หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 764

ดูเหมือนนางจะงุนงงไปชั่วขณะเมื่อเห็นสวี่สืออวิ๋น น้ำตาเอ่อล้นอยู่ในดวงตา...

หรงเช่ออยากจะเข้าใกล้ แต่หญิงชราเริ่มรู้สึกกระวนกระวายขึ้นอีกครั้ง

“พี่เช่อ ท่านรอข้าอยู่นอกรถม้าก่อน นางกลัวท่าน...” สวี่สืออวิ๋นสัมผัสได้ถึงความกลัวของนาง นางกำลังตัวสั่นระริก

หรงเช่อเห็นสวี่สืออวิ๋นพยักหน้าอีกครั้ง จึงกระโดดลงจากรถม้ารออยู่ด้านนอกประตู

แต่เขายังคงคอยระวังความเคลื่อนไหวภายในรถม้า เพราะกลัวว่าจะเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้นกับสวี่สืออวิ๋น

“อย่ากลัวไปเลย ที่นี่ไม่มีใครทำร้ายท่านหรอก”

“เรียกข้าว่าอวิ๋นเหนียงก็ได้ ข้ามาจากเป่ยเจา”

สวี่สืออวิ๋นเช็ดแผลบนใบหน้าให้นางเบาๆ “อากาศร้อนขึ้น แผลบนใบหน้านี้ต้องทายารักษาถึงจะหาย ต่อไป ข้าจะมาทายาให้ท่านทุกวัน ท่านอย่าได้กลัวไป...”

“อย่าเพิ่งออกแรงที่ปลายนิ้ว ตอนนี้นิ้วของท่าน...” สีหน้าของสวี่สืออวิ๋นไม่สู้ดีนัก

“ยังต้องรอให้เนื้อฟื้นฟูคืนกลับมาก่อน”

“ผู้ชายที่อยู่นอกรถม้าชื่อหรงเช่อ เป็นสามีของข้า หากท่านต้องการความช่วยเหลือก็สามารถบอกเขาได้”

ความอ่อนโยนของสวี่สืออวิ๋นทำให้อารมณ์ของหญิงชราค่อยๆ สงบลง

“ท่านเป็นคนจากแคว้นใต้หรือ”

หญิงชราชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะพยักหน้า

“ครอบครัวของท่านล่ะ”

น้ำตาเอ่อล้นอยู่เต็มดวงตาที่ขุ่นมัวของหญิงชรา มีเพียงเสียงสะอื้นไห้เบาๆ หลุดออกมาเท่านั้น

ครึ่งชั่วยามต่อมา...

กระทั่งหญิงชราร้องไห้จนหลับไป สวี่สืออวิ๋นจึงลงจากรถม้าด้วยจิตใจที่หดหู่

“เรื่องนี้ทำให้เจ้าคิดถึงฮูหยินหนิงหรือ” หรงเช่อเห็นนางเป็นเช่นนี้ จึงเอ่ยถามขึ้น

สวี่สืออวิ๋นพยักหน้าเล็กน้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน