หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 763

“ตอนข้าหลับ มักจะฝันถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง นัยน์ตาของเขาแดงก่ำ ปากก็เอาแต่พร่ำบ่นอะไรบางอย่างว่า ทำไมถึงไม่ให้ข้า มีสิทธิ์อะไรถึงไม่ให้ข้า แบบนี้”

“เสียงอื้ออึงอยู่ในหู ข้านอนไม่หลับ”

หรงเช่อสีหน้าคร่ำเครียด “ประเดี๋ยวให้เจาเจาเอายันต์มาไล่ผี”

สวี่สืออวิ๋นพยักหน้า

“ท่านยายคนนั้นอยู่ที่ไหนหรือ ข้าขอไปดูสักหน่อย” สวี่สืออวิ๋นถามด้วยรอยยิ้ม หรงเช่อประคองนางเดินไปที่หลังรถม้า

“เจาเจา เจ้ากำลังป้อนน้ำให้ท่านยายอยู่เหรอ”

สวี่สืออวิ๋นเห็นนางชักมือกลับ แพขนตาของเจ้าตัวน้อยกระพือเบาๆ ก่อนจะรีบซ่อนน้ำพุวิญญาณไว้ข้างหลัง

“ริมฝีปากของท่านยายแห้ง เจาเจาป้อนน้ำให้” เมื่อเจ้าตัวน้อยพูดจบก็กระโดดลงจากรถม้าอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งหนีไป

“ไม่ต้องรีบ ระวังล้ม จะวิ่งเร็วขนาดนั้นทำไมกัน” สวี่สืออวิ๋นทอดถอนหายใจ

สวี่สืออวิ๋นก้าวขึ้นไปบนรถม้า แม้จะเตรียมใจไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ก็ยังอดสะดุ้งไม่ได้

กว่านางจะตั้งสติได้ ใบหน้าก็เปียกชุ่มไปหมด

รู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ เจ็บจนตัวงอ หน้ามุ่ย

หรงเช่อตกใจมาก

“อวิ๋นเหนียง... ท่านหมอหลวง!”

สวี่สืออวิ๋นยกมือห้าม “ไม่ต้อง ไม่เป็นไร แค่จู่ๆ ก็ปวดหัวใจขึ้นมาเฉยๆ...” สวี่สืออวิ๋นกุมหน้าอก ความเจ็บเมื่อสักครู่นี้แทบจะทำให้นางหมดสติ

“เป็นความผิดของข้าเอง ทั้งที่รู้ว่าเจ้าเป็นคนขวัญอ่อน เห็นอะไรแบบนี้ไม่ได้ ยังจะพาเจ้ามาอีก” หรงเช่อเสียใจ คิดอยากจะพานางออกไป แต่นางกลับนั่งลง

จ้องมองหญิงชราอย่างเหม่อลอย

“ท่านหมอว่าอย่างไรบ้าง” สวี่สืออวิ๋นรู้สึกสับสน แม้ว่านางจะเป็นคนขวัญอ่อน แต่นางก็ไม่ใช่มนุษย์ที่ร้องไห้โดยไร้เหตุผล

แต่เวลานี้ เมื่อเห็นสภาพอันน่าเวทนาของหญิงชรา นางกลับไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

บางที นี่อาจทำให้นางนึกถึงแม่แท้ๆ ของตัวเอง

“ท่านหมอลองฝังเข็มดูแล้ว แต่ไม่รู้ว่านางจะได้สติขึ้นมาเมื่อไหร่ ช่างน่าสงสารจริงๆ ใบหน้าถูกน้ำมันเดือดๆ ลวกจนเละไปหมด ไม่รู้ว่าจะพูดได้ไหม...”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน