หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 836

“ท่านเป็นท่านยายของข้าจริงหรือไม่?” ไม่ใช่ว่าเป็นตัวปลอมหรอกนะ” เด็กน้อยกล่าวประโยคหนึ่ง นายหญิงใหญ่ตกใจจนมึนงง นั่งตัวตรง

“เจาเจา เหตุใดจึงกล่าวเช่นนี้?” นายหญิงใหญ่สายตาเคร่งเครียด แต่มือที่ถือถ้วยน้ำชากลับเผยความตื่นตระหนกออกมาอย่างคลุมเครือ

“ไม่มีอะไร เจาเจาแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย เหตุใดท่านยายจึงเหงื่อออก? ท่านเหมือนจะตกใจอย่างมาก?”

นายหญิงใหญ่พยายามรักษารอยยิ้ม “เจ้าเด็กคนนี้ชอบล้อเล่นเสียจริง”

ลู่เจาเจากระโดดจากเก้าอี้ลงมา สุนัขรับใช้เซี่ยอวี้โจวคล้ายว่าจะตามอยู่ด้านหลัง

“ท่านอย่าได้กังวล เจาเจาต้องส่ง....อย่างยิ่งใหญ่ให้ท่านแน่นอน” เด็กน้อยเหล่ตามองนายหญิงใหญ่ด้วยสายตาอันตราย แล้วจึงนำเซี่ยอวี้โจวเดินออกจากประตูใหญ่

ไม่ทราบว่าเหตุใดฮูหยินหนิงตัวปลอม กลับถูกนางทำให้ตกใจจนมีเหงื่อเย็นทั้งกายอย่างมิคาดคิด

รู้สึกเสมอว่า จิตใจไม่สงบ

ห้องข้างเรือนปีก ลู่เจาเจาล้วงขวดกระเบื้องสีขาวออกมาจากอกหนึ่งขวด

“ท่านแม่ ข้างในขวดใบนี้มีของศักดิ์สิทธิ์สำหรับรักษาโรค ท่านจำไว้ว่าต้องทาให้กับท่านยายทุกวัน มีประโยชน์ต่อการรักษาโรค” ลู่เจาเจาส่งให้กับสวี่สืออวิ๋น นี่เป็นของเล่นที่นางดึงออกมาจากมิติ

“แม้ไม่มีโรคอันใดก็ต้องทาด้วย ของดีที่ใช้รักษาความเยาว์วัยบำรุงผิวพรรณ”

ลู่เจาเจายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์กล่าว “สามารถสร้างเนื้อขึ้นมาใหม่ได้นะ...”

สวี่สืออวิ๋นคิดถึงใบหน้าของนายหญิงใหญ่หนิงที่เต็มใบด้วยแผลไฟลวก ก็เก็บขี้ผึ้งรักษาผิวไว้

“เจ้านำขี้ผึ้งรักษาผิวมาจากที่ใดกัน?” นางสงสัยอย่างมาก แท้จริงแล้วลู่เจาเจามีของดีอยู่เท่าไหร่กันแน่

ลู่เจาเจายิ้มคิกคัก “เจาเจาเป็นคนดีทำความดี ผู้อื่นรู้สึกขอบคุณเจาเจาจึงมอบให้”

“ท่านแม่ เจาเจาต้องไปตระกูลซูแล้ว...”

กล่าวจบ นางก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เซี่ยอวี้โจวมองดูซ้ายขวาไม่มีคน แอบถาม “ยังมีคนต้องการขอบคุณเจ้า?” ข้ายังคิดไปว่าทุกคนต่างเรียกเจ้ามาทุบตีเสียอีก!

ลู่เจาเจาทรวงอกกระเพื่อมขึ้น “เหตุใดจึงไม่มี เจาเจาเป็นคนดีทำเรื่องดีเป็นประจำ! ตอนนั้น...ก็มีคนสร้างอนุสรณ์ขอบคุณข้าอยู่บ่อยๆ!”

“ยกตัวอย่างเช่นขี้ผึ้งเนื้อหยกบำรุงผิวนี่ เซียนหมอลงมือผสมด้วยตนเอง ประสิทธิภาพดีอย่างเห็นได้ชัด ทำให้กระดูกขาวสร้างเนื้อ ของเช่นนี้โดนสตรียื้อแย่งอย่างบ้าคลั่งเชียว”

“เซียนหมอน้อยคือผู้คลั่งรัก คู่บำเพ็ญของนางมีผู้อื่นข้างนอก นางขอร้องให้ข้าเปลี่ยนใจชายชั่วนั้น เป็นของนางเพียงผู้เดียว!”

“ข้าจัดการให้นางอย่างเหมาะสม ขี้ผึ้งบำรุงผิวนี่ นางพลางร้องไห้พลางมอบมันให้ข้า”

“หลังจากนั้นยังสร้างอนุสรณ์ของข้าไว้ที่หุบเขาเซียนหมอ เป็นผู้ที่รู้จักตอบแทนบุญคุณผู้หนึ่ง”

ลู่เจาเจาถอนหายใจแรง