หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 737

ความผิดพลาดเดียวของนาง คงเป็นเพราะนางใจดีเกินไป

การช่วยชีวิตฮ่องเต้ที่ตกจากหน้าผาและหล่นลงไปในน้ำ นำมาซึ่งภัยพิบัติตลอดชีวิตให้กับนาง

สวี่สืออวิ๋นนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

“ถึงแม้ว่านางจะตาบอด และขาพิการ แต่นางยังคงออกตามหาลูกสาวทุกวัน”

“นางตามหาลูกสาวจนเสียสติไปแล้ว ยังไงก็ต้องให้นางได้พบหน้าสักครั้งสิ”

“นี่คือแรงจูงใจที่ทำให้นางอยากจะมีชีวิตอยู่ ทั้งชีวิตของนาง มีเพียงความคิดนี้เท่านั้น”

“หากท่านไม่อยากอยู่แคว้นใต้ ท่านก็กลับไปเยี่ยมนางสักครั้ง แล้วค่อยกลับเป่ยเจาได้หรือไม่? ฝ่าบาทคงไม่ขัดขวางท่านอย่างแน่นอน” หมิงหลางพยายามโน้มน้าว

นายหญิงใหญ่เจิ้นกั๋วกงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “กลับไปงั้นหรือ?”

“การมีชีวิตอยู่ของอวิ๋นเหนียงก็ขวางหูขวางตาใครบางคนไปแล้ว ไปแล้วนางยังจะสามารถกลับมาได้อีกงั้นหรือ?”

นางคือลูกสะใภ้ที่ตระกูลหรงทุ่มเทแทบตายกว่าจะได้มา!

นายหญิงใหญ่ไม่กล้าบอกว่า ท่านเจิ้นกั๋วกงได้เปลี่ยนชื่อในบัญชีรายชื่อวงศ์ตระกูลไปแล้วตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน

หรงจ้าวสี

ออกเสียงจาวสีเหมือนกัน

จาวเอ๋อร์สีฟู่ ความหมายก็คือหาภรรยาให้ลูกชาย…

โชคดีที่โดยปกติแล้วไม่มีใครเปิดบัญชีรายชื่อของวงศ์ตระกูล ทุกคนเรียกเขาว่าท่านกั๋วกง จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้

“แคว้นใต้เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย มีแต่ไปไม่มีกลับ แม้แต่แม่แท้ๆ ของนางเอง ที่เคยช่วยเหลือฮ่องเต้ไว้มากมาย กลับไม่ได้รับแม้แต่สถานะอันใด หากอวิ๋นเหนียงกลับไป คงต้องถูกกลั่นแกล้งสารพัดเป็นแน่” นายหญิงใหญ่เจิ้นกั๋วกงพูดจาแหลมคม ไร้เยื่อใยปรานี

“แคว้นใต้จะเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายได้อย่างไรกัน เมื่อนางไปถึง นางก็จะเป็นองค์หญิงที่อยู่ภายใต้เพียงหนึ่งคนแต่อยู่เหนือคนนับหมื่น!”

หนานมู่ไป๋พยายามที่จะอธิบาย

หมิงหลางระงับความโกรธไว้ในใจ เขาอยากจะต่อยหน้าหนานมู่ไป๋จริงๆ

ท่านจะหุบปากได้หรือไม่

ชอบพูดจาวางท่าหยิ่งยโสอยู่ตลอด ช่างน่ารำคาญใจเสียจริง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน