หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 815

“กระบี่เก้าเจาหยาง” ลู่เจาเจายกขาขึ้นนั่งไขว่ห้างพร้อมกับแทะเมล็ดแตงในมือ

ความจริงแล้วกระบี่เล่มนี้มีชื่ออยู่แล้ว แต่นางไม่ชอบสักเท่าใด

วิชากระบี่ผ่าสวรรค์

ว่ากันว่าหากฝึกฝนจนถึงขีดสุดจะสามารถเปิดฟ้าเปิดดิน เคลื่อนภูเขาเติมท้องทะเล และต่อสู้กับเทพเจ้าได้อย่างสูสี

ผู้อาวุโสขมวดคิ้วแน่น ราวกับไม่เคยได้ยินวิชากระบี่นี้มาก่อน

“อย่าเพิ่งพูดถึงวิชากระบี่กันเลย จิ่นถังควรมีพิธีรับตำแหน่งอย่างเป็นทางการเสียก่อน” แม่ทัพโหลวกล่าวดูสีหน้าราบเรียบ ในขณะที่ทุกคนพากันมองซ้ายมองขวา อดไม่ได้ที่จะเริ่มคาดเดาในใจ

ผู้อาวุโสเจ็ดเป็นคนแรกที่ลุกขึ้น “ผู้ชนะการแข่งขันใหญ่ 30 ปีจะกลายเป็นหัวหน้าตระกูล นี่คือกฎของตระกูลโหลวมานับพันปี ข้าไม่คัดค้าน!”

ผู้อาวุโสห้าเป็นชายชราใจดี เขามองโหลวจิ่นถังด้วยสายตาอ่อนโยนเป็นพิเศษ

“ข้าไม่คัดค้าน”

ผู้อาวุโสสี่ : “ตระกูลโหลวโชคดีที่มีรุ่นเยาว์มากความสามารถ ข้าไม่ขอคัดค้าน”

ทว่าเสียงตะโกนอันเศร้าสร้อยกลับดังขึ้นที่นอกประตู “แต่ข้าขอคัดค้าน!”

“ภรรยาโหลวซวี่เหยียนขอคัดค้าน! ผู้อาวุโสโปรดให้ความยุติธรรมให้กับสมาชิกในตระกูลด้วย!!” ดวงตาของฮูหยินหลินแดงก่ำและเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

หลังจากเด็กรับใช้เข้ามารายงาน ฮูหยินหลินจึงถูกเชิญตัวเข้ามา

ฮูหยินโหลวเองก็เดินตามเข้าไปยืนข้างๆ บุตรสาวโดยไม่พูดอะไร

ฮูหยินหลินเริ่มหลั่งน้ำตาทันที นางคุกเข่าลงและร้องไห้ออกมา “ผู้อาวุโส ได้โปรดให้ความเป็นธรรมกับซวี่เหยียนด้วย! โหลวจิ่นถังอายุเพียง7ขวบ แต่กลับจิตใจโหดเหี้ยม นางหักกระดูกทั้งหมดในร่างกายซวี่เยียนจนกลายเป็นคนพิการ!”

“ซวี่เหยียนผู้น่าสงสารทำเพื่อตระกูลมามากมาย แต่กลับโดนทำลายด้วยน้ำมือของเด็กน้อยเช่นนี้ คนโหดร้ายไร้ความปรานีจะคู่ควรกับการเป็นหัวหน้าตระกูลได้อย่างไร”

“อีกประการนางไม่เคยเข้าไปในสุสานกระบี่และถูกยอมรับด้วยซ้ำ นางจะเป็นหัวหน้าตระกูลได้อย่างไร”