หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 742

“เจาเจา ไม่ต้องกลัว ฝันร้ายใช่ไหม? แม่กอดนะ...” สวี่สืออวิ๋นตบหลังนางเบาๆ

เด็กน้อยที่ร้องไห้สะอื้น ก็ปล่อยโฮร้องไห้ดังลั่น

“ฮือๆๆๆ…”

“ฮือๆๆ…” ลู่เจาเจาร้องไห้ปานจะขาดใจ และขยี้ตาอย่างหนักด้วยมือเล็กๆ ที่อ้วนท้วน

น้ำตาไหลรินเป็นสาย

“โง่ทึ่ม ฮือๆๆ เจ้าพวกโง่ทึ่ม...”

“เจาเจาฝันอะไรหรือ? บอกแม่ได้ไหม?” สวี่สืออวิ๋นเป็นห่วงที่นางฝันร้าย จึงเอ่ยถามเบาๆ

ลู่เจาเจาส่ายหัว ร้องไห้ไม่หยุด

[ฮือๆๆ ศิษย์โง่ทึ่มพวกนั้น ต้องการจะแลกชีวิตเพื่อข้า!!]

ถ้าแดนเทพรู้เรื่องนี้ พวกเขาจะต้องรับผลการกระทำนั้นไว้

“อูย ดูสิ ตาบวมหมดแล้ว” สวี่สืออวิ๋นปวดใจอย่างมาก เดาว่าลูกศิษย์เหล่านั้นน่าจะทำอะไรบางอย่าง

เมื่อพูดประโยคนี้จบ

เสียงร้องไห้ของลู่เจาเจาหยุดชะงักทันที

ตาที่บวมแดงสะอื้นออกมา น้ำตาไหลอาบแก้ม แต่นางไม่กล้าขยี้ตาแรงๆ แล้ว

เด็กน้อยส่ายหัว [ห้ามร้องไห้จนตาบวม นี่คือดวงตาของเสียนถิง]

[เสียนถิงมอบดวงตาของเขาให้กับข้า ข้าต้องหวงแหน...] คิดไปคิดมาแล้วรู้สึกเศร้าใจ น้ำตาก็ไหลรินออกมาโดยไม่รู้ตัว

สวี่สืออวิ๋นได้ยินเสียงในใจของลู่เจาเจา หัวใจของนางสั่นสะเทือนรุนแรง

เจาเจามักจะระบายความในใจ นางจึงรู้เรื่องการอุทิศของเจาเจาในชาติที่แล้วมานานแล้ว

แค่คาดไม่ถึงว่า ดวงตาของเจาเจา เป็นสิ่งที่ลูกศิษย์มอบให้?

ขณะที่ลู่เจาเจากำลังร้องไห้ อยู่ๆ นางก็นึกถึงรัชทายาทขึ้นมา

คำพูดของชื่อคงที่พูดถึงเศษเสี้ยวดวงจิตเทพ ทำให้นางรู้สึกสั่นสะเทือนไปทั้งตัว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน