หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 750

“จิ้งซี เรื่องความปลอดภัยของเจาหยาง คงต้องรบกวนเจ้าแล้ว”

อ๋องจิ้งซีพยักหน้า “เสด็จพี่วางใจได้ มีข้าอยู่ ข้าจะดูแลเจาหยางเป็นอย่างดีไม่ให้ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย” อ๋องจิ้งซีคิดในใจ อย่างลู่เจาเจานี่ ไม่น่าจะถูกใครรังแกหรอก

เขามักจะรู้สึกว่าเสด็จพี่ของเขาคนนี้ค่อนข้างเอาใจใส่เจาหยางเป็นพิเศษ

“เจาหยางเพิ่งจะสามขวบครึ่ง วัยกำลังน่ารักไร้เดียงสา ตอนนี้กลับต้องเดินทางไกลไปต่างบ้านต่างเมือง อาศัยอยู่ใต้ร่มชายคาของผู้อื่น แค่คิด เราก็รู้สึกไม่สบายใจ...”

“ไม่รู้ว่านางจะต้องเผชิญความยากลำบากมากน้อยแค่ไหน...”

“เจ้าต้องดูแลนางให้ดี นางยังเด็กไม่รู้ประสา พวกแคว้นใต้โหดเหี้ยมไร้ความปราณี ไม่รู้ว่านางจะถูกกลั่นแกล้งอย่างไรบ้าง”

“เจ้าต้องเขียนจดหมายส่งให้ข้าทุกๆ สามวันนะ”

ฮ่องเต้กำชับด้วยความกระวนกระวาย

เซี่ยจิ้งซีเหงื่อตก

ฝ่าบาทคงเข้าใจอะไรผิดไปแน่ ลูกชายซื่อบื้อของข้าถูกนางเล่นงานไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแล้ว!

ทว่า เซี่ยจิ้งซีไม่กล้าปริปาก เขาแค่ยิ้มและตอบรับว่า “จิ้งซีเข้าใจแล้ว”

ฮ่องเต้หันมองหรงเช่ออีกครั้ง เขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่แห่งเป่ยเจา ควรจะเป็นหน้าเป็นตาประกาศศักดาให้แก่เป่ยเจาสิ

แต่เมื่อเห็นเขากำลังนอนหมดสภาพอยู่บนรถม้า ก็ได้แต่ทอดถอนหายใจ “ช่างเถอะ แม่ทัพหรง ดูแลลูกในท้องให้ดีๆ ล่ะ”

ฮ่องเต้เซวียนผิงมีสิ่งต่างๆ มากมายอยากจะพูด แต่สุดท้ายก็กลั่นเป็นคำพูดสั้นๆ ว่า ‘ดูแลลูกในท้องให้ดีๆ’

เหนื่อยใจ

ข้าราชบริพารทั้งหมดที่ยืนอยู่ด้านหลังไม่อาจกลั้นเสียงหัวเราะไว้ได้

วันนี้เป็นวันดี ทุกคนต่างก็มีความสุขมาก

ในที่สุดก็ส่งองค์หญิงเจาหยางตัวป่วนนี้ไปได้เสียที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน