรง...พูดไม่ค่อยเก่งมาแต่ไหนแต่ไร” เขาพยายามแก้ตัวให้กับหนานมู่ไป๋

แต่ลู่เยี่ยนซูกลับไม่สนใจ

เขาโบกมือสั่งให้คนนำของขวัญตอบแทนออกมา “ของขวัญตอบแทนของแขกทุกคนอยู่บนโต๊ะแล้ว อาจจะไม่มีค่ามากนัก แต่ใต้เท้าหมิงรับไปเถิด ไม่แน่ว่าอาจมีประโยชน์ต่อท่าน...”

“ผู้มีวาสนาคนหนึ่งได้มอบให้แก่เจาเจา”

หมิงหลางรับของขวัญไว้และขอบคุณอย่างจริงใจ

เขาไม่ใช่คนหลงใหลเกียรติยศชื่อเสียง แต่ในลานบ้านมีโต๊ะรับแขกมากกว่าสิบตัว ทุกคนต่างได้รับของขวัญตอบแทน ของขวัญจะมีค่ามากได้อย่างไร

เขาเพียงรับไว้โดยมารยาท

เซวียนผิงตี้เหลือบมองเขาอย่างเย็นชา เจ้าเด็กไร้ประโยชน์ วันๆ รู้จักแต่กินอย่างเดียว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน