หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 816

นางรู้สึกเกลียดชัง เกลียดชังเข้ากระดูกดำจนเส้นผมแปรเปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนในชั่วข้ามคืน

เพลานี้บุตรสาวของนางกำลังนำความยุติธรรมกลับคืนมาให้อย่างสง่างามผ่าเผย นางย่อมยินดีสุดหัวใจ

“จะให้จบกันง่ายๆ อย่างนี้น่ะหรือ ซวี่เหยียนทั้งกล้ามเนื้อกระดูกหักสลาย กลายเป็นคนพิกลพิการ!!” ไม่ว่าอย่างไรฮูหยินหลินก็ไม่ยอม นางรู้ดีว่ามีเพียงการยืนหยัดเท่านั้นที่ใช้ได้ผลในตระกูลโหลว

เช่นเดียวกับตอนที่โหลวซวี่เหยียนนำทหารล่าช้า ตระกูลโหลวยังต้องปกป้องเขา

“ข้าขอคัดค้านการเป็นหัวหน้าตระกูลของนาง นางไม่ได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่! แล้วจะเป็นหัวหน้าตระกูลโหลวได้อย่างไร!” ฮูหยินหลินยังคงยืนกรานเรื่องสุสานกระบี่

ผู้อาวุโสครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “จิ่นถังยังไม่ได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่ ดังนั้นเรื่องหัวหน้าตระกูลย่อมเปิดกว้างและนำมาโต้กันอย่างแน่นอน”

“เพื่อรับใช้สมาชิกตระกูลโหลว จิ่นถังจำต้องเข้าไปในสุสานกระบี่และเลือกกระบี่วิญญาณ!”

หัวใจของสองแม่ลูกจึงพองโตขึ้นทันที

โหลวอวิ๋นเจิงไม่เคยได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่ และไม่ได้มีกระบี่วิญญาณ

ด้วยเหตุนี้เขาจึงถูกวิพากษ์วิจารณ์อยู่เสมอ

ทำให้ตอนนี้นางเริ่มกังวลในตัวบุตรสาวไม่น้อย

นางอายุเพียง7ขวบ สุสานกระบี่จะยอมรับนางจริงหรือ

“ต้องเปิดสุสานกระบี่หรือ”

“จะว่าไปแล้วจิ่นถังมีพรสวรรค์โดดเด่นก็จริง แต่ไม่รู้ว่าสุสานกระบี่จะยอมรับนางหรือไม่”

“คนสุดท้ายที่สุสานกระบี่ยอมรับคือโหลวชิงมั่ว มันก็เจ็ดหรือแปดปีผ่านมาแล้ว”

“หากสุสานกระบี่ไม่ยอมรับ จิ่นถังจะไม่ได้เป็นหัวหน้าตระกูลสินะ”

สมาชิกตระกูลพากันแสดงความคิดเห็นที่แตกต่างกันในสายตาของพวกเขา

“แต่พูดก็พูดเถิด จิ่นถังเป็นเด็กหญิงคนแรกของตระกูลโหลวที่ได้เข้าไปในสุสานกระบี่ ข้าสงสัยเหลือเกินว่านางจะได้รับการยอมรับจากสุสานกระบี่หรือไม่…”

โหลวจิ่นถังพลันดึงแขนเสื้อของผู้อาวุโสเจ็ดเบาๆ “ผู้อาวุโส ข้าให้เจาเจาเข้าไปด้วยได้หรือไม่”