หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 865

เมื่อประตูเปิดออก พลังหยินอันหนาแน่นก็กระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง เสียงคำรามของสัตว์ร้ายที่แหลมคม ดังมาพร้อมกับสายลมที่โหมกระหน่ำ

ขันทีผลักนาง แล้วดันนางเข้าไปข้างใน

“น่าเสียดาย จนถึงทุกวันนี้ยังไม่มีใครที่รอดชีวิตออกจากคุกอเวจีแห่งนี้ได้เลย” ผู้คุมหนุ่มถอนหายใจ

ในที่สุดความกังวลของหนานมู่ไป๋ก็จางหายไป

“อย่าโทษข้าเลย น้องจืออี้เกิดมาเพื่อเป็นเทพธิดา นางทุ่มเททุกอย่างเพื่อตำแหน่งนี้”

“นางไม่อาจสูญเสียสถานะที่สูงส่งไปได้”

“เทพธิดาต้องเป็นนางเท่านั้น”

…

“ปากผู้ชายหลอกลวงดุจผีร้าย ผู้ชายแสร้งเมาสามส่วน ก็สามารถหลอกจนเจ้าน้ำตาไหลได้...”

ลู่เจาเจาพูดไปพลางบ่นไป เต๋าสวรรค์พูดถูก ผู้ชายไม่มีดีสักคน

ภายในคุกอเวจี ท้องฟ้ามืดครึ้มเต็มไปด้วยเมฆดำ และมีอีกาจำนวนมากบินวนอยู่รอบๆ

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็ไม่เห็นแสงตะวัน

ท้องฟ้ามืดครึ้ม ทำให้จิตใจคนหม่นหมองยิ่งขึ้นไปอีก

ลู่เจาเจาขยับมือเล็กน้อย แล้วก็มีเสียงแกร๊กดังขึ้น…

โซ่ตรวนหักเป็นสองส่วน

“ก็เพราะข้าใจดีต่างหาก ถึงยอมร่วมเล่นละครกับพวกเจ้า...” ลู่เจาเจาเตะโซ่ตรวนไปที่พงหญ้า…

ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคี้ยวกร้วมๆ ดังขึ้น

ลู่เจาเจาขมวดคิ้วหน้ายู่ ทำหน้าบูดบึ้ง “พระเจ้า ฟังแล้วเสียวฟันเสียจริง...”

เมื่อหันไปมอง ก็เห็นบางอย่างในพุ่มหญ้าสีดำสนิท กำลังขบกัดตรวนเหล็กจนแหลกละเอียด

ลู่เจาเจาเอามือกุมท้องของตัวเองไว้

ท้องร้องโครกคราก…

“ข้าก็หิวเหมือนกัน... ท้องของเจาเจาร้องแล้ว...” ลู่เจาเจาพูดพลางเดินไปพลางลูบท้อง แล้วหยิบไข่มุกราตรีออกมาจากกระเป๋าเสื้อคล้องคอ

แสงริบหรี่ส่องทางข้างหน้า

เสียงกรีดร้องและคร่ำครวญนับไม่ถ้วนดังอยู่ข้างหู ราวกับมีใครมากระซิบข้างๆ นาง

ตง ตง ตง…

ดูเหมือนมีอะไรกลิ้งมาที่เท้าของนาง

ลู่เจาเจาก้มหน้าลง ทันใดนั้นก็เห็นหัวกลม ๆ อยู่ใต้เท้า อ้าปากกว้างเห็นฟันแหลมคมจ้องมองมาที่นาง

“หัวของข้า…”

“หัวของข้า…”