หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 796

“ท่านบรรพชนวิหคดำ ข้าผิดไปแล้ว อวี้โจวปากเปราะ อย่าถือสาข้าเลย ปล่อยอวี้โจวไปเถอะนะ”

พูดจบ จึงค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างระมัดระวัง

เจ้านี้ช่างกล้าจริงๆ! ถึงขนาดไปขโมยบรรพชนของชาวบ้านเขามา!

มิน่าเล่า หมิงเสียนถึงได้ร้องไห้ปริ่มจะขาดใจแบบนั้น

“ทำไมท่านบรรพชนวิหคดำถึงยอมมากับเจ้าล่ะ สายเลือดของวิหคดำสูงส่งจะตาย ทำไมถึงยอมเข้ามาอยู่ในร่างนกอ้วนตัวนี้ล่ะ”

ลู่เจาเจาหยิบข้าวโพดวิญญาณออกมาหนึ่งกำ จุ๊บจิ๊บน้อยน้อยกินจนไม่ยอมเงยหน้า

"ไม่รู้ อาจจะถูกชะตากับข้าตั้งแต่แรกพบก็ได้นะ" พอได้เรียนหนังสือ ก็รู้จักใช้คำศัพท์ใหม่ๆ บ้าง

หลังจากป้อนข้าวโพดวิญญาณแล้ว นางก็ป้อนน้ำพุวิญญาณให้จุ๊บจิ๊บน้อยอีกสองสามคำ จนท้องของมันกลมดิ๊ก

เซี่ยอวี้โจวกระซิบ “ดูไม่เหมือนขโมยจริงๆ แหละ แต่ดูเหมือนจะถูกเจ้าล่อลวงมามากกว่า”

สวรรค์ คงไม่ใช่ว่าไปถึงไหน นางก็จะไปล่อลวงบรรพชนของชาวบ้านเขาทุกที่นะ

บ่าวรับใช้ตระกูลโหลวเปิดประตู เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ล่วงหน้าแล้ว

“นายท่านอยู่ที่สนามฝึก รบกวนองค์หญิงเจาหยางรอสักครู่” ดูเหมือนว่าบ่าวรับใช้ตระกูลโหลวจะพอรู้วิทยายุทธ์อยู่บ้าง

“สนามฝึกเหรอ ข้าขอไปดูได้หรือเปล่า”

คนรับใช้ตะลึงงัน

“สนามฝึกมีแต่ผู้ชายตัวโตๆ ฝึกซ้อมกัน องค์หญิงอาจจะโดนลูกหลงบาดเจ็บได้นะขอรับ” ดูท่าทางองค์หญิงน้อยคนนี้เพิ่งจะอายุแค่สามสี่ขวบ ตัวเล็กน่ารัก พวกเขาเกรงว่าจะทำให้นางตกใจจนร้องไห้

“ข้าไม่กลัวหรอก นำทางไปได้เลย”

เมื่อบ่าวรับใช้เห็นว่าห้ามไม่ได้ จึงนำทางพวกเขาทั้งสองคนไปยังสนามฝึก

แม้ว่าตระกูลโหลวจะไม่สามารถอัญเชิญเทพเจ้าแห่งสงครามมาได้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่ก็ไม่มีใครสามารถเขย่าสถานะของพวกเขาได้

ใครใช้ให้พวกเขาเป็นผู้ปกป้องชายแดนของแคว้นใต้ล่ะ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน